Moje róże – moja pasja

Gret’s Joy

fotografie – przez uprzejmość- Pani Ewa Miszczak.

Klimber .

Synonim -

Hodowca – Ann Velle  Boudolf .Po raz pierwszy została zaprezentowana w Szwajcarii  05.06.2015 roku.

Kwiat – ćwierćrozetowy, średnicy 7 – 8 cm. w kolorze czereśniowym, morelowym, brzoskwiniowym, jednym słowem pomarańczowo-żółtym  z dodatkiem lekkiej czerwieni. Powtarza kwitnienie. Na stronie Lens roses, znajdziemy informację, że kwiaty jej nadają się na kwiat cięty.

Zapach – Pachnie bardzo ładnie i przyjemnie zapachem róż herbatnich.

Krzew – Klimber o pędach dorastających do 3 m długości. Mrozoodporność – wg. hodowcy do -15C.

Liście – błyszczące, ciemno zielone.

Pochodzenie -

Pani Ewa Miszczak, która przesłała fotografie tej róży tak pisze:”Piękna odmiana warta rozpropagowania. Po rozwinięciu środkowe płatki zawijają się w taki guziczek, jak niektóre róże historyczne np. Jacques Cartier czy Madame Hardy.”

foto ze strony lensroses

Na stronie Lensroses znajdziemy takie oto ciekawe informacje:”Ten krzew różany nosi imię pani Gret Suter-Sutter, która przez dwadzieścia lat była przewodniczącą stowarzyszenia”Przyjaciół Róży Zug”, a także inspiratorem i twórcą ogrodu różanego Zug. Ten bardzo zadbany ogród, położony jest na zboczu góry, z fantastycznym widokiem na jezioro Zug. Ogród jest utrzymywany przez grupę wolontariuszy stowarzyszenia we współpracy z gminą ,  jest ogrodem otwartym dla publiczności.”

Rosmarin

Fotografia pochodzi z wydanego na zlecenie Towarzystwa Miłośników Ogrodnictwa w Tarnowie,  w roku 1967 – Poradnika dla miłośników róż . Autorzy – Jan Augustynowicz, Antoni Gładysz.

Róża miniaturowa.

Hodowca – Reimer Kordes, rok 1965.

Kwiaty -  jasno różowe, budowy rozetowej, średnicy około 5 cm,  złożone z ponad 50 płatków.

Zapach — umiarkowany.

Krzew – budowy kompaktowej, wysokości około 50 cm.

Pochodzenie – Tom Thumb – Dacapo .

Red Flare

Mieszaniec herbatni , klimber.

Hodowca – HMF pisze, że hodowcą jest Ada Mansuino, rok 1954.Ale to stwierdzenie bałamutne. Otóż w biuletynie American Rose Society z kwietnia 1959, możemy przeczytać relację samego Quinto Mansuino. Okazuje się, że ta odmiana rosła w jego ogrodzie już przed 1944 rokiem, gdy to wojska niemieckie zajęły mu ogród w który rosło około 8 tysięcy unikalnych siewek i okopała się tam niemiecka artyleria. Quinto próbując coś uratować zaczął okulizować co się tylko dało na żywopłocie okalającym dom. Czarę goryczy przelał przyjaciel który już po zakończeniu działań wojennych postanowił pomóc Quinto i przyciął żywopłot. W ten to sposób z pogromu ocalały tylko pojedyncze egzemplarze, w tym właśnie omawiana Red Flare. Opowieść tę podaję za Andrew Hornungiem , La rose Italiane, strona 120. Nieporozumienie to wynika zapewne stąd, że na Adę Mansuino figurował amerykański patent tej odmiany.

Kwiaty – karminowo czerwone, średnicy powyżej 10 cm, złożone z ponad 30 płatków.

Zapach – umiarkowany.

Krzew – jest to klimber o pędach dorastających do długości 2,5 m.

Liście – ciemno zielone, błyszczące.

Pochodzenie – Reine Marie Henriette x siewka Paul Scarlet Climber.

Li Bures

fotografia z- https://amicsdelesroseshistories.wordpress.com/2018/01/02/la-rosa-li-bures/

Mieszaniec herbatni , pernetiana.

Hodowca – Pere/Pedro/ dot, rok 1928.

Kwiaty – Kolorystycznie, jest to niedościgniona mieszanka kolorów: Różowego, żółtego i czerwonego a wszystko to jarzące się w gorącym słońcu Hiszpanii i   tam dająca   z niczym innym nie dający się porównać efekt. Kwiaty luźnej budowy,średnicy około 9 cm, złożone z około 20 płatków.

Zapach – pachnąca.

Krzew – wysokości do jednego metra o pokroju wyprostowanym. Róża ta otrzymała Złoty Medal na Saverne Rose Trial w roku 1926.

Pochodzenie - Chateau de Clos Vogueot x Souvenir de Claudius Pernet . Zgodnie z zasadą Samuela McGredy III że tylko z dobrych rodziców otrzymamy dobrej klasy potomków, P.Dot zadbał o rodziców z najwyższej półki w tym oczywiście swoją ulubioną pernetianę  Souvenir de Claudius Pernet.

Gdy Pere Dot zdecydował się ostatecznie na wkroczenie na własną ścieżkę profesjonalnej hodowli róż, nie mógł liczyć na pomoc ojca, który go w tym nie wspierał i ciągle mu powtarzał by zarzucił te różane mrzonki. Gdy więc już się ostatecznie na ten krok zdecydował, pomocną dłoń wyciągnęła do niego  Pani Eulalia Regordosa zwana Donną Li, która to poślubiła bajecznie bogatego przemysłowca Francesca Buresa. Z całą pewnością pewnością pomoc finansowa „Doñy Lí”jaką od niej otrzymał, posłużyła do zakupu Finca de Sol i Vent i rozpoczęcia tam działalności szkółkarskiej. Dot zdołał zwrócić całą pożyczkę ledwie rok później. Tej to swej dobrodziejce poświęcił omawianą tu różę.

Omawiając róże P.Dota i zastanawiając się nad ich nazewnictwem, ciągle będziemy natykać się na tę rodzinę. Że wspomnę różę Olegario Junyent, czy Nuria de Rcolona.

Juan Maragall

Mieszaniec herbatni .

Hodowca – Pedro Dot rok 1960.

Kwiaty – czerwone, średnicy około 10 cm, złożone z ponad 30 płatków.

Zapach – pachnące

Krzew – o pokroju wyprostowanym, wysokości do jednego metra.

Pochodzenie – Chrysler Imperial x Buccaner .

Juan Maragall,urodzony w roku 1960, to hiszpański/kataloński/ poeta ale także dziennikarz i tłumacz.

Lorraine Lee

Mieszaniec r. gigantea.

Lorraine Lee została wyhodowana przez słynnego australijskiego hodowcę róż, Alistera Clark’a w 1924 roku. Jej nazwa pochodzi od Pani Lorraine Lee, która urodziła się w Melbourne w 1890 roku i była kuzynką Jessie Clark, siostrzenicy Alistera. Podczas I wojny światowej Lorraine pracowała w Krajowej Armii Kobiet  w Anglii i w Ministerstwie Uzbrojenia, zdobywając dyplom MBE za swoje poświęcenie. W 1920 r. Podczas wizyty w Australii , Alister pokazał jej nienazwane siewki róż i poprosił ją o wybranie jednej dla siebie. Róża, którą wybrała, stała się najbardziej znaną i popularną gwiazdą z róż wyhodowanych przez Alister Clarka.

Unikalną cechą tej róży jest jej zimowe kwitnienie. Gdy prawie każda inna róża w ogrodzie śpi, Lorraine Lee nadal kwitnie i będzie nadal to nadal robić aż do wczesnej wiosny, jeżeli będzie przycinana . To oczywiście opis odnoszący się do warunków Australii.

Jako krzew Lorraine Lee może wyrosnąć na dużą roślinę o powierzchni 2m x 2m z ciemnymi błyszczącymi liśćmi. Jest odporna na choroby. Ma mocne kolce. Są ostre, duże i niebezpieczne. Dlatego w Australii sadzi się ją  z daleka od podjazdów i ścieżek.Dostępna jest również wersja pnąca Lorraine Lee.Potrzebuje dużo miejsca, ponieważ jest dość energiczna.

Jej miękkie, różowo morelowe kwiaty zaczynają się od długich, spiczastych, eleganckich pąków i otwierają się  do kwiatu, z doskonałym silnym zapachem. Regularne usuwanie dojrzałych kwiatów zapewni, że róża ta będzie prawie stale kwitła.

Lorraine Lee jest prawdopodobnie najbardziej popularną ze wszystkich australijskich hodowanych róż i jako  kwitnąca zimą, zasługuje na miejsce we wszystkich ogrodach różanych.

Opis oparłem na danych ze strony Australijskich Przyjaciół Róż.

Gloire d’un Enfant d’Hiram

„Od XVIII wieku, róża zawsze flirtowała z masonerią”. To zaskakujące zdanie znalazłem w książce Francois Joyaux La Rose, une passion francaise na stronie  180.To że środowisko rosarian francuskich w tym względzie było podzielone, nie powinno dziwić. Klan Cochetów, pod koniec XIX wieku ufundował  w swoim rodzinnym niejako Brie, w kościele parafialnym kaplicę Notre Dame des Roses, nadto znany był z działalności na polu dobroczynności. Jednakowoż były też rodzinne klany z silną tradycją antyklerykalną i masońską.

W roku 1899  Pani Rosa Vilin, wyselekcjonowała od powszechnie uprawianej w stronach Brie, róży Ulrich Brunner, sport który nazwała właśnie Gloire d’un Enfant d’Hiram.

Kwiat – karminowo czerwony z fioletowymi odcieniami. Kwiaty średnicy 9-10 cm, złożone są z 30- 40 płatków.

Zapach – pachnąca.

Krzew – to rozlazłe krzaczysko jak większość remontantek o pędach dochodzących do 2 m długości.

Róża ta została poświęcona masońskiemu stowarzyszeniu Les Enfants d’Hiram z Melun, które wsławiło się zburzeniem miejscowego kościoła w Saint  Medard. Nazwa tak stowarzyszenia jak i róży nawiązuje do pamięci ‚pierwotnego’ masona’, który był budowniczym świątyni jerozolimskiej.

Si

Miniaturowa.

Hodowca – Pedro Dot , rok 1957 .

Kwiaty – białe do delikatnie różowych, złożone z około 20 płatków.

Zapach – pachnąca.

Krzew – to miniaturowa miniaturka o wysokości do 25 cm.

Pochodzenie - Perla de Monserrat x / Anny x Tom Thumb /.

W 1957 roku wyhodował, można by powiedzieć,  miniaturową miniaturkę,  która zatriumfowała i wywołała ogólnoświatową sensację dzięki ekstremalnie zredukowanym rozmiarom. Jest to/ była/ najmniejsza róża na świecie. To Sí rose, która została nagrodzona na Międzynarodowym Konkursie w Madrycie w 1957 roku i która zawdzięcza swoją nazwę zabawnemu nieporozumieniu. Okazuje się, że róża jeszcze  nie miała imienia, a La Vanguardia przeprowadziła wywiad z Pere Dot, a kiedy on, zadowolony ze swojego odkrycia, pokazał nową różę dziennikarzowi, ten zapytał, jak się ona nazywa – Pere Dot zrozumiał, że pyta, czy jest różą, i odpowiedział „tak”. W związku z tym, po opublikowaniu wywiadu, dziennikarz wyjaśnił, że nowa odmiana Pere Dot, która była najmniejszą różą na świecie, została nazwana Si Rose/ Tak róża!/.

Baby Gold Star Estrellita de Oro

Miniaturowa.

Synonim -  Estrellita de Oro. Gdy Dot zaproponował tę odmianę do sprzedaży na terenie USA, firma Conard& Pyle z miejsca zaproponowała zmianę nazwy na właśnie Baby Gold Star.

Hodowca – Pere Dot, rok 1940

Kwiaty – złotożółte, średnicy do 4 cm i więcej, kwiaty ma raczej większe niż klasyczna miniaturowa,  złożone z około 15 płatków.

Zapach – pachnąca.

Krzew -

Pochodzenie – Eduardo Toda x Rouletti .

Choć to pierwsza miniaturka wyhodowana  przez Dota, odmiana ta nadal znajduje się w obrocie handlowym.

W roku 1936 Pere Dot  zaangażował się w  hodowlę róż miniaturowych, które w tym czasie cieszyły się ogólnym zainteresowaniem. Ale tak na prawdę znano tylko jedną odmianę miniaturowych róż. Była to Rouletti , ale nie miała ona dobrej prasy u hodowców. Pokutowało przekonanie, że nie da się z nią nic sensownego wyhodować. Dot postawił pytanie inaczej. A gdyby tak skrzyżować mieszańca herbatniego i Rouletti , czy udało by się w ten sposób uzyskać miniaturowe róże? To było dobrze postawione zagadnienie, okazało się że możliwa jest wymiana genów pomiędzy niewiadomego pochodzenia Rouletti a mieszańcem herbatnim. Do tego zadania użył wyhodowanego przez siebie mieszańca herbatniego  Eduardo Toda. który jest wynikiem zapylenia mieszańca herbatniego Ophelia pernetianą Julien Potin. Tak się jakoś złożyło, że z powodu zawirowań wojennych , najpierw wojna domowa w Hiszpanii a potem II wojna światowa, róża ta  wyhodowana jeszcze w roku 1935 nie znalazła się w obrocie handlowym. W roku 1940 , P.Dot krzyżuje ją z Rouletti i tak oto mamy Estrelita de Oro. Zaczyna się pisanie drugiej części historii róż miniaturowych.

Serce Ogrodnika

Mini Flora.

synonim – Gardener’s Heart .

Hodowca – Łukasza Rojewski, rok 2012 .

Kwiaty – wiśniowo czerwone z jaśniejszymi /nawet do białego/rewersami płatków. Kwiaty budowy pucharowej, nie rozwijają się do końca

Zapach – umiarkowany.

Krzew  to kompaktowa roślina dorastająca do 50 cm wysokości. dobra do uprawy pojemnikowej. Odmiana o podwyższonej odporności mrozowej

Liście -

Pochodzenie - Morgengruss x Comte de Chambord.