Moje róże – moja pasja

Marie Nabonand

Mieszaniec herbatni.

Synonim – Philippe Petain , Youri . Pierwotnie odmiana ta została nazwana przez Clementa  Nabonnanda  Philippe Petain , na pamiątkę owego słynnego marszałka francuskiego, którego przyjaźnią Clement się szczycił. Jak wiemy Petain nie zapisał się najlepiej w historii Francji firmując kolaborancki rząd w Vichy. Clement mu tego nie wybaczył i pod koniec wojny przemianował tę różę na Marie Nabonnand tj . swoją drugą żonę.

Hodowca – Clement Nabonnand rok 1938. Clement , to syn Gilberta.

Kwiaty – ciemno różowe do karminowo czerwonych.  z pojawiającymi się miedzianymi przebarwieniami. Kwiaty  duże, rozetowe, złożone z ponad 30 płatków.

Zapach – bardzo mocny.

Krzew – jest to klimber o pędach dorastających do 3 m długości.

Pochodzenie -  Wassili Cludoff x Climbing General McArthur.

Niedawno  natknąłem się  na książkę pochodzącą z 2010 roku a zatytułowaną „The Suinstable Rose Garden” w której to jest rozdział zatytułowany „Close Look at Tea Rose” autorstwa Lynnie Chapman i inni. Czytamy tam:

„Inny klimber , który nie jest herbatnią, a został znaleziony wiele lat temu jako herbatnia, to Monsieur Tillier pochodzący z roku 1891. Graham Thomas przywiózł ją  z jakiegoś paryskiego ogrodu, prawdopodobnie Roseraie l’Hay jako Monsieur Tillier. Została ona wprowadzona na rynek przez Arthura Wyatta we wczesnych latach 70-tych przez jego angielską szkółkę, a następnie była sprzedawana przez szkółki Petera Bealesa ponownie jako Monsier Tillier. Pierwotna  herbatnia Monsieur Tillier jest jak krzewem, i w przeciwieństwie do niektórych herbatnich nie posiada/nie wytworzyła/ sportu pnącego. Jednakże  róża szeroko sprzedawana pod tą nazwą jest zdecydowanie pnącą, i nadaliśmy jej nazwę studyjną „Monsier Tiliers ex Beales”.

Trwające badania wykazały, że ta róża jest w rzeczywistości pnącą herbatnią hybrydą - Marie Nabonnand. Wiemy, że ta nazwa jest poprawna, nawet  mamy potwierdzenie jej autentyczności od członków rodziny Nabonand, którzy wciąż hodują oryginalną różę, więc z przyjemnością informujemy, że szkółka Beales w Anglii wymienia teraz tę różę jako Marie Nabonand.

Ale co z herbatnią Monsieur Tillier?
Czy jest poprawnie nazwana, czy nie powinna być nazwana Archiduc Joseph, różą herbatnią wydaną rok później?
Róża ta  była dystrybuowana w Wielkiej Brytanii w 1970 roku pod nazwą Archiduc Joseph, ale w tym samym czasie była znana i uprawiana w USA w Australii i Nowej Zelandii pod nazwą Monsieur Tillier. Skłaniamy się więc do Monsieur Tillier jako poprawnej nazwy, ale obie róże zostały wypuszczone w ciągu roku od siebie i miały bardzo podobne opisy, nawet wyglądały bardzo podobnie – więc jesteśmy otwarci na dyskusję na ten temat …

Aby dodać do mikstury Monsieur Tillier aka Archiduc Joseph  – duet ten  jest często mylony z innymi dwiema różami General Schablikine i Madame Lambard.
Monsier Tillier, ulubiona w Australii róża herbatnia, jest klasą samą w sobie ,o pięknym, intensywnym i swobodnym kwitnieniu o silnym zapachu herbaty i owoców

Swoją drogą to ciekawe, że kilku  „zamieszanych” w tę pomyłkę ekspertów dało się tak zwieść i omotać. Wszak chodzi tu o takie tuzy jak Graham Thomas Peter Beales czy  Arthur Wyatt. Okazuje się ,że na podstawie samego wyglądu nie da się jednoznacznie i z całą pewnością stwierdzić czy dana odmiana to mieszaniec herbatni czy herbatnia.

I jeszcze bardzo interesujący fragment  pochodzący z artykułu jaki ukazał się w lokalnej gazecie w Northclife w Australii autorstwa Karri Pigeon- podaję za HMF:

„Peter Beales Monsieur Tillier” to nazwa, pod którą tę odmianę kupiłam. Rosarianie na całym świecie potwierdzili teraz, że róża ta,  to w rzeczywistości „Marie Nabonnand” i pod tą nazwą  znajduje się teraz w naszym ogrodzie. Posadziłam ją u podstawy  jabłoni Malus spectabilis na południu domu. Róża wspina się po drzewie, szukając ciepła północnej strony i zagląda przez okna. Jest to wspaniały widok na wiosnę, kiedy oboje kwitną razem. Róża kwitnie wtedy spazmatycznie przez całe lato, a w upalne dni wycofujemy się do jadalni na obiad w chłodniejszej południowej części domu, róża zawsze wydaje się kwitnąć.   Kochamy ją.”

Hector Deane

Mieszaniec herbatni

Hodowca – Samuel Davidson McGredy III, rok 1938.

Kwiaty – ciemno różowe żółtopomarańczowymi przebarwieniami u podstawy płatków.

Zapach – mocny

Krzew o pokroju kompaktowym i mocno ciernistych pędach. wysokości do jednego metra.

Liście – duże, ciemno zielone.

Pochodzenie – McGredy’s Scarlet x Lester Dudley.

Oczywiście nie jest to tak by ta sympatyczna róża była czymś nadzwyczajnym, ale dalibóg, nigdy byśmy się nie dowiedzieli kogóż ona upamiętnia gdyby nie wpadła w moje ręce książka Samuela McGredy IV  zatytułowana a Family of Roses, w której to autor przyznaje iż Pan Hector Deane to chirurg, który dokonał operacji usunięcia migdałków autora.

Anne Morrow Lindbergh

Fotografie – ogród różany Monza 2018 .

Mieszaniec herbatni.

Synonim – Melinda Gainsford

Hodowca – William Warriner, rok 1993.

Kwiaty – Kremowe z różowymi przebarwieniami pojawiającymi sie na płatkach kwiatowych w różnym stopniu w zależności tak przebiegu pogody jak i stopnia rozwinięcia się kwiatu. kwiaty średnicy do 9 cm, złożone  z 30 – 40 płatków. Odmiana o walorach wystawowych.

Zapach – mocno pachnące.

Krzew – o pokroju wyprostowanym, wysokości do 150 cm.

Liście -  ciemno zielone, półmatowe.

Rouge Dorieux

Tym razem chciałbym pokazać zapomnianą już różę F. Dorrieux z roku 1967 nazwaną Rouge Dorieux, którą spotkałem z Cavriglia.

 fotografie – Marian Sołtys w Roseto Botanico Cavriglia 2014 .

Mieszaniec herbatni.

Hodowca – wyhodowana przez Francois Dorieux I w roku 1967.

Kwiaty czerwone, średnicy do 10 cm, złożone z około 20 – 25 płatków.

Zapach – umiarkowany.

Krzew – o pokroju wyprostowanym, wysokości do jednego metra.

Pochodzenie – siewka własna hodowcy x Ena Harkness .

Solitaire

Mieszaniec herbatni.

Synonim – Chartreuse.

Hodowca – Samuel Darragh McGredyIV, rok 1978.

Kwiaty – żółte z różowymi obrzeżeniami. Kwiaty średnicy  9-10 cm, złożone są z około 25 płatków.

Zapach – pachnąca.

Krzew – to rosła roślina, nie wiem jak rośnie w naszych warunkach klimatycznych , ale w rejonach cieplejszych to typ róży parkowej , coś jak Westerland o pędach dorastających do 2 m wysokości.

Liście ciemno zielone, półmatowe, o skórzastej teksturze.

Pochodzenie – Freude x Benson .

Benelux Star

Fotografie – ogród różany Monza 2018 .

Mieszaniec herbatni.

Hodowca – wyhodowana w  RVS Rijksstation Voor Sierplantenteelt, rok 1995.

Kwiaty – żółte, początkowo kuliste, potem płaskie, rozetowej budowy. Kwiaty średnicy do 10 cm, złożone z około 25 płatków.

Zapach -

Krzew -  wysokości 70 – 100 cm

Liście -  jasno zielone, matowe, podatne na czarna plamistość.

Carmosine

Fotografie – ogród różany w Monza rok 2018 .

Mieszaniec herbatni.

Hodowca Robert Lapperiere. rok 1995

Kwiaty – purpurowo czerwone klasycznej budowy, średnicy do 10 cm.

Jak widzimy ma fotografii nie warto więcej o niej nic więcej pisać, Zastanawia dlaczego ciągle jest obecna w nasadzeniach.

Cajun Sunrise

Fotografia pochodzi z wikipedii

W Polsce, dzięki działaniom Polskiego Towarzystwa Różanego – choć nie tylko – możemy coraz częściej uczestniczyć na wystawach róż czy to w formie czynnej jako wystawcy, czy to biernej jako podziwiająca i wydająca werdykt publiczność. Siłą rzeczą więc będziemy poszukiwać róż , które będą się pięknie sprawowały w roli wystawowych miss. Taką odmianą jest bez wątpienia Cajun Sunrise. To wspaniały przykład róży, która jak gdyby od urodzenia była przeznaczona do roli występowania na stołach wystawowych i do roli zwycięzcy. Do tej roli została wyhodowana w roku 2000 przez znanego rosarianina Eddiego Edwardsa. ale śpieszę dodać , że znanego w dość wąskich kręgach, bo Eddie Edwards, pomimo tego, że wyhodował około 50 odmian, nie jest w Polsce znany, gdyż jego dorobek to dość specyficzna elita róż. Nie do ogrodów a właśnie o walorach pokazowych, wystawowych. Jego kreacje stają się dziś tym bardziej pożądane,  że wielkie firmy amerykańskie typu Weeks czy Jackson &Perkins bardziej skupiają się na różach ogrodowych.
Cajun Sunrise to krzyżówka innych dwu wspaniałych róż wystawowych: Crystaline i Elegant Beauty. W ślad za nimi Cajun Sunrise szybko stała się jedną z najlepszych róż pokazowych mimo tego , że nie korzystała ze wsparcia dużych dystrybutorów takich jak na przykład ci wymienieni przeze mnie wcześniej. Szybko The Roses in Rieviev” umieściła ją w dziesiątce róż najbardziej podziwianych przez widzów.
Być może najbardziej kuszącą rzeczą w tej odmianie jest jej wspaniały kolor.Zgodnie z nazwą jest to róża, która przyciąga wzrok , zwłaszcza gdy wcześnie rano wyjdziemy do ogrodu, ponieważ kwiaty naprawdę odzwierciedlają kolory wschodzącego słońca. To unikalna mieszanka różowej, żółtej i kremowej bieli i można by ją porównać poprzez szerokie reminiscencje z inną wspaniałością jaką jest Madame A. Meilland z jej różowym rumieńcem na brzegach płatków i żółcieniami u podstawy płatków zanikającymi do bieli. Jest jednakże bez porównania lepsza na wystawę niż Peace i równie pięknie wygląda w ogrodzie.
Forma Cajun Sunrise jest absolutnie perfekcyjna, klasyczna w budowie, to co uwielbiają sędziowie wystaw i publiczność. Kwiaty składają się z 30 – 40 płatków i osiągają średnicę bawet powyżej 12 cm, zwłaszcza w chłodna pogodę. W upały są wyraźnie gorszej jakości. Kwiaty we wspomnianych wcześniej pastelowych kolorach , nieco ,przypominających tęczowy sorbet, prezentowane są na prostych , mocnych łodygach wysokości około 150 cm i są przyobleczone w bogaty zestaw lekko błyszczących , ciemno zielonych liści, o lepszej niż przeciętna odporności na choroby grzybowe. Wydaje się również , że pozytywnie reaguje na uprawę w półcieniu. Jak więc widzimy jest to nie tylko wspaniała róża wystawowa , ale także dobra odmiana ogrodowa , dodajmy jeszcze , że świetnie sprawdzi się jako kwiat cięty . W wazonie jej kwiaty zachowują dobrą kondycje do 5 dni.
Zapach ma  delikatny, łagodny.

Cajun Moon

Cajun Moon to jeden z najpiękniejszych mieszańców herbatnich  wyhodowanych w ostatnim czasie w USA i zyskała sobie zupełnie zasłużona sławę jako laureatka niezliczonych konkursów i wystaw róż. Od czasu wprowadzenia jej do obrotu handlowego przez firmę Week Roses, znana jest jako siostrzana siewka bardziej od niej znanej *Moonstone* i obie są rezultatem krzyżówki Crystaline i Lynn Anderson . Stworzona została przez różanego czarodzieja Toma Carruth’a w roku 2002 i początkowo nie była planowana do obrotu handlowego.
Obie były uprawiane w sąsiadujących ze sobą sekcjach. W roku 1999 zadecydowano, że Weeks wprowadzi odmianę   która ostatecznie otrzymała nazwę Moonstone początkowo pod nazwą Cadillac de Ville. Ponieważ były do siebie bardzo podobne, Weeks nie planował wprowadzenia siostrzanej siewki. Mniej więcej w tym samym czasie Weeks zdecydował o sprzedaniu Cadillac de Ville do namnożenia do szkółki Spring Hill,ale musiała zaistnieć pomyłka i Spring Hill otrzymał również siewki siostry, która w rezultacie stała się Cajun Moon.
Wkrótce potem Weeks zmienił nazwę Cadillac de Ville na Moonstone i róża została szeroko rozpowszechniona po Stanach Zjednoczonych. Wielu najlepszych wystawców USA nabyło w Spring Hill obie róże jako Moonstone. Właśnie wówczas jeden z wystawców, Lynn Snetsinger zauważyła, że w zasadzie dysponuje różami, które mają niewielkie, ale istotne różnice w wyglądzie.Dotyczyło to odcieni kolorystycznych i mniejszej ilości cierni. W rezultacie wyodrębniona została siostrzana siewka i została zarejestrowana jako Cajun Moon.
Weszła ona oficjalnie do obiegu w trzy lata później, niemniej jednak nigdy nie otrzymała tak szerokiego komercyjnego wsparcia w dystrybucji jak Moonstone. Tak więc jest mało prawdopodobne by można było znaleźć ją np. w jakimś lokalnym centrum ogrodniczym. Jednak znalazła się w pierwszej dziesiątce najbardziej poszukiwanych róż wystawowych w USA. To całkiem dobrze, jak na różę którą trudno zdobyć.
Znana consulting rosarian Susan Horn, która opowiada tę historię na łamach biuletynu Pacific Rose Society mówi, że Moonstone nie rośnie dobrze w każdym mikroklimacie. Na przykład w jej ogrodzie o wiele lepiej sprawuje się Cajun Moon, który bezproblemowo kwitnie przez cały rok a jako bonus daje nam praktycznie pozbawione kolców łodygi.
Kwiaty ma bardzo duże, czysto białe z delikatnym różowym obramowaniem, która to krawędź nadaje mu delikatny wygląd przypominający farfurki z porcelany.choć płatki składają się de facto z silnej substancji. Kwiat składa się z 35 – 45 płatków.
Krzew jest wyprostowany, silny,osiągając wysokość do 180 cm.
Liście są ciemno zielone, błyszczące dające doskonałe tło dla cudownie pięknych kwiatów o niezaprzeczalnych walorach wystawowych.
Jedynym jej minusem jest praktyczny brak zapachu.
To nie tylko wspaniała róża wystawowa lecz też świetnie sprawdzi się jako roślina ogrodowa przez swoją dobrą odporność na choroby i niesprzyjające warunki atmosferyczne.
Charakteryzuje się też  dobrą żywotnością w wazonie – 4,5 dni co czyni ją  idealną różą do cięcia w domu.

” Cajun Moon” to utwór muzyczny napisany przez Jima Rushinga i nagrany przez amerykańskiego artystę country  Ricky’ego Skaggsa, wydany w    1986 roku.

Beatrice I d’Este

Fotografie – ogród różany Monza 2018 .

Mieszaniec herbatni.

Hodowca – wyhodowana w firmie Delbard, przed rokiem 2005.

Kwiaty żółte,

Zapach – pachnąca.

Krzew – wysokości do jednego metra , silnie rozkrzewiający się.

Liście – oliwkowo zielone, błyszczące o bardzo dobrej odporności na choroby grzybowe.

Beatrycze d’Este (ur. ok. 1192 w Este, zm. 1226 – błogosławiona Kościoła katolickiego,   Pochodziła z rodu książęcego D’Este,  W 1221 roku założyła klasztor. Zmarła w 1226 roku w opinii świętości i została pochowana w kościele św. Jana Chrzciciela. Jej kult jako błogosławionej został potwierdzony przez papieża Klemensa XIII w 1763 roku .