Moje róże – moja pasja

Boscobel

Fotografie na wystawie konkursowej róż w Końskowoli rok 2017.

English roses.

Hodowca David Austin, rok 2012.

Kwiaty – w kolorze łososiowo różowym, średnicy 8 – 9 cm, złożone z ponad 50 płatków. Kwitnienie rozpoczyna od zabarwionego na czerwono pąka, który rozwija się powoli do formy półkulistej by finalnie przybrać płaski kształt regularnej rozety złożonej z mnóstwa drobnych płatków, niejednolicie zabarwionych. dość powiedzieć, że pojawiają się w nim płatki zabarwione na różowo jak i na żółto. W sumie jednakowoż tworzy to niezwykle harmonijną całość. HMF podkreśla dobrą odporność kwiatów na deszcz.

Zapach – Umiarkowany.Najogólniej mówiąc , jest to tak powszechny u róż angielskich Austina, zapach mirry, który po bliższym poznaniu możemy przedefiniować na nuty owocowe.

Krzew- Przyjemnie zbudowany krzew o wysokości nie przekraczającej półtora metra. Dobrze się formuje zachowując zwarty pokrój.

Liście –  raczej jasno zielone, półmatowe.

Swoją nazwę otrzymała od Domu Boscobel, jednego z ważniejszych zabytków w hrabstwie Shropshire, w którym znalazł schronienie król Karol II po przegranej bitwie pod Worcester 1651 roku. Tę nazwę nosi również miasto w USA w stanie Wisconsin.

Inka

Jest to stosunkowo świeża róża wielokwiatowa, wyhodowana co prawda już w 2008 roku,ale firma Tantau Rosen,a ściślej Christian Evers introdukował ją w 2015 r. Widocznie tak długo róża musiała przechodzić wszelkie testy,zanim zdecydowano o wyprawieniu jej w świat. Nazywa się „Inka” i sam hodowca zalicza ją do róż nostalgicznych. Jednak będzie to jedna z najmniejszych,jeśli chodzi o rozmiar kwiatów,róż z tej grupy.

Jest to dość wysoka róża wielokwiatowa,u mnie dorosła już do 1 m wysokości. Zajmuje też sporo miejsca,bo chętnie się krzewi. Pędy sztywne z niewielką iloscią kolców obleczone są w średniej wielkości,ciemnozielone błyszczące liście. Od razu mogę powiedzieć,że są bardzo zdrowe i nie poddają się żadnej grzybicy,również mączniakowi prawdziwemu. Kwiaty w kolorze słonecznym żółtym,jak określa je Evers,wyrastają po kilka na jednym pędzie,średnica ok 6 – 7 cm o lekko pofalowanych płatkach. Zapach miły,łagodny – kwiatowy aromat. Inka nie przechodzi okresu spoczynku,kwitnie non stop i jest wdzięczna za regularne zasilanie jej biohumusem w trakcie całego sezonu. Mrozoodporność znakomita.

Z pewnością nada się na wysokie rabaty,ale dobrze też wygląda jako pojedynczy krzew na trawniku. Jest to kolejna u mnie róża,która nie wymaga oprysków. Uważam ją za bardzo sympatyczną.

Fotografie i opis odmianowy – przez uprzejmość Pan Jacek Kondratowicz.

Hamilton Princess

To jedna z najnowszych róż hodowli Harknessów, o nazwie  „Hamilton Princess”. Jest to bardzo świeża introdukcja bo zaledwie zeszłoroczna. I również od zeszłego roku rośnie w moim ogrodzie. Mam mieszane uczucia do tej róży.

Jeden z egzemplarzy całkowicie wymarzł zimą, mimo iż był solidnie okryty ziemią. Póżną wiosną musiałem go usunąć. Dwa pozostałe,w tym jeden w pojemniku,rosną w miarę dobrze. Być może w angielskim klimacie mają większy wigor. Za to z pewnością obroni się zapachem kwiatów i odpornością na choroby.

Krzew ma średnią wielkość,pokrój wyniosły i przez to wygląda dość ubogo.

Pędy prawie bez kolców z ciemno zielonymi skórzastymi liśćmi. Kwiaty o średnicy ok 11 cm i 30 – 35 płatkach.

Kolor tylko dla amatorów – pudrowo cukierkowy róż z tym, że pod koniec swojego życia wyraźnie jaśnieją.

Niestety – kwitną tylko kilka dni mimo, że są niewrażliwe na deszcz. Rekompensuje to ich zapach. Silny,wyraźnie cytrusowo – damasceński z klasycznym „herbatnim” tłem. Duży plus za ten aromat.

Minusem jest jej niepewna mrozoodporność,tym  bardziej,że żadnych informacji na temat tej róży nigdzie nie uświadczy. Harknessowie z zasady nie podają pochodzenia swoich odmian, a nazwa tej róży upamiętnia dość znany hotel – kurort na Bermudach.

Zastanawiam się czy nazwa Hamilton Princess nie jest też jakimś tropem w ustaleniu rodziców tej róży. Wszak  Bermudy to również temat hodowli róż.

Tekst i fotografie – przez uprzejmość – Pan Jacek Kondratowicz.

Friedenslicht

Róża, ta ma dość ciekawą  historię. Otóż niemiecki hodowca Christian Evers, spadkobierca różanego dorobku Rosen Tantau, otrzymał ją z nieujawnionej do dziś krzyżówki już w 2010 roku. I wówczas nazwano ją „ Memorial Rose”. Pięć lat później,dokładnie 8-go maja 2015 r. władze niemieckiego landu Schleswig-Holstein uroczyście nadały jej nową nazwę – Friedenslicht  (pol. „ Światło Pokoju”). W ten sposób uczczono 70-tą rocznicę zakończenia II Wojny Światowej i 70 lat pokoju w Niemczech.

Jest to docelowo dość duży krzew – osiąga 1,2 m i około pół metra średnicy.Ale uwaga – pędy bardzo chętnie pokładają się na ziemię. Dodając do tego gęste skórzaste ulistnienie,sam hodowca nie wyklucza potraktowania jej jako róży okrywowej. Tak też jest i u mnie. Do tej pory nie mogę się zdecydować,co zrobić z tą różą.

Liście nieduże,błyszczące i ciemnozielone jak na razie nie są wrażliwe na choroby (Evers zapewnia,że róża jest całkowicie odporna).Jest też tolerancyjna na mróz. Pędy są z kolei bardzo kolczaste a same kolce twarde. Kwiaty przypominają w pewnym stopniu typ róż nostalgicznych.Mają średnicę około 8 cm,są zbudowane z kilkudziesięciu lekko pofalowanych płatków. Ich kolor to połączenie kremowego centrum i bieli na brzegach.Zapach jest lekki,kwiatowy. Zgodnie z deklaracją Eversa, są bardzo odporne na obfite opady. Na upały nie reagują w ogóle.

Trudno mi dociekać jakie odmiany brały udział w jej powstaniu, ale ze względu na jej podwójne zastosowanie,ogólną odporność i nostalgiczne kwiaty – musiała to być niezła mieszanka róż.

Opis i fotografie – przez uprzejmość – Pan Jacek Kondratowicz.

Else

kolekcja własna

Mieszaniec spinossisima

Hodowca – HMF, pisząc o tej róży, powołuje się na website Simolan Rosario jako źródło0. Tam jednakowoż nic interesującego nie znajdziemy poza kilkoma fotografiami, które potwierdzałyby tożsamość  tej róży którą ja otrzymałem od Kazimierza Łakomskiego. Skąd z kolei ma ją Pan Kazimierz?  Spytamy.

Kwiaty delikatnie różowe z przymieszką kremowo żółtego. Kwiaty średnicy do 5 cm, złożone z 10-15 płatków. Nie powtarza kwitnienia.

Zapach delikatny.

Krzew – mój krzew jest młody, wysokości nie większej jak 60 cm o delikatnych przewieszających sie pędach.

Liście – typowe jak dla spinossisimy.

Kakwa

Mieszaniec róży spinossisima.

Hodowca – Johna Aleksander Wallace. Rok 1973.

Kwiaty czysto białe, półpełne, ułożone w dwu okółkach, średnicy 5 cm, złożone z około 10 płatków.

Zapach lekki, bardzo przyjemny, orzeźwiający.

Krzew – wysokości do półtora metra o przewieszających się delikatnych pędach. Tworzy kopiastą formę krzewu. Mrozoodporna.

Liście drobne, szarozielone.

Pochodzenie – Najprawdopodobniej jest t efekt otwartego zapylenia spinossisimy.

La rose de Molinard

Fotografia/niestety nieostra/ – Rosengarden Forst , rok 2016.

Krzewiasta, parkowa .

Synonimy = Emilia Maria, Gulilah, Parfume de Paris.

Hodowca – G.Delbard, rok 2005.

Kwiaty – różowo koralowe, kuliste, średnicy do 9 cm, złożone z ponad 50 płatków.

Zapach umiarkowany.

Krzew – w dobrych warunkach atmosferycznych wyrasta na duży rozłożysty krzew osiągający wysokość do półtora metra.

Liście – ciemno zielone, błyszczące.

Odmiana ta posiada certyfikat jakości ADR z roku 2007 i szereg nagród na różnych pomniejszych konkursach różanych.

Kolner flora

Krzewiasta .

Synonim – Flora Olomouc .

Hodowca – W.Kordes&Sons, rok 2003.

Kwiaty – różowo łososiowe, kuliste, średnicy około 8 cm, złożone z ponad 50 płatków.

Zapach – mocny , anyżowy. W Roeulx w roku 2015 otrzymała nagrodę publiczności właśnie ze względu na zapach.

Krzew – wysokości do 120 cm o dość wiotkich pędach wyginających się łukowato pod ciężarem kwiatów.

Liście – ciemno zielone, błyszczące.

Mathilde

Krzewiasta, należy do kolekcji Renaissance.

Hodowca – Pernile i Mogens Olesen, rok 2014.

Kwiaty – łososiowo różowe, duże, średnicy ponad 12 cm, złożone z około 25 płatków. Kwitnie kiściami.

Zapach – mocny. Odmiana ta na 64 konkursie różanym w Baden Baden , otrzymała nagrodę za najlepszy zapach.

Krzew – wysokości do półtora metra, dobrze się rozrastający.

Liście średnio zielone, matowe.

Rosa Arkansana Pepermint

Fotografia – courtessy Patty Cunnigham .

Species, podgatunek rosa Arkansana, znaleziona przez Jamesa Cole, rok najprawdopodobniej 1984.

Kwiaty – średnicy 5- 8 cm a składają się z do 7 płatków.

Zapach – umiarkowany.

Krzew – wysokości do 150 cm. Mrozoodporność 4 strefa usda.

Liście jej pachną, ale nie miętą jak by sugerowała jej nazwa, lecz jabłkami. Tak jak uważa się, że r.arkansana jest podatna na rdzą róży, tak odmiana Peppermint jest na tę chorobę odporna.