Moje róże – moja pasja

Soul

Fotografia wykonana na wystawie konkursowej róż w Końskowoli w roku 2017.

Krzewiasta – zaliczona przez hodowcę do kolekcji róż nostalgicznych.

Hodowca – Christian Evers, rok 2009.

Kwiaty purpurowo czerwone, budowy rozetowej, średnicy 8 – 10 cm, złożone z ponad 50 płatków. Znakiem rozpoznawczym tej odmiany są pięknie zbudowane  rozetowe bądź ćwierćrozetowe kwiaty w głęboko czerwonym , rzekłbym nawet purpurowym kolorze. Wielkość kwiatów jest zróżnicowana. Pierwsze, bądź te, które rodzą się pojedynczo na pędzie osiągają średnicę do 10 cm. Te które rodzą się w kiściach są mniejsze. Kwiaty tej odmiany odznaczają się dobrą trwałością i z tego też powodu z powodzeniem nadają się na kwiat cięty.

Zapach – mocny, intensywny, wprost dosłownie korespondujący z zapachem róż dziewiętnastowiecznych.

Krzew – Krzewi się dobrze , z reguły osiągając wysokość do jednego metra, ale w dobrych warunkach pędy osiągają do 130 cm długości. Liście ciemno zielone,błyszczące. Jak możemy wyczytać w opisach odmianowych, szczycą się stu procentową odpornością na choroby grzybowe.

Odmiana ta może się poszczycić certyfikatem ADR za rok 2015 oraz  certyfikatem jakości RNRS również za rok 2015.

Sam hodowca  tak ją zachwala :

„Królewskie piękno ich nostalgicznych fioletowo czerwonych  kwiatów z mocnym zapachem przypominającym zapach starych róż, tworzą klimat pięknych romantycznych ogrodów. Róża ta ta ma krzewiasty pokrój, swobodnie tworząc pędy i łatwo zakłada kwiaty. Jest całkowicie odporna na choroby grzybowe, przez co nadaje się do tworzenia różanych żywopłotów i na tylne szeregi rabat mieszanych.”

Nachtfalter

Nowe odmiany róż powstają albo poprzez świadome działanie hodowcy albo są dziełem natury i tworzy je przypadek. Róża którą  dzisiaj opiszę,jest tak tajemnicza,że dzisiaj chyba niemożliwe jest ustalenie,w jaki sposób powstała.

Jest to prawdziwy unikat wśród mieszańców herbatnich. Została wyhodowana lub odkryta przez niemieckiego hodowcę o nazwisku Oswald Baum w 1971 roku w Elmshorn,land Schleswig-Holstein. O jej twórcy wiadomo tyle co o jego róży,czyli niewiele. Podobno róża „Nachtfalter” (pol. Ćma),bo tak nazywa się dzisiejsza bohaterka, jest pierwszym i ostatnim dziełem tego hodowcy.

I trzeba dodać też,że niezwykłym. Jest to nieduży krzew o wysokości około 60 cm i raczej słabo rozgałęziony.Pędy bez kolców,sztywne,podtrzymują średniej wielkości owalne liście w kolorze oliwkowej zieleni i matowe.

Kwiat zawsze pojedynczy na pędzie,ale za to jaki. Duży,o średnicy około 11 cm i 35 – 40 płatkach. Jego kolor bardzo trudno jest odwzorować aparatem cyfrowym,niemniej kombinując trochę ustawieniami parametrów,od biedy można go „zdjąć” na matrycę. Jest to barwa bardzo ciemna,burgundowa z buraczkowym odcieniem,mocno błyszcząca i jaśniejsza ale matowa na rewersie.W wysokim i wydłużonym pąku natomiast ciemno bordowa z czarnymi refleksami.

Zapach bardzo ale to bardzo silny,intensywny i wyrazisty.Połączenie aromatów damasceńskich z cytrusowymi,przy czym wyrażnie przebija się „kwaskowa”,limonkowa nuta. W wilgotny,bezwietrzny dzień zapach czuć wokół całego krzewu. Nie ma wpływu na jego siłę pora dnia – jest niezmienny.

Jest wytrzymały na dość silne słońce,gorzej znosi suchy i gorący wiatr. Na wodę praktycznie nie reaguje.Róża kwitnie jak klasyczne stare mieszańce herbatnie,czyli 2 do 3 razy w ciągu sezonu.

Pochodzenie niestety zostaje tajemnicą.

Nie mogłem nie pokazać jeszcze jednej fotografii Ćmy. W miarę rozwoju kwiat staje się wyraźnie dwubarwny. Wczoraj, nie mając nic lepszego do roboty,prawie dwie godziny porównywałem kwiaty Ćmy z kwiatami Papa Meilland.  Prywatnie, jestem pewien,że ten  Nachtfalker bije na głowę pod każdym względem Papa Meilland. Na pewno trwałością kwiatu i ośmielę się powiedzie,że nawet intensywnością zapachu.Jest oszałamiający. Aż dziw bierze,że ta róża nie zrobiła już dawno kariery tylko stała się zapomnianą ciekawostką.

Ale pewnie i w tym przypadku sprawdziło się powiedzonko,że jak nie wiadomo o co chodzi…Na promocję stać tylko wielkie firmy.

Opis i fotografie  - autorstwa Pana Jacka Kondratowicza.

Jubile Papa Meilland

W 2013 roku minęło dokładnie 50 lat,odkąd Alain Melland przedstawił światu swojego najsławniejszego mieszańca herbatniego – różę Papa Meilland. Z tej okazji w firmie wyhodowano różę, która miała uczcić ten złoty jubileusz. Miała w pewnym stopniu nawet przypominać tamten przebój z 1963 roku.

Nazwano ją oczywiście „Jubile Papa Meilland”.

Chciałbym w kilku słowach przedstawić tą różę. Jest to dość wysokiego wzrostu mieszaniec herbatni,u mnie dorasta do 1 metra wysokości. Ma jednak dość strzelisty pokrój i przez to niewielką szerokość – około 50 cm. Pędy praktycznie bez kolców o bordowym odcieniu i podobnych w barwie dużych owalnych liściach. Są raczej odporne na choroby bo w ciągu dwóch lat nie zauważyłem tam żadnych plam,ale późną jesienią, jeszcze nie do końca dojrzałe pędy atakuje mączniak prawdziwy – o tej porze zmora większości róż. Kwiaty, które miały trochę przypominać jubilata, są nawet podobne. Ale właśnie tylko podobne. Mają ciemno czerwony kolor,ciemniejący wraz z wiekiem i połysk dużo słabszy niż oryginał. Składają się z około 40 płatków. Róża również zapachem miała przypominać oryginał i przypomina. No właśnie tylko przypomina. Aromat jest troszkę podobny w składzie do Papa Meilland ale wyraźnie słabszy i bardziej „płytki”. Plusem jest jednak dość długa żywotność kwiatów,większa niż ma oryginał. Na wodę są niewrażliwe, na duży upał –  już niekoniecznie. Krzew kwitnie przez cały sezon ale robi sobie trzytygodniowe przerwy w kwitnieniu. Mrozoodporność – strefa 6,więc teoretycznie większa niż u oryginału ale dla pewności i tak warto go podsypać ziemią.

Nie jest ujawnione jego pochodzenie.

Na koniec,na tym zdjęciu przedstawiłem oryginał,czyli Papa Meilland w celu porównania obu róż – według mnie można je dostrzec dość szybko,chociaż by po kształcie kwiatów i barwie a koronnym elementem porównawczym z pewnością był by zapach. Zestawiając obydwie róże na tych zdjęciach obok siebie,dużo łatwiej można je porównać.

Tekst i fotografie – przez uprzejmość Pan Jacek Kondratowicz.

Sally Kane

Róże Garetha Fryera nie są chyba popularne w Polsce,a szkoda bo wiele z nich to świetne odmiany do naszych warunków pogodowych. Chciałbym zaprezentować jedną z nich.

Jest to mieszaniec herbatni „Sally Kane” z 2005 roku. To bardzo silna,zdrowa i wytrzymała róża a do tego pełna wdzięku. Nie jest zbyt duża – w dobrych warunkach osiąga trochę poniżej metra wzrostu ale dość dobrze się krzewi. Pędy kolczaste o bogatym ulistnieniu. Same liście to jeden z atutów tej róży. Średniej wielkości,w ciemnozielonym kolorze i półmatowe. Są bardzo ale to bardzo odporne na wszelkie grzybice. Mimo nieciekawego jak dotychczas lata – nawet u podstawy krzewu są czyste i wolne od plam i nalotów.

Drugi z atutów to oczywiście kwiaty. Kolor dość trudny do określenia,biało – kremowy o lekko zielonkawym odcieniu. Płatki ułożone elegancko w liczbie około 40 pachną lekko ale wyraźnie wyczuwalnym różano – ziołowym aromatem. Trzeci z atutów to żywotność samych kwiatów. Trzymają się niewzruszenie przez dwa tygodnie,niewrażliwe na żadną pogodę i nie przeszkadza im zalegająca woda. Same się oczyszczają po przekwitnięciu.

Na pewno nadają się na kwiat cięty, natomiast  krzewy z pewnością utworzyły by oryginalną,długo kwitnącą rabatę. Tym bardziej,że jak wspomniałem,róża dobrze się krzewi i praktycznie kwitnie non stop.Mrozoodporność typowa – strefa 6. Bardzo sobie cenię tego mieszańca i polecam do nasadzeń.

Pochodzenie nieujawnione.

Fotografie i opis – autorstwa Pana Jacka Kondratowicza.

Hamilton Princess

To jedna z najnowszych róż hodowli Harknessów, o nazwie  „Hamilton Princess”. Jest to bardzo świeża introdukcja bo zaledwie zeszłoroczna. I również od zeszłego roku rośnie w moim ogrodzie. Mam mieszane uczucia do tej róży.

Jeden z egzemplarzy całkowicie wymarzł zimą, mimo iż był solidnie okryty ziemią. Póżną wiosną musiałem go usunąć. Dwa pozostałe,w tym jeden w pojemniku,rosną w miarę dobrze. Być może w angielskim klimacie mają większy wigor. Za to z pewnością obroni się zapachem kwiatów i odpornością na choroby.

Krzew ma średnią wielkość,pokrój wyniosły i przez to wygląda dość ubogo.

Pędy prawie bez kolców z ciemno zielonymi skórzastymi liśćmi. Kwiaty o średnicy ok 11 cm i 30 – 35 płatkach.

Kolor tylko dla amatorów – pudrowo cukierkowy róż z tym, że pod koniec swojego życia wyraźnie jaśnieją.

Niestety – kwitną tylko kilka dni mimo, że są niewrażliwe na deszcz. Rekompensuje to ich zapach. Silny,wyraźnie cytrusowo – damasceński z klasycznym „herbatnim” tłem. Duży plus za ten aromat.

Minusem jest jej niepewna mrozoodporność,tym  bardziej,że żadnych informacji na temat tej róży nigdzie nie uświadczy. Harknessowie z zasady nie podają pochodzenia swoich odmian, a nazwa tej róży upamiętnia dość znany hotel – kurort na Bermudach.

Zastanawiam się czy nazwa Hamilton Princess nie jest też jakimś tropem w ustaleniu rodziców tej róży. Wszak  Bermudy to również temat hodowli róż.

Tekst i fotografie – przez uprzejmość – Pan Jacek Kondratowicz.

Koko Loco

Tym razem portret  róży,dość niezwykłej.

Czy róża w kolorze kawy z mlekiem czy też brudnej wody (jak kto uważa),może się podobać?

Amerykański hodowca Christian Bedard,pracujący dla szkółki Weeks, najwyraźniej uznał, że tak. Krzyżując starego mieszańca Pot O’Gold Dicksona z lawendową floribundą Bluberry Hill Toma Carrutha,otrzymał dość dziwną hybrydę. Róża o pokroju floribundy ale z kwiatami jak u typowych mieszańcow herbatnich. No i barwa. Właściwie trudna do nazwania,bo jest to coś pomiędzy beżem,brązem i kolorem lila. Do kompletu jeszcze dostała nazwę „Koko Loco”ale w zapasie ma jeszcze jedną,bardziej strawną – Soul Sisters.

Jest to nieduży krzew osiągający około 60 – 70 cm,w cieplejszym klimacie pewnie i więcej. Dość rozłożysty i jak na floribundę przystało,dobrze się krzewi. Pędy średnio kolczaste i raczej miękkie podtrzymują gęste listowie,półmatowe,ciemnozielone i też nie za duże. Zastanawiająca niska mrozoodporność – strefa 7b,podawana jest trochę na wyrost bo róża nie jest taka znowu delikatna.Tym bardziej,że jeden z rodziców ma odporność na mróz ze strefy 5b. Kwiaty w tym cudacznym kolorze zawiązują się właściwie zawsze pojedynczo i mają kształt, wypisz wymaluj –  klasyczych mieszańcow herbatnich. Dorastają do około 10 cm i lekko sinieją przed opadaniem. Zapach mają bardzo przyjemny,średnio mocny ale specyficzny – łagodny kwiatowo różany i świeży. Z tego co widzę to są odporne na deszcz i nie gniją w chłodzie.

Z całą pewnością krzew nie nadaje się na soliter,bo jest zbyt mały a rabata w tym kolorze wyglądała by co najmniej osobliwie. Jednak od chwili introdukcji w 2012 roku,jest cały czas dostępna w szkółkach, czyli amatorów na kawową różę nie brakuje.

Tekst i zdjęcia – przez uprzejmość , Pan Jacek Kondratowicz.

Claude Brasseur

Wtym roku minie 10 lat od introdukcji jednej z bardziej udanych róż Meillanda – mieszańca herbatniego o nazwie „ Claude Brasseur”. Jest to średniej wielkości krzew dochodzący do metra wysokości i ok 70 cm szerokości.Bardzo chętnie się krzewi i praktycznie rośnie cały sezon. Liście ciemnozielone,półmatowe i dość twarde. Nie zauważyłem żeby były jakoś szczególnie wrażliwe na choroby,ale czasami, póżną jesienią niewykształcone do końca młode liście łapie mączniak prawdziwy. Nie widzę natomiast czarnej plamistości,której widocznie nie odziedziczył po jednym z rodziców – wrażliwej odmianie Charles de Gaulle. Mrozoodporność przeciętna,typowa dla francuskich mieszańców.

Co go wyróżnia z tłumu tzw. niebieskich róż? Z pewnością odcień koloru. Jest   bardzo ładny, głęboko różowy z fioletowym czy też fiołkowym tłem. Poźniej, w miarę rozwoju pąka, zyskuje srebrzysto perłowy połysk. Kwiaty są duże, dochodzą do 13 cm średnicy. Spora liczba płatków,bo około 50,sugerowała by wrażliwość na deszcz,ale nic z tego.Nawet ostatnie nawałnice nie były w stanie ich zniszczyć i płatki nie dostają plam.Na ostre słońce nie reagują negatywnie. Zapach,w grupie róż niebieskich jest właściwie bardzo podobny do siebie,ale w tym przypadku nazwał bym wyjątkowym. Jest bardzo silny,świeży,różano-cytrusowy,przy czym zdecydowanie przebija się jego część różana. Kwiaty na pędzie rodzą się zawsze pojedynczo. Świetnie prezentują się się w wazonach,najlepiej starych, kryształowych lub nowszych z błyszczącego metalu.

Claude Brasseur to znany francuski aktor filmowy,nagrodzony dwiema statuetkami Cezara.

Pochodzenie – Charles de Gaulle x Yves Piaget.

Tekst i fotografie – przez uprzejmość – Pan Jacek Kondratowicz.

World War II Memorial Rose

Fotografie w rosarium van der Goot w Summerville USA rok 2017.

Mieszaniec herbatni.

Hodowca O.L.Week – Stany zjednoczone,w roku 2000.

Kwiaty w zasadzie białe  z lekkim narzutem różu/ lawendy?/ a ich znakiem firmowym jest odporność na wysokie temperatury. Kwiaty bardzo duże o średnicy przekraczającej 12 cm, złożone z ponad 30 płatków. Dobra forma kwiatów i ich trwałość sprawia, że świetnie nadają się na kwiat cięty.

Zapach – mocny.

Krzew  o pokroju nieco bardziej rozpierzchłym niż u klasycznej formy mieszańców herbatnich, wysokości do 120 cm.

Liście ciemno zielone, matowe o wybornej odporności na choroby grzybowe.

Pochodzenie – Silver Spoon x Paradise .

Traviata

Fotografia pochodzi z wydanego na zlecenie Towarzystwa Miłośników Ogrodnictwa w Tarnowie,  w roku 1967 – Poradnika dla miłośników róż . Autorzy – Jan Augustynowicz, Antoni Gładysz.

Mieszaniec herbatni.

Hodowca – Alain Meilland, rok 1963.

Rośnie silnie, tworząc dość duże, rozgałęzione krzewy pokryte pięknymi brązowo zielonymi, skórzastymi liśćmi. Udaje się na wszystkich stanowiskach a kwitnie okazale i długo. Paki kwiatowe ma  średnio duże, owalne, o zabarwieniu różowo czerwonym. Kwiaty o mocnym zapachu i średnicy około 12 cm.  i 30 płatkach występują bądź pojedynczo, bądź po kilka w bukietach. Kolor kwiatów  intensywnie karminowy, od strony zewnętrznej, pastelowo biały. Należy do ciekawych odmian amatorskich.

Pochodzenie –  Baccara x / Kordes Sondermeldung x Grand mere Jenny/ .

Wehrinsel

Fotografia – ogród różany Forst, rok 2016.

oraz z wikipedii

Lambertiana.

Hodowca – Walter Berger, rok 1959. Hodowca ten działał w Bad Lagensalza. Nie mylmy go Bergerem Vincenzem, tego od Berger’s Erfolg.

Kwiaty -ciemno  czerwone, półpełne, średnicy do 5 cm, złożone z około 10 płatków. Kwitnie bardzo obficie, wzniesionymi gęstymi baldachami kwiatowymi.

Zapach – bardzo pachnąca.

Krzew – dobrze krzewi się, wzrost do 150 cm wysokości.

Wehrinsel jest częścią  Ogrodu Różanego w Forst, Lausitz. Most nad fosą   łączy faktyczny ogród różany  z  parkiem krajobrazowym w stylu angielskim na wyspie wojskowej.