Moje róże – moja pasja

Juliet

Fotografie Elżbieta Sołtys na Królewskiej wystawie róż na Zamku Królewskim w Warszawie, rok 2019.

David Austin – Wedding Roses. Hodowlę róż zaliczanych do tej kolekcji, Austin, już wraz z synem rozpoczął w roku 1995. Są to róże które  są tożsame , albo bardzo blisko nawiązują do tych z kolekcji English roses . Są stricte różami ogrodowymi,ale z żywotnością tych hodowanych specjalnie na kwiat cięty. Na dziś, grupę tę tworzą: Beatrice Carey Charity Constance Darcey Edith  Kate Keira Miranda Patience Purity Rosalind Tess  i właśnie Juliet.

Hodowca – David Austin, rok 1999.

Kwiaty – Morelowe z jaśniejszymi, prawie kremowymi zewnętrznymi płatkami. Kwiaty średnicy do 10 cm, złożone z ponad 90 płatków. Jest to róża florystyczna, o dużej trwałości w wazonie, przeznaczona na kwiat cięty.

Zapach – Na wystawie róż, na Zamku Królewskim w Warszawie w roku 2019, spotkałem się z takim opisem jej zapachu:” Róża Juliet, ma przyjemną woń delikatnych przebiśniegów i żonkili. W tle, spotkamy akcenty drewna cedrowego, i białego wina.”

Krzew, swą budową przypomina róże mieszańców herbatnich, ale są bardziej krzaczaste. Wysokość do 110 cm.

Liście -  duże, średnio zielone, półmatowe.

Teodolinda

Fotografie – Ogród różany w Monza rok 2018.

Mieszaniec herbatni.

synonim – Zwana też Teodolinda 96.

Hodowca – Nisso Fumagali , rok 1988.

Kwiaty – czysto białe, średnicy do 10 cm, złożone z około 20 płatków. Kwitnie niewielkimi bukietami na sposób floribundy.

Krzew o pokroju wyprostowanym , wysokości około jednego metra.

Tę różę spotkałem w ogrodzie różanym przy Villa Reale w Monza. To bardzo piękne miejsce pełne niesamowitych kolorów i zapachów, szczególnie w maju i czerwcu, kiedy róże kwitną. Ogród ten został założony w roku 1964 przed  Pałacem Królewskim w Monza. Założył go Nisso Fumagalli, prezes Włoskiego Stowarzyszenia Róż .

Ten Ogród różany, z łagodnie pofalowanym terenem, stawem i dobrze zaprojektowanymi ścieżkami, jest domem dla ponad 4000 odmian róż, w tym wspaniałej kolekcji starych odmian. Na szczególną uwagę zasługuje ” The Secret Garden of Perfume „, założony przez projektantkę krajobrazu Annę Furlani, który zawiera najbardziej pachnące róże, w tym właśnie odmianę TEODOLINDA 96   stworzoną przez Niso Fumagalli w 1988 roku. Róża ta, została wybrana jako godło I Regionalnej Konferencji poświęconej różom, która odbyła się w roku 1996 w Cawriglia i Monza.

Układ ogrodu przedstawia różne sekcje tematyczne według zasadzonych róż kolekcji. Stare odmiany znajdują się wokół stawu, a róże pnące znajdują się wzdłuż poręczy i pergoli. Jednak większość miejsca poświęcona jest różom biorącym udział w corocznych konkursach różanych.

Korona Królowej Teodolindy to nazwa nagrody dla  najpiękniej pachnącej róży na dorocznym konkursie w Monza.

Teodolinda (ok. 570 – 628) – królowa Longobardów, córka Garibalda, księcia Bawarów.

W 588 poślubiła króla Longobardów Autarisa. Małżeństwo to przyczyniło się do wzmocnienia Longobardów w opozycji do Franków i zbliżyło do kościoła katolickiego. Po śmierci Autarisa w 590 poślubia jego następcę Agilulfa, po którego śmierci (616) objęła regencje w imieniu swego niepełnoletniego syna Adaloalda. Teodolinda ufundowała wiele kościołów, w tym katedrę w Monzie, w której skarbcu jest przechowywana jej korona w formie opaski inkrustowanej 180 kamieniami szlachetnymi.

foto za wikipedią.

Wewnątrz ołtarza głównego katedry w Monzie, w kaplicy Teodolindy, znajduje się Żelazna Korona, jedno z najważniejszych dzieł złotniczych w całej historii Zachodu. Do tej pory zachowana jako cud, Korona składa się z sześciu złotych talerzy – ozdobionych różanymi reliefami, klejnotami i emalią – z metalowym pierścieniem w środku, który nazywa się „żelazną” Koroną,

Yvette Horner

Fotografie – Ogród różany w Monza rok 2018.

Mieszaniec herbatni.

Hodowca – Bernard Sauvageot, rok 1999 .

Kwiaty karminowo różowe z żółtym rewersem płatków. Kwiaty budowy klasycznej, średnicy powyżej 10 cm,  złożone z 25 -30 płatków. główną jej ozdobą są ładnie zbudowane, długie  pąki kwiatowe w fazie pół rozwiniętej.

Zapach – mocno pachnące.

Krzew – o pokroju wyprostowanym, wysokości do jednego metra.

Liście półmatowe, ciemno zielone. Nie najlepsza odporność na czarną plamistość.

Yvette Horner, to słynna francuska akordeonistka.

Pharaon

Mieszaniec herbatni.

Hodowca – Louisette Meilland, rok 1967.

Kwiaty – czerwone do pomarańczowo czerwonych, klasycznej budowy, średnicy do 15 cm, złożone z około 25 pofałdowanych fantazyjnie na brzegach płatków.Zatrzymajmy się przez chwilę na kwestią kolorystyki tej róży. Wszystkie starsze róże, również niektóre współczesne mają  taką niepożądaną cechę, że kolory ich jaśnieją wraz z przekwitaniem kwiatów. Róże czerwone, mają tendencję do tego , że ich kolory dostają nieprzyjemnych niebieskich odcieni, bądź odcienie te ujawniają się gdy niebo jest zachmurzone. Natomiast odmiana Pharaon Meillanda, jest doskonałym przykładem stabilności koloru. Gdy zaczyna kwitnąć kwiaty są płomiennie szkarłatne i gdy przekwita ich odcień pozostaje niezmieniony. Ta jej cecha zaintrygowała na przykład McGred’yego. Dlatego też użył jej w swoim programie hodowlanym i na przykład w  krzyżówce z Red Planet uzyskał  odmianę Olimpiad , która była jego jednym z największych sukcesów komercyjnych. Niestety, mimo wspaniałego koloru jej kwiaty mają pewne problemy z rozwijaniem się.

Zapach – mocny.

Krzew o pokroju wyprostowanym, wysokości do jednego metra.

Liście – duże, ciemno zielone, błyszczące,

Pochodzenie – /Happiness x Independence/ x  Suspense.

Meillandowie chętnie sięgali po Pharaona w swoim programie hodowlanym np. przy wyhodowaniu innego mieszańca herbatniego Cary Grant oraz Yves Piaget, czy floribundy Preference. no i w końcu powiedzmy, że  mieszaniec herbatni  Profesor Oszknis Stanisława Żyły, to sport o Pharaona.

Portugal Pink

Fotografia pochodzi z wydanego na zlecenie Towarzystwa Miłośników Ogrodnictwa w Tarnowie,  w roku 1967 – Poradnika dla miłośników róż . Autorzy – Jan Augustynowicz, Antoni Gładysz.

Mieszaniec herbatni.

Hodowca – wywodzi się ona z nic mi już nie mówiącej belgijskiej firmy Mondial Roses z roku 1959

Kwiaty -    Cenna róża, która wydaje w okresie lata  i jesieni ogromną ilość kwiatów. Pąki kwiatowe duże, spiczasto jajowate, rozwijają sie powoli  w dużę – 12-13 cm średnicy – pachnące kwiaty  o 35 płatkach. Początkowo przybierają one barwę  jasno pomarańczowo czerwoną a po pełnym rozwinięciu się  – szkarłatno karminową  z wyraźnymi prążkami na płatkach. Po ścięciu trzymają się wyjątkowo długo, do 10 dni.

Zapach – mocny

Krzew – o pokroju wyprostowanym, wysokości do jednego metra, formuje liczne rozgałęzienia.

Liście duże, ciemno zielone  matowe o skórzastej teksturze.

Pochodzenie – siewka Independence.

Madame de Tartas

Herbatnia .

Hodowca H.B. Bernede , rok 1859. To mniej znany hodowca z okolic Bordeaux, choć ma na swym koncie ponad 30 odmian róż a w tym taką wspaniałość jak  Duchesse de Brabante – herbatnia rok 1857.

Kwiaty łososiowo różowe z karminowymi przebarwieniami brzegów płatków. Kwiaty średnicy 8-10 cm, złożone z około 40 płatków.

Zapach – mocny.

Krzew – wysokości do jednego metra.

Liście -

Pochodzenie -  Nie znamy jej rodziców, a róża ta choć niewątpliwie urocza poszłaby w zapomnienie , gdyby nie to , że sama przyczyniła się do powstania innych odmian, które przebojem zdobyły serca rosomanes. Mam tu na myśli zwłaszcza  dwie tak odmienne róże jak „Anna-Marie de Montravel” i „Mlle Cecile Brunner„. Te dwie róże, choć pochodzą od jednej matki, różnią się kolorem, nawykami wzrostu i tendencją do wydawania sportów. „Mlle Cecile Brunner” ma około metra  wysokości, różne odcienie różu i ma kolor różowy, biały i żółty. „Anne-Marie de Montravel” przedstawia czysto białe kwiaty, o połowę mniejsze niż jej siostrzana sadzonka, i nie wytworzyła żadnego rodzaju sportu od ponad stu trzydziestu lat.

Na tym zasługi się nie kończą bowiem uczestniczyła bezpośrednio przy narodzinach takich róż jak  Adeline Wolfhugel, Madame Jean Andre czy President de Lestrade.  Niestety te róże zaginęły.

Mari Dot

fotografia pochodzi z wikipedii

Mieszaniec herbatni.

Kwiaty – są zdumiewającą mieszanką kolorów łososiowego, pomarańczowego i żółtego, która jest nieodłączną cechą potomków pernetian. Kwiaty  budowy klasycznej, średnicy około 10 cm, złożone z około 20 płatków.

Zapach- mocny, bogaty, owocowy.

Krzew – o pokroju wyprostowanym, wysokości do jednego metra.

Liście jasno zielone, błyszczące.

Pochodzenie / Frau Karl Druschki x Madame Eduard Herriot/ x / siewka własna hodowcy x Madame Eduard Herriot/

Róża ta jest – w pewnym sensie – kwintesencją programu hodowlanego Dota, gdyż zawiera w sobie geny jego ulubionej  Frau Karl Druschki i pernetian. Wszystko to oczywiście w drugim i trzecim pokoleniu gdzie pojawia się Soleil D’Or, ale efekt to tak charakterystyczna dla jego ręki świetlista  mieszanka pastelowych kolorów mieniąca się radośnie w słońcu Hiszpanii. Najlepsze mieszańce P.Dota to nieodrodne córy klimatu w którym powstawały. Taki wyraźny i ewidentny związek pomiędzy miejscem narodzin a samym kwiatem zobaczyć możemy również obserwując jak  zniewalają swą urodą mieszańce Nabonnandów.

Mari jest katalońską formą Marino. Marino miał na imię drugi syn Pedro Dota.

Marie Nabonand

Mieszaniec herbatni.

Synonim – Philippe Petain , Youri . Pierwotnie odmiana ta została nazwana przez Clementa  Nabonnanda  Philippe Petain , na pamiątkę owego słynnego marszałka francuskiego, którego przyjaźnią Clement się szczycił. Jak wiemy Petain nie zapisał się najlepiej w historii Francji firmując kolaborancki rząd w Vichy. Clement mu tego nie wybaczył i pod koniec wojny przemianował tę różę na Marie Nabonnand tj . swoją drugą żonę.

Hodowca – Clement Nabonnand rok 1938. Clement , to syn Gilberta.

Kwiaty – ciemno różowe do karminowo czerwonych.  z pojawiającymi się miedzianymi przebarwieniami. Kwiaty  duże, rozetowe, złożone z ponad 30 płatków.

Zapach – bardzo mocny.

Krzew – jest to klimber o pędach dorastających do 3 m długości.

Pochodzenie -  Wassili Cludoff x Climbing General McArthur.

Niedawno  natknąłem się  na książkę pochodzącą z 2010 roku a zatytułowaną „The Suinstable Rose Garden” w której to jest rozdział zatytułowany „Close Look at Tea Rose” autorstwa Lynnie Chapman i inni. Czytamy tam:

„Inny klimber , który nie jest herbatnią, a został znaleziony wiele lat temu jako herbatnia, to Monsieur Tillier pochodzący z roku 1891. Graham Thomas przywiózł ją  z jakiegoś paryskiego ogrodu, prawdopodobnie Roseraie l’Hay jako Monsieur Tillier. Została ona wprowadzona na rynek przez Arthura Wyatta we wczesnych latach 70-tych przez jego angielską szkółkę, a następnie była sprzedawana przez szkółki Petera Bealesa ponownie jako Monsier Tillier. Pierwotna  herbatnia Monsieur Tillier jest jak krzewem, i w przeciwieństwie do niektórych herbatnich nie posiada/nie wytworzyła/ sportu pnącego. Jednakże  róża szeroko sprzedawana pod tą nazwą jest zdecydowanie pnącą, i nadaliśmy jej nazwę studyjną „Monsier Tiliers ex Beales”.

Trwające badania wykazały, że ta róża jest w rzeczywistości pnącą herbatnią hybrydą - Marie Nabonnand. Wiemy, że ta nazwa jest poprawna, nawet  mamy potwierdzenie jej autentyczności od członków rodziny Nabonand, którzy wciąż hodują oryginalną różę, więc z przyjemnością informujemy, że szkółka Beales w Anglii wymienia teraz tę różę jako Marie Nabonand.

Ale co z herbatnią Monsieur Tillier?
Czy jest poprawnie nazwana, czy nie powinna być nazwana Archiduc Joseph, różą herbatnią wydaną rok później?
Róża ta  była dystrybuowana w Wielkiej Brytanii w 1970 roku pod nazwą Archiduc Joseph, ale w tym samym czasie była znana i uprawiana w USA w Australii i Nowej Zelandii pod nazwą Monsieur Tillier. Skłaniamy się więc do Monsieur Tillier jako poprawnej nazwy, ale obie róże zostały wypuszczone w ciągu roku od siebie i miały bardzo podobne opisy, nawet wyglądały bardzo podobnie – więc jesteśmy otwarci na dyskusję na ten temat …

Aby dodać do mikstury Monsieur Tillier aka Archiduc Joseph  – duet ten  jest często mylony z innymi dwiema różami General Schablikine i Madame Lambard.
Monsier Tillier, ulubiona w Australii róża herbatnia, jest klasą samą w sobie ,o pięknym, intensywnym i swobodnym kwitnieniu o silnym zapachu herbaty i owoców

Swoją drogą to ciekawe, że kilku  „zamieszanych” w tę pomyłkę ekspertów dało się tak zwieść i omotać. Wszak chodzi tu o takie tuzy jak Graham Thomas Peter Beales czy  Arthur Wyatt. Okazuje się ,że na podstawie samego wyglądu nie da się jednoznacznie i z całą pewnością stwierdzić czy dana odmiana to mieszaniec herbatni czy herbatnia.

I jeszcze bardzo interesujący fragment  pochodzący z artykułu jaki ukazał się w lokalnej gazecie w Northclife w Australii autorstwa Karri Pigeon- podaję za HMF:

„Peter Beales Monsieur Tillier” to nazwa, pod którą tę odmianę kupiłam. Rosarianie na całym świecie potwierdzili teraz, że róża ta,  to w rzeczywistości „Marie Nabonnand” i pod tą nazwą  znajduje się teraz w naszym ogrodzie. Posadziłam ją u podstawy  jabłoni Malus spectabilis na południu domu. Róża wspina się po drzewie, szukając ciepła północnej strony i zagląda przez okna. Jest to wspaniały widok na wiosnę, kiedy oboje kwitną razem. Róża kwitnie wtedy spazmatycznie przez całe lato, a w upalne dni wycofujemy się do jadalni na obiad w chłodniejszej południowej części domu, róża zawsze wydaje się kwitnąć.   Kochamy ją.”

Hector Deane

Mieszaniec herbatni

Hodowca – Samuel Davidson McGredy III, rok 1938.

Kwiaty – ciemno różowe żółtopomarańczowymi przebarwieniami u podstawy płatków.

Zapach – mocny

Krzew o pokroju kompaktowym i mocno ciernistych pędach. wysokości do jednego metra.

Liście – duże, ciemno zielone.

Pochodzenie – McGredy’s Scarlet x Lester Dudley.

Oczywiście nie jest to tak by ta sympatyczna róża była czymś nadzwyczajnym, ale dalibóg, nigdy byśmy się nie dowiedzieli kogóż ona upamiętnia gdyby nie wpadła w moje ręce książka Samuela McGredy IV  zatytułowana a Family of Roses, w której to autor przyznaje iż Pan Hector Deane to chirurg, który dokonał operacji usunięcia migdałków autora.

Anne Morrow Lindbergh

Fotografie – ogród różany Monza 2018 .

Mieszaniec herbatni.

Synonim – Melinda Gainsford

Hodowca – William Warriner, rok 1993.

Kwiaty – Kremowe z różowymi przebarwieniami pojawiającymi sie na płatkach kwiatowych w różnym stopniu w zależności tak przebiegu pogody jak i stopnia rozwinięcia się kwiatu. kwiaty średnicy do 9 cm, złożone  z 30 – 40 płatków. Odmiana o walorach wystawowych.

Zapach – mocno pachnące.

Krzew – o pokroju wyprostowanym, wysokości do 150 cm.

Liście -  ciemno zielone, półmatowe.