Moje róże – moja pasja

Highdowiensis

Fotografie w rosarium van der Goot w Summerville USA rok 2017.

Mieszaniec rosa moyesi.

Hodowca - Sir Frederick C. Stern (United Kingdom, 1928.

Kwiaty – karminowo czerwone, pojedyncze, średnicy do 5 cm, złożone z 5 płatków. Nie powtarza kwitnienia.

Zapach – umiarkowany.

Krzew – rozłożysty, złożony z łukowato wygiętych pędów, osiągający wysokość około 2 m, choć same pędy dorastają do 3 m długości. Mrozoodporność – 3 strefa Usda. Zakłada ozdobne , wydłużonej budowy owoce.

Liście – ciemno zielone, matowe, drobne złożone z 9 – 12 listków.

Pochodzenie – Rosa Moyesi Hemsl. x Kitchener of Khartoum .

Więcej o róży moyesi możemy przeczytać we wpisie jej poświęconym * http://www.roses.webhost.pl/2012/07/rosa-moyesii/  *

Condesa de Sastago

Mieszaniec herbatni,

Hodowca – to kreacja znanego hiszpańskiego hodowcy Pedro Dot’a  z roku 1930.

Kwiaty – dwukolorowe a raczej bikolorowe. Wewnętrzna strona płatków pomarańczowo czerwona – zewnętrzna złoto żółta. Jedna z pierwszych róż o takiej charakterystyce kolorystycznej. Jej kolorystyka została odziedziczona po Margaret McGredy, która była pierwsza, ale jednocześnie wzmocniona przez wyjątkowo udana pernetianę Souvenir de Claudius Pernet. Kwiaty o średnicy 9-10 cm, o bardzo zróżnicowanej liczbie płatków. Kwiat jej często przypomina mi  tancerkę flamenco w jasnej, wielobarwnej, wirującej spódnicy.W dobrych warunkach uprawowych, jej  kwiaty mogą składać się nawet z ponad 50 płatków .Choć odmiana ta toleruje cień, to jednakże najlepiej czuje sie na pełnym słońcu.

Zapach – kwiaty o umiarkowanym korzennym zapachu.

 Fotografie – Marian Sołtys w Roseto Botanico Cavriglia 2014.

Krzew teoretycznie imponujących rozmiarów, gdyż w warunkach Hiszpanii może osiągnąć do 2 m. wysokości, jednakże jego niska mrozoodporność – hmf podaje że 7 strefa usda – wyklucza osiągnięcie takich rozmiarów np. u nas. Liście ma ciemno zielone , błyszczące i niestety przy niekorzystnym przebiegu pogody, może być porażana przez czarną plamistość. Róża ta była swego czasu bardzo popularna w Stanach Zjednoczonych dzięki firmie Star Roses Conard & Pyle, która z rekomendacji J.H. Nicolasa, wprowadziła ją na rynek. Wspaniałe kolory róż Dot’a skrzące się i jarzące słońcem Hiszpanii, niezbyt sprawdzały się w Niemczech czy Wielkiej  Brytanii. Jednakże w Stanach Zjednoczonych jest wiele miejsc o klimacie bardzo zbliżonym do hiszpańskiego i tych warunkach odmiany Dot’a wypadają olśniewająco. Nic więc dziwnego, że Amerykanie je pokochali. Nagrodzona na różanym trial w Rzymie w roku 1933.

Pochodzenie :/ Souvenir de Claudius Pernet x Marechal Foch / x Margaret MC. Gredy.

Nazwa róży poświęcona jest pamięci dobrodziejce P.Dota, osobie która odegrała w jego życiu rolę podobną jak  hrabina Chotek w przypadku Geschwinda. Grand Dame Condesa de Sastago, to matka markiza Monistrol/posiadał znaczącą kolekcję róż/, u którego ojciec  hodowcy Simo Dot, był ogrodnikiem.

Fotografie: Marian Sołtys i Cezary Blicharz w  Europa Rosarium Sangerhausen 2009.

Ville de Paris

Mieszaniec herbatni, siewka pernetiany.

Hodowca – Joseph Pernet Ducher, rok 1925.

Kwiaty – żółte, o ciemniejszym nieco centrum kwiatu. Szybko tracą swą żywo żółtą barwę stąjąc się po rozwinięciu się kwiatu ledwie kremowe. Kwiaty średnicy do 10 cm, złożona z 15-20 płatków.

Zapach – umiarkowany.

Krzew – o pokroju wyprostowanym , wysokości do jednego metra.

Liście o intensywno brunatnym zabarwieniu, zwłaszcza w młodości. Odmiana obecnie rzadko spotykana ze względu na swoja wrażliwość na czarną plamistość.Zachowała się jedyne w regionach o suchym klimacie jak Kalifornia czy Australia.

Pochodzenie – siewka Souvenir de Claudius Pernet .

Gdy miasto Paryż ogłosiło konkurs na różę , która by miała nosić nazwę Ville de de Paris -  Pernet czując wagę chwili zgłosił aż dwie odmiany. Znalazłem się w składzie w jury przyznającym nagrodę i później byłem świadkiem długiego procesu eliminacji poszczególnych kandydatur aż zostały tylko dwie róże. Obie to siewki Perneta. Wezwany wówczas na konsultacje Pernet, sam wskazał na tą, która jest znana dzisiaj  jako Ville de Paris jako na najlepszą, bo  ta druga zbyt szybko traciła kolor.

Julien Potin
Kilka lat później komitet pracowników sieci sklepów spożywczych Julien Potin przyjechał do Perneta, by kupić różę jako prezent dla swego pracodawcy. Pernet, artysta z temperamentem, odrzucił propozycję, ale po długich naleganiach   wskazał na tę różę , która została odrzucona w paryskim konkursie, mówiąc: „Weźcie ją, jest wystarczająco dobra dla sklepów   spożywczych”. W ten to sposób róża Julien Potin znalazła się w obiegu publicznym ale nie przyniosła Panu Julienowi szczęścia. Od tego czasu firma Potin  upadła, natomiast sam Julien Putin stracił swoją wspaniałą posiadłość i popełnił samobójstwo. dodam od siebie, że o ile róża Ville de Paris zniknęła w mrokach historii róż, to ta odrzucona a potem wzgardzona przez Pernet Duchera, zrobiła u rosarian prawdziwą karierę.

Ville de Paris i Julien Potin, były siostrzanymi siewkami, ale tej drugiej sam hodowca, nigdy nie kochał. Jak więc widzimy nawet geniusz nie chroni człowieka przed popełnianiem pomyłek. Historię tę zaczerpnąłem ze wspaniałej gawędy o różach pióra J.H.Nicolas – A Rose Odyssey wydanej w roku 1937.

McGredy’s Sunset

Mieszaniec herbatni.

Hodowca – to irlandzki hodowca Walter Invin Jonhston, rok 1936.

Kwiaty – złoto żółte z lekkim różowym rumieńcem i jaśniejsze na rewersie. Kwiaty bardzo wypełnione, średnicy do 9 cm, złożone z około 30 – 40 płatków.

Zapach – umiarkowany.

Krzew – o pokroju wyprostowanym, wysokości do 70 cm

Liście – ciemno zielone, błyszczące.

Pochodzenie – Margaret McGredy x Mabel Morse.

Samuel Darragh McGredy IV w swojej książce A Family of Roses z roku 1971 tak pisze o tej róży:” Pojawiła się ona w trzy lata po śmierci mojego ojca. Był to pierwszy z pomarańczowo – żółtych mieszańców o podwyższonej odporności ma niskie temperatury. Wprawdzie kwiaty miała stosunkowo małe , ale kolor był bardzo interesujący w stosunku do podobnych róż, które pojawiły się wcześniej. Ta róża została wycofana z obiegu handlowego około pięciu lat temu, ale wciąż można ją spotkać w Skandynawii, gdzie odporność na niskie temperatury jest bardzo ważna.

Princess Royal

Mieszaniec herbatni.

Hodowca – Colin Dickson, rok 1992.

Kwiaty – morelowe z domieszką odcieni żółtych na zewnętrznych płatkach i różu na wewnętrznych. Kwiaty budową swą zbliżone są do klasycznych, średnicy do 10 cm a złożone są z około 25 – 30 płatków.

Zapach umiarkowany .

Krzew – kompaktowy , wysokości nieco ponad pół metra.

Liście – ciemno zielone, matowe.

Pochodzenie – Tequilla Sunrise x siewka własna hodowcy.

Elegante

Mieszaniec herbatni .

Hodowca -  to Joseph Pernet -Ducher, rok 1918.

Kwiaty -  Kwiaty po rozwinięciu się czysto żółte, potem płowiejące. Kwiaty średnicy 10 cm, złożone z około 20 płatków. Cały ich urok stanowią pięknie ukształtowane pąki, potem jest już tylko gorzej.

Zapach – umiarkowany .

Krzew luźnej budowy.

Pochodzenie.

Fotografia: Cezary Blicharz Europa Rosarium Sangerhausen 2009.

First Love

Mieszaniec herbatni.

Synonim – Premier Amour.

Hodowca – wyhodowana przez Herberta Swim’a w roku 1950 .

Kwiaty – jasno różowe z lekkim liliowym odcieniem,atrakcyjne i pełne wdzięku. Kwiaty jak na mieszańce herbatnie małe, bo o średnicy około 8 cm, złożone z około 25 płatków.

Zapach – umiarkowany.

Krzew o pokroju wyprostowanym, jednakże dobrze się krzewi. Wysokość  krzewu nie przekracza jednego metra a łodygi są gładkie, prawie bezkolcowe.

Liście – jasno zielone, skórzaste.

Pochodzenie – Charlotte Armstrong x Show Girl .Znam tylko jedną różę wyhodowaną  z udziałem First Love . Jest nią Eiffel Tower. Również Herberta Swima.

Spek’s Yellow

Mieszaniec herbatni.

Synonim – Golden Scepter, używana w Stanach Zjednoczonych, nadana jej przez dystrybutora, firmę Jackson&Perkins w roku 1951.

Hodowca – Jacobus Verschuren Petchold, rok 1947 .

Kwiaty – żółte, złożone z około 30 płatków, duże o średnicy przekraczającej 10 cm. Z mojej perspektywy zupełnie nieinteresujące. No, ale żółte, ba nawet ciemno żółte.

Zapach – umiarkowany.

Krzew o pokroju wyprostowanym, wysokości 100 – 120 cm.

Liście – ciemno zielone, błyszczące o skórzastej teksturze.

Pochodzenie – siewka Golden Rapture. Ponieważ Roślina mateczna , Golden Rapture w Niemczech nazywała się Geheimrat Duisberg, Jack Harknes pozwolił sobie na żart  w czysto angielskim stylu mówiąc: Czy tendencja do zmiany nazwy jest też dziedziczna? Roses str 99.

W roku 1948 r. gdy pojawił się  Yelllow Spek’s , był pierwszą głęboko żółtą z dobrą różą. Wbrew nazwie, Jan Spek , szkółkarz z Booskop, nie wyhodował jej, po prostu widział ją w jakimś gospodarstwie/ dziś wiemy, że Verschurena/ i kupił ją za kilkaset funtów. Odmiana ta  zarobiła dla niego dziesiątki tysięcy funtów – sprawiła , że jego nazwisko stało rozpoznawalne  na arenie międzynarodowej.   Podaję za książką Family of Roses   strona 140 .Samuel McGredy,

Doubloons

Mieszaniec róży setigera.

Hodowca – Michael Henry Horvath, rok 1934.

Kwiaty – biało kremowe z mniej lub bardziej zaznaczonymi morelowymi przebarwieniami, rozwijają się z praktycznie jednolicie zabarwionych na morelowo pąków. Kwiaty średnicy 6 – 7 cm, złożone z około 25 płatków ułożonych niezbyt porządnie. W zasadzie nie powtarza kwitnienia, ale późnym latem mogą się pojawiać rozproszone kwiaty.

Zapach – umiarkowany.

Krzew – jest to klimber  o dobrej mrozoodporności.

Liście – ciemno zielone, błyszczące, podatne na czarna plamistość.

Pochodzenie – bliżej nieokreślony mieszaniec róży setigera x mieszaniec r, foetida bicolor. Wydaje się , że Hortvath był nieco zawiedziony umiarkowanym sukcesem swych prac z różą setigera gdyż uzyskał większe uznanie wśród kolegów po fachu niż wśród rosomanes , ale może się pocieszyć tym, że poprzez właśnie odmianę Doubloons użytą przez Boernera do wyhodowania Goldilocks z całą pewnością nie zostanie zapomniany.

Pharisaer

Mieszaniec herbatni ,

Hodowca – Wilhelm Hinner , rok 1901.

Walter Hinner był zatrudniony w szkółkach Petera Lamberta w 1897 roku, a następnie założył własną  z Nicolą Welter w 1900/01 (Welter & Hinner). Hinner opuścił tę firmę w 1901 roku, aby założyć własną szkółkę również w Trewirze. Najwyraźniej mu nie szło skoro w 1906 roku   jest postrzegany jako pracownik Geduldiga w Aachen. W 1908 r. Ponownie osiedlił się w Lohausen pod Düsseldorfem. Jego szkółki  przetrwały do połowy lat dwudziestych, bo ostatnie po nim ślady pochodzą z roku 1926.  ”Wczesna hodowla róż w Niemczech”, Harald Enders, 2005 . W. Hinner wyhodował w sumie ponad 20 odmian róż. Wśród nich takie hity jak: Franz Deegen, George Arends, Goldelse, Pharisaer, czy / chyba/ sporna Gruss an Aachen. Z tego krótkiego szkicu widać, że była to dusza zadziorna i niespokojna.

Kwiaty – różowe, lekko cieniowane łososiowym, klasycznej budowy . Kwiaty rozwijają się z pięknego, wydłużonego pąka i są średnicy do 10 cm a złożone z około 20- 25 płatków, które mogą być uszkadzane przez deszcz. Jesienne kwitnienie jest intensywniej wybarwione i ogólnie lepszej jakości.

Zapach – umiarkowany.

Krzew – o pokroju wyprostowanym i bezkolcowych pędach kwiatostanowych długości do 120 cm.   Współcześnie, była popularną różą rabatową jak też i była uprawiana na kwiat cięty ze względu na swe bezkolcowe pędy.

Liście – liście są piękne, gdy są młode,później brązowiejące, starzeją się na dobrą ciemną, miedzianozieloną zieleń.

Pochodzenie – siewka W.J.Grant. Hinner bardzo udanie pokreślił walory tej odmiany używając jej w swoich pracach hodowlanych bowiem wyhodował jeszcze Gelbe Pharisaer i Rotr Pharisaer. Tą pierwszą jako krzyżówkę omawianego Pharisaera  z Mrs.Aaron Ward – a tą drugą z użyciem George C. Waud .

Według opinii Jack Harknessa , była to najlepsza róża wyhodowana przez Hinnera, choć niewątpliwie odmiana Georg Arends była bardziej popularna wśród rosomanes. Opinię tę Harkness wygłosił w połowie lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku i choć mógł to zrobić,/działał przecie już Austin/ to nie przewidział renesansu popularności róż w stylu wiktoriańskim a co za tym idzie niezwykłej popularności innej róży Hinnera, Gruss an Aachen. A może po prostu nie podzielał wątpliwości co do tożsamości twórcy róży Gruss an Aachen, które pojawiły się później i podważały autorstwo Geduldiga. Według tej wersji twórcą tej odmiany miał być Hinner a Geduldig miał ją tylko introdukować.

J.H. Nicolas w swojej  A Rose Odyssey, wspomina coś niejasno o procesie jaki wytoczył mu kolega rosarianin z Trewiru a mianowicie Peter Lambert , że Wilhelm Hinner będąc  pracownikiem Lamberta, rzekomo skradł mu siewkę róży i próbował zarejestrować jako swoją.   Lambert ten proces przegrał i Hinner z tej radości ową sporną siewkę nazwał Pharisaer co z niemieckiego nie znaczy bynajmniej Paryżanin a faryzeusz, hipokryta. Trzeba przyznać, że miał specyficzne poczucie humoru.