Moje róże – moja pasja

Cardinal’s Robe

Fotografie  wykonane w Ogrodzie Powsin, rok 2019.

Mieszaniec herbatni.

Synonim – Susan Devoy.

Hodowca – wyhodowana przez Samuela Daragh McGredy , rok 1986.

Kwiaty – pomarańczowo różowe/łososiowo pomarańczowe/, klasycznej budowy, średnicy około 10 cm, złożone z 25-30 płatków o żółtych rewersach.

Zapach – umiarkowany.

Krzew – o pokroju wyprostowanym, wysokości około jednego metra.

Liście – ciemno zielone, duże, półmatowe.

Pochodzenie – Waiheke x Las Vegas.

Jest to róża pochodząca z nowozelandzkiego okresu twórczości McGredyego. Mimo swego żywego, zwracającego uwagę koloru, nie zdobyła szerszej popularności. Być może z powodu kłopotów jakie sprawiała swym nie najlepszym zdrowiem.

Rosa Gigantea

Fotografia pochodzi z wikipedii

Róża dzika, species.

Synonimy – Rosa gigantea macrocarpa, Rosa odorata gigantea/ var. gigantea/ rosa xantocarpa.

Kwiaty  początkowo kremowo białe, potem czysto białe składające się z 4-8 płatków a każdy z nich ozdobiony, jak grawerunkiem, siecią żyłkowania.  Kwiaty rozmieszczone wzdłuż  długopędów, są bardzo duże, największe jakie spotkamy u róż dzikich osiągają bowiem średnicę do 15 cm. Kwitnie bardzo wcześnie raz w sezonie. Paul Nabonand, który w latach dwudziestych ubiegłego wieku wyhodował z jej udziałem , siedem interesujących mieszańców, twierdzi, że róże te miały na Lazurowym Wybrzeżu duże powodzenie, jako, że kwitły bardzo wcześnie, jeszcze przed świętami Wielkanocy.

Zapach – umiarkowany, miodowo – korzenny.

Krzew – Krzew jest prawdziwym gigantem i znane są egzemplarze, których pędy przekraczają długość 25 m. a roczne przyrosty dochodzą do 8 m! Pędy uzbrojone są w  gigantyczne/ jakże by inaczej/ kolce. Co ciekawe, to kwitnące części pędów kolców są pozbawione. To wszystko prawda co napisałem, ale dotyczy  to lubianych przez nią klimatów cieplejszych. Na północ od swego naturalnego zasięgu występowania, krzewy łagodnieją i  jej krzaczaste formy nie przekraczają 2 m wysokości.

Liście - Gatunek ten , został po raz pierwszy opisany przez belgijskiego botanika Francois Crepina (1830-1903), który natychmiast rozpoznał jego możliwości ogrodnicze: „Gdyby ktoś był w stanie wprowadzić go do Europy i uprawiać ją, to rosa gigantea, wzbogaci kolekcje róż o ogromne rozmiary kwiatów i piękne liście. Liście są zimozielone lub półzimozielone o ciemnozielonym połysku, do 25 cm długości i zwykle z siedmioma listkami (czasem pięć).
Ozdobne są też jej owoce, bardzo duże i bardzo trwałe i twarde, niezwykle długo utrzymujące się na krzewie i bardzo często  spotykamy je razem z kwiatami.

I jeszcze oddajmy głos dla Charlesa Quest Ritsona który w swym pomnikowym dziele Climbing Roses on the World, tak pisze:”Rosa gigantea i Rosa chinensis – te dwa chińskie gatunki, wraz z europejską Rosa gallica są najważniejszymi przodkami naszych róż ogrodowych. Bardzo trudno znaleźć różę pnącą która  a w jakimś stopniu nie nosi ich genów. Obie były dobrze znane na Zachodzie, poprzez ich formy uprawne i hybrydy, na długo przed odkryciem oryginalnego gatunku w naturze. A większość uprawianych róż z Azji Południowo-Wschodniej była uprawiana przez setki lat wcześniej niż europejscy botanicy poddali azjatycką florę ogrodową dyscyplinom zachodniego empiryzmu. To tutaj należy szukać początków nowoczesnego ogrodu różanego, w  ignorowanej, a czasem dyskredytowanej historii chińskich roślin uprawnych. Bez wątpienia wiele zostanie ujawnionych w nadchodzących latach dzięki badaniom genetycznym, ale największą luką w dzisiejszym rozumieniu współczesnych róż jest prosta ignorancja chińskiej i japońskiej historii ogrodnictwa.

Rosa gigantea jest największą ze wszystkich dzikich róż i jedną z najbardziej rozpowszechnionych. Istnieją opisy roślin, które urosły do ​​25 m wysokości.  Gatunek , został po raz pierwszy opisany przez belgijskiego botanika Francois Crepina (1830-1903), który natychmiast rozpoznał jego możliwości ogrodnicze: „Gdyby ktoś był w stanie wprowadzić go do Europa i uprawiać ją, to rosa gigantea wzbogaci kolekcje róż o ogromne rozmiary kwiatów i piękne liście. Co więcej, krzyżując go z innymi typami, stałby się źródłem hybryd, które prawdopodobnie przewyższałyby te z Rosa chinensis”. Zdając sobie sprawę, że lepiej poradzi sobie w cieplejszym klimacie, wysłał rośliny do ogrodów i instytutów w południowej Europie. R.gigantea zakwitł po raz pierwszy w Europie w Lizbońskim Ogrodzie Botanicznym w 1896 r. W następnym roku zakwitła w innym portugalskim ogrodzie, należącym do Barrio Soutelinho, który otrzymał swoją roślinę od Kew Garden.

Z biegiem czasu właściciele ogrodów odkryli, że R.gigantea rośnie najlepiej w takich klimatach jak California, Australia i Nowa Zelandia i że szczególnie dobrze wygląda dorastając na drzewie liściastym, ponieważ blade wiecznie zielone liście dają kompozycji kolor przez cały rok. Na północnej granicy swojego naturalnego zasięgu r.gigantea jest powszechnie spotykana jako krzaczasta forma, która dorasta  nie więcej niż do 2 m wysokości.   ” Tamże strona 35.

Catalonia

Pernetiana, mieszaniec herbatni.

Hodowca – Pedro Dot, rok 1932.

Kwiaty – Ich barwa/ jak to u pernetian/ jest  trudna, czy wręcz nawet niemożliwa do zdefiniowania. Na przykład, McFarland pisze, że kolor jej oscyluje od jasno pomarańczowego do szkarłatnego ze złotym nalotem. Kwiaty początkowo kuliste, potem rozwijają się do formy płaskiej o dość nieuporządkowanej budowie. Płatki kwiatowe poskręcane. Kwitnie niewielkimi kiściami.

Zapach – umiarkowany.

Krzew o pokroju wyprostowanym, dobrze się krzewiącym . Pędy dorastają do wysokości 150 cm.

Pochodzenie – /Hot Silk x Mari Dot/ x Jean C.N.Forestier.

Opis podaję za HMF, oraz albumem „Róże” autorstwa Gundharda i Boesha. Przeglądając fotografie zamieszczone w HMF, dochodzę do wniosku, że w obiegu mogą być różne formy tej odmiany. Niestety.

Jam a licious

Fotografie , pochodzą ze strony internetowej Związku Szkółkarz Polskich.

Rosa rugosa , mieszaniec rosa rugosa .

Hodowca: Spek Rose Breeding International B.V., Holandia, rok 2020.

Na stronie związku Szkółkarzy Polskich , znajdziemy taki oto opis:

„Gęsty krzew o zwartym pokroju, obficie kwitnący i owocujący także w pojemnikach. Odmiana zaliczana grupy Hybrid-Rugosa, uzyskana w wyniku krzyżowania R. rugosa z R. virginiana. Jednoroczne pędy niemal bez kolców, młode liście jasnozielone. Kwiaty intensywnie różowe, na stanowiskach silnie nasłonecznionych jasnoróżowe. Krzew kwitnie w czerwcu i lipcu. Kuliste, spłaszczone owoce dojrzewają w sierpniu i wrześniu, przybierając szkarłatnoczerwone zabarwienie. Można je potencjalnie wykorzystywać do przetwarzania – wyrobu dżemów czy konfitur. Odmiana łatwa w uprawie, w pełni mrozoodporna, tolerująca trudne warunki siedliskowe, a ze względu na kompaktowy pokrój – o szerokich możliwościach zastosowania w ogrodach przydomowych, na działkach, w zieleni miejskiej i osiedlowej. Krzewy stają się wyjątkowo ozdobne jesienią, gdy na tle ciemniejących liści wyeksponowane są jaskrawoczerwone owoce.”

Strandperle Nordeney

Rosa Rugosa, mieszaniec rosa rugosa.

Hodowca – Wyhodowana w firmie Tantau w roku 2019.

Kwiaty – Purpurowo – fioletowe, proste pojedyncze, miseczkowe, złożone z 5 płatków.

Cechą wyróżniającą są przebarwione na purpurowo pylniki.

Zapach – umiarkowany.

Krzew – budowy kompaktowej, kulistego kształtu  wysokości i szerokości od 0,7 do 1,0 m.

Liście – liście pierzaste, filigranowe, przebarwiające się jesienią na  brunatno czerwony kolor.

Róża do wszechstronnego wykorzystania, polecana szczególnie do obsadzania naturalistycznych rabat i ogrodów, do gospodarstw ekologicznych, a także na żywopłoty, nasadzenia zieleni miejskiej oraz do pojemników na tarasy i balkony.

Szkółka, Adama Choduna, Rosarium, która ma ją swej ofercie, tak ją opisuje:

„Jeden z najnowszych mieszańców Rosa rugosa, o ciemno purpurowych, pojedynczych kwiatach i bordowych, wyrazistych, przyciągających pszczoły pylnikach. Odmiana bardzo wytrzymała, odporna na choroby, o umiarkowanym wzroście, dzięki czemu bywa wykorzystywana jako róża okrywowa. Szybko się rozrasta, tworząc krzewy o pierzastych liściach, obficie kwitnące od czerwca do października. Pachnie delikatnie, a jesienią zachwyca bogatymi w witaminy owocami, które doskonale nadają się na przetwory. Idealnie sprawdza się także w zieleni publicznej, przy obsadzaniu większych powierzchni.”

Strandperle Amrum

Rosa Rugosa, mieszaniec rosa rugosa.

Hodowca – Wyhodowana w firmie Tantau w roku 2019

Kwiaty – Karminowo różowe, proste, pojednyncze, pięciopłatkowe, uformowane w kształcie misy. Średnica kwiatów bardzo zróżnicowana od 5 do 10 cm średnicy.

Zapach – umiarkowany.

Krzew – Zwartej, kompaktowej budowy, o średnicy 70- 50 cm. Wysokość roślin 70 – 100 cm.

Liście -  pierzaste, jajowate do owalnych, jesienią przebarwiają się na czerwono brunatny kolor. Zakłada bardzo dekoracyjne, kuliste , jadalne owoce. Wydają się być  nieco mniejsze niż u rugosy pospolitej.

Firma Rosarium Pana Adama Choduna, gdzie możemy ją nabyć,  tak ją opisuje:

„Strandperle Amrum to interesujący mieszaniec róży pomarszczonej, o pojedynczych kwiatach i ciemnej, fioletowo różowej barwie kwiatów z wyraźnymi, żółtymi pręcikami wabiącymi pszczoły. Odmiana zdrowa i niezawodna, o naturalnym uroku, często wykorzystywana jako róża okrywowa na mniejszych i większych powierzchniach. Pachnące kwiaty po kwitnieniu zawiązują pomarańczowo czerwone owoce, które nadają się na przetwory. Gęste, kompaktowe krzewy lubią miejsca słoneczne, ale świetnie radzą sobie w półcieniu.”

Garden Party

Mieszaniec herbatni,

Kwiaty – kremowobiałe z różowymi refleksami na końcach zewnętrznych płatków i żółtymi ku centrum kwiatu. Była to jedna z najbardziej popularnych róż w Ameryce w latach 60 ubiegłego wieku.

Jest to doskonała, wystawowa róża, z pięknie zbudowanymi kwiatami, ale niestety preferuje uprawę  na w pełni nasłonecznionych stanowiskach.

Krzew dorasta do 1m wysokości, choć w warunkach amerykańskich jest rośliną  o niezwykle bujnym wzroście, dochodzącym do 2m wysokości. nowe przyrosty przebarwione są na czerwono. Nagroda AARS za rok 1960.

liście – ciemno zielone

Pochodzenie: Charlotte Armstrong x Peace. Fotografie: Nr1 Dorota Blicharz Europa Rosarium Sangerhausen 2009 oraz Marian Sołtys w rosarium Pruhonice 2011.

Mieszaniec herbatni.

Hodowca – Herbert Swim , rok 1952. w przypadku tej odmiany, mamy do czynienia ze stosunkowo długim okresem ‚wylęgania ‚ się tej odmiany, bowiem dopiero po roku 1956 znalazła się w obrocie komercyjnym.

Herbert Swim , tak pisze o okolicznościach powstania tej odmiany:

Prawdopodobnie najważniejszymi różami wprowadzonymi w latach 1940-1945 były Peace i Charlotte Armstrong. te dwie odmiany pięknie się uzupełniały, przynajmniej tak ja to widziałem, więc gdy tylko Peace  znalazło się w obrocie handlowym, wykonałem kilka krzyżówek
/ Byłoby nieetyczne i nielegalne, gdybyśmy zrobili to wcześniej, ponieważ wszystkie róże testowe zostały wysłane na podstawie licencji testowej przez osobę wprowadzającą. Zabraniało to rozmnażania płciowego i bezpłciowego przed wprowadzeniem ich do sprzedaży /.
Tam, gdzie Charlotte Armstrong była słaba, Peace miał silne strony i vice versa. Charlotte miała dłuższe łodygi, dłuższe pąki i obfitsze kwitnienie. Peace miała lepszą substancję płatków, mocniejsze łodygi, szersze płatki, większe i ciemnozielone błyszczące liście. O dziwo, niewielu komercyjnych hodowców róż stosowało Charlotte Armstrong wcześniej, poza Lammertsem, Lindquistem i mną. Lammerts zdobył nagrodę AARS w 1953 roku swoim Chryslerem Imperial, który pochodził ze skrzyżowania Charlotte x Mirandy. Dwa lata później wygrał kolejny z Królową Elżbietą z krzyżówki Charlotte x Floradora. W tym samym roku Lindquist wygrał AARS w klasie mieszańców herbatnich swoją pachnącą różą Tiffany z krzyżówki Charlotte Armstrong x Girona.
Gdy tylko o tym pomyślałem, krzyż Charlotte x Peace wydawał się tak oczywisty, że w pełni spodziewałem się, że z tego krzyża otrzymam wiele róż wartych wprowadzenia – nie mówiąc już o AARS i innych możliwościach. O dziwo / bo nadal nie wiem dlaczego / spośród wielu sadzonek wyprodukowanych z tej krzyżówki tylko dwie uznać można było  za godne przetestowania przez AARS

Tylko jedna miała ode mnie wczesne wsparcie. Ostatecznie to ona   została wystawiona na konkurs AARS i zdobyła nagrodę za wprowadzenie w 1960 roku. Została nazwana Garden Party i okazała się zwycięzcą.   Garden Party dostała   szerokie płatki dzięki Peace i delikatną kolorystykę, ale  stała się bardziej podatna na  mączniaka prawdziwego. Nie miała ciężkich, błyszczących liści  Peace ani długich, smukłych pąków Charlotte. Dobrze wyrośnięta może imponować swoimi ogromnymi, prawie białymi kwiatami, delikatnym różowym rumieńcem na zewnętrznych krawędziach płatków i piękną symetrią. Poprzez Charlotte wydłużyła nieco swoje pąki kwiatowe. Garden Party i jego nieokreślona siostra zostali wybrani i przetestowani już w 1952 roku, ale pozostali w Screening Garden w Szkółkach Armstrong do 1956 roku, kiedy to Garden Party zostało zapuszczone do udziału w próbach AARS. Natomiast jego siostra o bladożółtym kolorze również była przez jakiś czas trzymana, ale nic z tym nie zrobiono. „Roses from Dreams to Reality. str.50.

Nordina

Fotografie – Ogród różany w Monza rok 2018

Courtyard collection

Hodowca – Pernile i Mogens Olesen, rok 1992.

Kwiaty – różowe, jaśniejące w miarę rozwijania się. Kwiaty formy płaskiej, średnicy 8-9 cm, półpełne, złożone z około 15 płatków.

Zapach – umiarkowany.

Krzew – Jest to niewielki klimber, wysokości około 2 m

Liście – ciemno zielone, półmatowe.

Pochodzenie -

Mizar

Fotografie – Ogród różany w Monza rok 2018

Krzewiasta

Hodowca -Enrico Barni, rok 1998

Kwiaty - żółte,klasycznej budowy, średnicy do 10 cm, złożone z około 20 – 25 płatków.

Zapach – umiarkowany

Krzew – Ładnej budowy  w kształcie litery V o wysokości nie przekraczającej 150 cm.

Liście – Jasno zielone, matowe o bardzo dobrej odporności na choroby grzybowe.

Pochodzenie -

Szini Sebo Alajos

fotografie na wystawie róż Rovinka k Bratysławy, rok 2012.

Róża miniaturowa.

Hodowca – Szilveszter Gyory, rok 2009.

Kwiaty – białe, drobne, średnicy 2-3 cm, pełne.

zapach – umiarkowany

Krzew – wysokości do 40 cm.

Szini Sebo Alajos – to oficer, uczestnik węgierskiego zrywu niepodległościowego 1848 roku.