Moje róże – moja pasja

Od Danki

Fotografie – kolekcja własna 2019

Karłowa. Najprawdopodobniej galijska.

Hodowca – To znajda, rośnie sobie w kącie ogrodu Danki, mojej sąsiadki, wg. jej słów od ponad 40 lat.

Kwiaty Rozetowe, różowe, z jaśniejszymi zewnętrznym płatkami, średnica około 8 cm.

Zapach – pachnąca.

fotografie – kolekcja własna 2019

Krzew karłowy, wysokości około 50-60 cm. Ma bardzo ekspansyną naturę i przemieszcza sie po ogrodzie za pomoca odrostów korzeniowych.

Liście – matowe, jasno zielone, przypominające liście centifolii, odporna na choroby grzybowe.xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Sissinghurst Castle

Galijska .

Synonim – Rose des Maures . Jak kto woli. Francuzi będą zabiegać o swoje, twierdząc że identyczna właśnie Rose des Maures. W sumie dla nas to zwykła konstatacja. Znacznie ciekawsze są tropy prowadzące do nazwy francusko języcznej. Otóż jak możemy to przeczytać w La Rose de France, strona 291, na początku XIX wieku masowo importowano róże z Holandii i w pewnym momencie różom o ciemniejszych barwach nadawano nazwy wiążące się i kojarzące z Czarnym Lądem ja na ten przykład Africain, Tete de Negre, Tete de Maure czy właśnie omawiana Rose des Maures.

Hodowca – róża ta, została znaleziona podczas prac porządkowych w  ogrodzie przypałacowym w  Sissinghurst  w roku 1947 przez Vitę Sackville.Napisałem, że w ogrodzie przypałacowym, a tak na prawdę wśród chwastów i jeżyn. Jako, że gdy Vita Sackville , po rozstaniu się z Wirginią Volf, kupiła w roku 1930 Sissinghurt wraz ze swoim mężem Haroldem Nicolsonem/ nawiasem mówiąc ten dyplomata , też miał w swym życiorysie epizody homoseksualne/, był to całkowicie opuszczony dwór ze zdziczałym ogrodem.Więcej o ogrodach * Sissinghurst * znajdziemy we wpisie poświęconym róży Lady Sackville .

Kwiaty – szkarłatno purpurowe, półpełne, średnicy do 8 cm. Płatki jaśniejsze na rewersie. Nie powtarza kwitnienia.

Zapach – nieznaczny.

Krzew – wysokości do 150 cm. z silną tendencją do wypuszczania odrostów korzeniowych. Dobra odporność na gorsze warunki uprawowe w tym i na zacienienie.

Liście – typowe dla galijek.

Pochodzenie -

Duchesse de Buccleugh

  Fotografie – przez uprzejmość Pani Urszula Trętowska Montisfont Abbey.

Galijska.

Synonim – Duchesse de Benelench .

Hodowca – Jean Pierre Vibert, rok 1837.

Kwiaty- czerwone do czerwono różowych, ćwierćrozetowe, średnicy 8 cm, złożone z ponad 40 płatków.

Zapach – umiarkowany.

Krzew – wysokości do 2 m.

Liście średnio zielone, matowe.

Louis Philippe

Fotografie – przez uprzejmość Pani Urszula Trętowska – Montisfont Abbey .

Galijska .

Synonim – Grandissima .

Hodowca – Julien Hardy , rok 1824.

Kwiaty – wiśniowo czerwone, ćwierćrozetowe, średnicy 8 cm, złożone z około 40 płatków.

Zapach – umiarkowany .

Krzew – wysokości około 120-150 cm.

Liście oliwkowo zielone, matowe, chropowatej tekstury.

Pochodzenie -

Van Artevelde

  Fotografie – przez uprzejmość Pani Urszula Trętowska w Montisfont Abbey.

Galijska .

Hodowca – Louis Parmentiere, rok 1847, choć nie jest to opinia powszechna.

Kwiaty – ciemno różowe/purpurowo różowe/, ćwierćrozetowe z oczkiem, średnicy 8 cm, złożone z ponad 50 płatków nieco przebarwionych do filetu na swych brzegach.

Zapach – umiarkowany .

Krzew – o typowym dla róż galijskich wzroście do 120 cm i prawie bezkolcowych pędach.

Liście – duże, matowe, ciemno zielone.

Pochodzenie.-

W La Rose de France znajdziemy informację, że najprawdopodobniej poświęcona została dla Jacques van Antervelde – flandryjski kapitan.

Antoine Dormois

Fotografie – przez uprzejmość  Pani Urszula Trętowska.

Galijska.

Synonim – Antonia d’Ormois.

Hodowca – Jean Pierre Vibert , rok 1835/wg. HMF – lub 1853 wg.Botanicas Roses/.

Kwiaty – delikatnie różowe/perłowo różowe/, w miarę przekwitania robią się prawie białe. Kwiaty ćwierćrozetowe średnicy 6-8 cm złożone z ponad 50płatków. Kwitnie później niż inne galijskie, niektórzy mówią, że nawet dopiero na początku lipca, nie powtarza kwitnienia. W Les Roses Anciennes, możemy znaleźć uwagę, że odmiana ta nie kwitnie zbyt obficie.

Zapach – mocny

Krzew wysokości 150-200 cm o stosunkowo/jak na galijskie/ sztywnych pędach.

Liście – obficie rozmieszczone na pędach, jasno zielone.

Pochodzenie -

La Favorite

 Fotografie – Marian Sołtys w Roseto Botanico w Cavriglia 2014.

Zawsze jest kłopot gdy mamy do czynienia z różami o popularnych nazwach. W tym przypadku również jest niejaki problem interpretacyjny. W Cavriglia odmiana ta podpisana jest jako La Favorite Schwartza. Jest to jednakże gruba pomyłka. Schwartz bowiem wyhodował mieszańca herbatniego / pernetianę/ o tejże nazwie, natomiast to co widzimy na fotografii to ewidentnie galijska. Liliowy nieco , odcień jej kwiatów wskazuje na La Favorite Jacques Descemeta. Ponieważ  jednak nie mamy „twardych dowodów” , że tak jest w istocie, poprzestańmy na tych spekulacjach.

Jack London w swoich opowieściach z północy napisał w jednej z nowel, że nie widział jeszcze dobrego psa o wymyślnym imieniu. Trawestując je, powiedziałbym, że jak się spotkamy z różą o popularnej nazwie – zdwajajmy uwagę. Nie chodzi tu bowiem o te 20-30 złotych , ale nie lubię być” robiony w konia”.

Kawkasskaja

Fotografie – kolekcja własna.

Róża galijska, mieszaniec róży galijskiej.

Synonimy – Krasnaja, Krasnoje Kawaskole.

Hodowca – nieznany.

Rok wyhodowania-  Adam Chodun podaje jako 1838. Odmiana ta bardzo rozpowszechniona jest na Kaukazie gdzie porasta nieużytki i tereny ruderalne. Z odmiany tej zakładane są również plantacje do pozyskiwania olejku różanego.

Kwiaty – ciemno różowe z fuksjowymi klimatami,z wiekiem jaśniejące do jasno różowych, typowe dla róż galijskich, rozetowe, średnicy do 8 cm, złożone z ponad 50 płatków. Kwiaty rozwijają się powoli  tworząc zwartą rozetę. Początkowo są płaskie, ale z czasem przybierają formę kulistą.

Zapach – przyjemny, intensywny.

Krzew – wysokości do 150 cm. Mrozoodporna .

Liście o szorstkiej teksturze, typowe dla róż galijskich . Jesienią przebarwiają się na żółto.

Pochodzenie -

Rosa gallica incarnata

Jest to scan z pocztówki wydanej przez ogród botaniczny Uniwersytetu Warszawskiego a rycina wg której ją reprodukowano pochodzi ze zbiorów Pana Władysława Zaleskiego.

Jest pewien problem z tą różą. Najprawdopodobniej  została utracona, nie zidentyfikujemy jej w żaden sposób, tym bardziej , że dysponujemy tylko tą jedną ryciną z wydawnictwa Vincent Brook Day & Son. HMF traktuje ją jako nazwę synonimiczną  Rosa Belgica sive Vitrea,  pochodzącą z XVII wieku. Dysponują również tylko tą ryciną.

Lord Scarman

Fotografia – Przez uprzejmość Pani Kamila Szlązkiewicz Europa Rosarium 2012.

To współczesna galijka, wyhodowana przez Anglika zadomowionego w Niemczech , Johna Scarmana w roku 1995.

Kwiaty czerwone z purpurowymi rewersami płatków. Kwiaty średnicy około 8 cm złożone z 20-26 jaśniejszych na rewersach płatków. Nie powtarza kwitnienia. Zakłada ozdobne, ładne owoce. Nie powtarza kwitnienia.

Zapach – umiarkowany. Jako ciekawostkę podam, że na stronie samego hodowcy w opisie odmianowym nie wspomina w ogóle o zapachu. Tak jak gdyby dla niego ten aspekt był nieistotny. Przyznam, że jest to dla mnie duże negatywne zaskoczenie. Wedle mojej opinii ,takim podejściem Pan Scarman nie wystawia sobie dobrego świadectwa.

Krzew – HMF podaje dość nieoczekiwana informację, że jej pędy dorastają do 3m długości, natomiast w opisie autorskim hodowca podaje, że dorasta nawet do 3,5 m. Byłaby to więc dla mnie pierwsza znana mi galijka pnąca. Rekomendowana  jako odmiana do uprawy w miejscach trudnych, np. przy północnych ścianach. Mrozoodporna.

Liście – matowe.

Pochodzenie -

Dedykowana ojcu hodowcy.