Ołomuniec to znałem do tych pór jedynie ze sprośnej mocno piosenki która zaczynała się  ot tak:

” W Ołomuńcu na hirszplacu, gdym na warcie k…wa stał

Wszyscy ludzi mi się dziwowali

Sam się nawet cesarz śmiał…”

Reszty, przez szacunek dla dam zaoszczędzę.

Dziś mogę powiedzieć, że jest to jedno z najmilszych miast jakie mi się udało w życiu zobaczyć. Miasto wprost stoi zabytkami w zagęszczeniu dla naszych stron nieosiągalnym. Ma też to co moi czytelnicy lubią najbardziej. Piękny przestronny park, świetnie utrzymany, urokliwy ogród botaniczny no i wreszcie rosarium. Z tym , że to wytwornie urządzone miejsce, niewątpliwy letni salon nie tylko dla mieszkańców Ołomuńca, dawno już nie był odkurzany.

U wejścia, wita nas obsypany kwieciem przepiękny krzew niestety niewiadomo jakiej róży oraz plakat zrobiony na podstawie dawnej świetności miejsca. Po przekroczeniu bramy jest już tylko coraz gorzej. Wkraczamy na suto wybetonowaną przestrzeń w socrealistycznym stylu, która była kanwą dla rabat różanych. To znaczy była, bo w dziurach , których onegdaj rosły róże, maskując absurdalny beton, dziś rosną jeno chwasty i gdzie niegdzie te róże które nie zdechły, bez jakichkolwiek opisów.Trochę dalej, straszy betonowa niecka pełna śmieci, która jeszcze niedawno musiała być stawem. A miejsce jest przepiękne, dobrze wybrane, z widokiem na miasto, co widzimy na kolejnej fotografii.

Jest to właśnie dolinka z wypiętrzającą się amfiteatralnie łąką będącą tłem dla pozostałych jeszcze róż krzewiastych i parkowych. Są one w zadziwiająco dobrej kondycji. Snać onegdaj dbano o nie  i patrzono jeszcze łaskawszym okiem. Te już są opisane/również mylnie/ i na czas mojej wizyty beztrosko kwitły. Różanka przylega do ogrodu botanicznego, którego starsze okazy są dla niej wytwornym tłem. Spójrzmy na ten przykład na lekkie i eleganckie partery na których wyeksponowano kolekcje traw.

Nie omieszkałem więc wszystko to rzetelnie obfotografować . Może już za rok nie będzie co, może powstanie jakieś ogrodzone osiedle, parking lub kort tenisowy. Spójrzmy więc na ten przemijający świat.