Floribunda,wyselekcjonowana przez niemieckiego ogrodnika L.C.Spath’a w roku 1936. Kwiaty w kolorze zawierającym się od kremowo białego po delikatnie różowy umiarkowanie pachnące.  Złożone są z około 15 płatków osiągając średnicę 6-7cm. kwitną niewielkimi kiściami przez cały sezon. Ich delikatny filigranowy wygląd przypominają babcine farfurki z porcelany urzeka każdego.

Krzew zwartej , kompaktowej budowy o wyprostowanym pokroju wyrasta do 7-90 cm.

Pochodzenie: Jest to sport, czyli samoistna mutacja od innej floribundy  Lafayette wyhodowanej w 1919 roku. W kontekście informacji, którą podam później cytując ją za Gazetą Wyborczą, warto powiedzieć kilka słów o jej przodkach. Otóż jej forma wyjściowa  po stronie matecznej -  Lafayette pochodzi poprzez Rothatte od słynnej polyanthy Madamme Norbert Levevaseur. Po stronie ojcowskiej znajdziemy nie mniej  słynnego mieszańca herbatniego Richmond/  zasłużonego dla powstania rodziny floribud/ oraz Liberty. Jak wiemy Polyanthy i floribundy te blisko spokrewnione z polyanthami, często i bardzo chętnie wydają sporty. Lafayette również. Rewersje też nie są rzadkością. To właśnie bliskiemu pokrewieństwu z polyanthami zawdzięczamy jej skłonność do samoistnych mutacji. W tym i  okazowi Pana Ronalda Winklera o czy poniżej.Natomiast za piękny czerwony kolor to spadek po Richmond.

Ronald Winkler pod domem w Ornontowicach pielęgnuje niezwykłe krzewy, które wydały ostatnio unikalny kwiat – połowa płatków była biała, a połowa czerwona
- Ja już na pewno nie doczekam takiej róży – uśmiecha się pan Ronald i tłumaczy, że odmiana Dagmar Späth jest chimerą ukrywającą bardzo pierwotny gen, dzięki któremu na białych kwiatach niespodzianie pojawia się czerwona barwa. – Raz na cztery-pięć sezonów; ale jeden biało-czerwony kwiat może zdarzyć się zupełnie wyjątkowo, nie częściej niż raz na może pół wieku – mówi Winkler.

Róża z Ornontowic wzbudziła sensację wśród europejskich hodowców: objaśnieniem tajemniczego mechanizmu kodowania genów zajęli się m.in. naukowcy w Hamburgu, a największe w Polsce rozarium przy Ogrodzie Botanicznym Polskiej Akademii Nauk w Powsinie poprosiło o przesłanie jednego egzemplarza tej rzadkiej róży.
Winkler (który jak co roku pracowicie zabezpieczył róże, by przetrwały mrozy) przypuszcza, że ornontowickie krzewy należą do najstarszych w Polsce. Mają prawie 70 lat. W 1945 roku był uczniem technikum ogrodniczego i karczował ogród różany w pałacu dziedziczki Hegenscheidt, żeby zrobić miejsce dla warzyw, a nauczyciel pokrzykiwał, że te kwiaty są arystokratycznym przeżytkiem. – Wyrzuciliśmy róże na kompost, a przedwojenny miejscowy ogrodnik wybrał 12 najmniej uszkodzonych krzewów o kwiatach białych, czerwonych i różowych. „Posadźcie je w swoim ogródku, Cienciałko, może urosną” – powiedział do jednej z mieszkanek – Ronald Winkler wspomina, że po latach kobieta została jego teściową, a on sam zamieszkał w domu, przy którym do dziś kwitną tajemnicze kwiaty.
Witold Gałązka – artykuł z Gazety wyborczej z dnia 4 01 2011., fotografia z tego samego numeru Gazety.

fotografie – przez uprzejmość – Pani Urszula Trętowska w ogrodzie Lost Beauties 2012.

Jak widzimy , Pan Winkler nie do końca miał rację. Te piękne i mimo wszystko unikalne kwiaty pojawiają się częściej niż raz na pół wieku. Albo też Pani Trętowska miała niebywałe szczęście.