Fotografie  : Marian Sołtys w rosarium Baden k. Wiednia 2011.

Mieszaniec róży rugosa.

Synonimy - Rosa Paulii , Repens Alba, R. paulii, Rosa paulii Rehder,  Rosa X paulii.

Hodowca – Została wyhodowana przez Angielskiego szkółkarza Georga Paula jr. przed rokiem 1903.

Kwiaty czysto białe, niezbyt urodziwe, pięciopłatkowe, średnicy 8-9cm, lekko pachnące zawiązujące się po kilka na końcach pędów w sposób charakterystyczny dla róż rugosa. Kwiaty emanują umiarkowany, korzenny zapach przypominający woń goździków. Nie powtarza kwitnienia. Zawiązuje pomarańczowe owoce.

Fotografie: Marian Sołtys rosarium Borova Hora 2011.

Krzew w sumie osiąga niewielką wysokość, jeżeli jego pokładające się pędy dorastające do 2m długości, będą puszczone swobodnie . Wówczas ukształtuje się płaski kopiec  o średnicy ponad 2m. Można powiedzieć, że to była róża pra okrywowa. Trudno jednakże wyobrazić sobie byśmy jej kolczaste pędy w jakikolwiek sposób upinali na trejażach. Byłoby to dość intrygujące o masochistycznym zabarwieniu zajęcie. Wydaję się mieć mniejszą mrozoodporność jak rugosa, jednakże jak na nasze wymagania klimatyczne wystarczy.

 fotografie – Marian Sołtys w Roseto Botanico Cavriglia 2014 .

Pochodzenie: To krzyżówka rugosy i róży polnej. R. rugosa x r. arvensis.  Spotkamy się jeszcze z różową formą ,rosa rugosa repens rosea,  będącą najprawdopodobniej sportem od tej pierwszej.

Jack Harkness w swojej wydanej w roku 1978 książce „Roses” wystawił jej taką oto opinię:” Jest niezwykłą rośliną, wyjątkowo nieprzyjemną  , której pędy pokładają się na ziemię  budując nieco podwyższone centrum, coś w rodzaju gąszczu jeżyn.Ci, którzy sadzą ją jako okrywową, mają to  o co prosili, i po jakimś czasie z trudem podejdą w jej pobliże, bo ciernie są przerażające. Liście są blade i matowe – białe pojedyncze kwiaty oblepiają  roślinę latem, a są na tyle duże, aby  przesłonić na krótko niezgrabną masę pod spodem. Osobiście prędzej zasadziłbym jeżyny,   można przynajmniej jeść ich owoce” tamże strona 237.