English Roses. Typowy przedstawiciel róż Davida Austina nowszej generacji, wyhodowana w roku 2004. Kwiaty średniej wielkości do 8cm średnicy,kształtem przypominające piwonię, różowe   z lekko liliowym odcieniem, z jaśniejszymi rewersami płatków, których w róży znajdziemy nawet ponad 70. Odmianie tej towarzyszy umiarkowany, owocowy zapach, który Austin na swojej stronie opisuje jako „rozkosznie owocowy – malinowo brzoskwiniowy z nutką mięty”. Oczywiście kwitnie przez cały sezon niewielkimi kiściami kwiatów.

Krzew dorasta do około 150cm wysokości formując się w zgrabną, okrągłą roślinę, wymaga jednakże letniego cięcia by do końca sezonu mogła zachować zgrabny pokrój krzewu. Liście ciemno zielone i błyszczące, co jest nietypowe dla róż angielskich. Krzew do wszechstronnych zastosowań. Mrozoodporność wg. HMF 6 strefa usda. a więc niższa niż dla innych austinek. Ogólnie podsumowując , omawiana odmiana różni się nieco od typowych róż Davida Austina. Przede wszystkim ma ładny pokrój krzewu i z powodzeniem może być uprawiana jako róża krajobrazowa. Ciemnozielone, błyszczące liście zapowiadają lepszą odporność na choroby grzybowe. jednocześnie, przynajmniej wg. HMF, podobnie jak Teasing Georgia ma odporność na mrozy zbliżona do floribund a więc niższa niż odmian wcześniejszych. Jednakże zima 2010 pokazała, że u nas nie ma to praktycznego znaczenia. Tak naprawdę liczy się mrozoodporność od 4 strefy usda, czyli na conajmniej -30C.

Pochodzenie: Nieujawnione, jednakże zaliczona została przez D. Austina do tzw. Leander Groups. Nazwa tej odmiany pochodzi od Thomasa Fairchild, szkółkarza z Londynu i członka Royal Society, który stworzył pierwsze rejestrowane hybrydowe kwiaty w Europie w 1720 roku. David Austin dziękuje Michelowi Leapman, biografowi T.Farchilda za podsunięcie mu pomysłu na nazwę tej róży.

Fotografie: Agnieszka Puchowska. Widzimy na nich, że we wcześniejszej fazie rozwoju kwiatu kolor jest wyraźnie inny niż w fazie dojrzałej, natomiast pąk kwiatowy przypomina nam eleganckie w formie pąki róż mieszańców herbatnich. Zapowiadało by to usunięcie jednej z najważniejszych ” wad”  english roses tj. nienajciekawszy wygląd kwiatu w fazie rozwijających się pąków. Wnioski moje być może są pochopne, gdyż nie widziałem odmiany tej w naturze a opinie swe opieram jedynie o analizę fotografii jakie otrzymałem od Pani Agnieszki.