Moje róże – moja pasja

Irma

Fotografie – kolekcja własna 2020

Hodowca – Ulrika Carlsson -Nilsson, SLU (Swedish Agricultural University), rok 2001.

Synonim – Irma Balsgards.

Kwiaty – jasno różowe, średnicy ponad 10 cm, złożone z ponad 30 płatków, pojawiając się pojedynczo lub w niewielkich kiściach. Zaczyna kwitnienie w połowie czerwca, ale główne trwa , z małymi przerwami,  od lipca do października. Zakłada ozdobne owoce, ale usuwanie przekwitniętych kwiatów sprzyja obfitszemu, powtórnemu kwitnieniu.

Zapach – umiarkowany

Krzew -Jest to forma pośrednia pomiędzy formą krzewiastą a pnącą. Posadzona jako krzew wolnostojący osiąga wysokość do 200cm, ale może być też prowadzona przy podporze jako forma kolumnowa lub pnąca, nadaje się też do uprawy jako roślina żywopłotowa. Mrozoodporna. Bardzo dobrze rozmnaża się przez sadzonki zielne i dobrze rośnie na własnych korzeniach.

Liście – skórzastej tekstury

Pochodzenie – Friesia x L83. Nazwana z okazji 90 rocznicy urodzin babci hodowcy.

Na Wydziale Nauk o Roślinach w Balsgård w Szwecji,  prowadzone są badania   SLU (Swedish Agricultural University), nad  wyhodowaniem odpornych róż z przeznaczeniem    do ogrodów przydomowych i publicznych nasadzeń. Celem było stworzenie róż, które są szczególnie dobrze dostosowane do szwedzkich warunków.  Ambicją było, aby wyhodować odporne i zdrowe odmiany, które będą również długo kwitnące i będą miały dobry zapach. Na dzień dzisiejszy  przetestowano w strefach  1- 4 usda  cztery odmiany: Anna , Freja, Irma i Balder  i są teraz dostępne w handlu. Są dość trudne do zdobycia, ponieważ szwedzkie szkółki potrzebują czasu, aby wyprodukować wystarczającą liczbę, aby zaspokoić popyt.   Więcej odmian jest testowanych i wciąż są bezimienne.

Omawiany tu program został zainicjowany przez Wiktora Trajkowskiego w roku 1985 a Ulrike Carlson -Nilsson dołączyła do programu w roku 1988. Założony program był bardzo podobny do tego jaki postawili przed sobą hodowcy kanadyjscy co specjalnie nie dziwi jeżeli weźmiemy pod uwagę  zbliżone warunki klimatyczne. Dlatego też sięgnięto po sprawdzoną przez F.Svejdę i bardzo udaną siewkę L83 będącą, w skrócie mówiąc , wielokrotną krzyżówka Max Graf i r. kordesii.

Balder

Mieszaniec róż kanadyjskich, róże kanadyjskie

Hodowca – Ulrika Carlsson -Nilsson, SLU (Swedish Agricultural University), rok 2001.

Kwiaty – karminowo czerwone, średnicy 8 – 9 cm, półpełne, złożone z 1- 15 płatków, pojawiają się pojedynczo lub w niewielkich kiściach. Zaczyna kwitnienie w połowie czerwca, ale główne trwa , z małymi przerwami,  od lipca do października. Zakłada ozdobne owoce, ale usuwanie przekwitniętych kwiatów sprzyja obfitszemu, powtórnemu kwitnieniu.

Zapach – umiarkowany

Krzew -Jest to forma pośrednia pomiędzy formą krzewiastą a pnącą. Posadzona jako krzew wolnostojący osiąga wysokość do 300cm, ale może być też prowadzona przy podporze jako forma kolumnowa lub pnąca, nadaje się też do uprawy jako roślina żywopłotowa. Mrozoodporna. Bardzo dobrze rozmnaża się przez sadzonki zielne i dobrze rośnie na własnych korzeniach.

Liście – jasno zielone, matowe.

Pochodzenie – Nina Weibul x L83.

Nazwana na cześć starożytnego nordyckiego boga Baldera, syna Odena i Frigga.

Na Wydziale Nauk o Roślinach w Balsgård w Szwecji,  prowadzone są badania   SLU (Swedish Agricultural University), nad  wyhodowaniem odpornych róż z przeznaczeniem    do ogrodów przydomowych i publicznych nasadzeń. Celem było stworzenie róż, które są szczególnie dobrze dostosowane do szwedzkich warunków.  Ambicją było, aby wyhodować odporne i zdrowe odmiany, które będą również długo kwitnące i będą miały dobry zapach. Na dzień dzisiejszy  przetestowano w strefach  1- 4 usda  cztery odmiany: Anna , Freja, Irma i Balder  i są teraz dostępne w handlu. Są dość trudne do zdobycia, ponieważ szwedzkie szkółki potrzebują czasu, aby wyprodukować wystarczającą liczbę, aby zaspokoić popyt.   Więcej odmian jest testowanych i wciąż są bezimienne.

Omawiany tu program został zainicjowany przez Wiktora Trajkowskiego w roku 1985 a Ulrike Carlson -Nilsson dołączyła do programu w roku 1988. Założony program był bardzo podobny do tego jaki postawili przed sobą hodowcy kanadyjscy co specjalnie nie dziwi jeżeli weźmiemy pod uwagę  zbliżone warunki klimatyczne. Dlatego też sięgnięto po sprawdzoną przez F.Svejdę i bardzo udaną siewkę L83 będącą, w skrócie mówiąc , wielokrotną krzyżówka Max Graf i r. kordesii.

Crimson Winterjewel

  Fotografie – kolekcja własna .

Współczesny mieszaniec międzygatunkowy.

Hodowca – wyhodowana w firmie Pheno Geno Roses, Biliana Bozanic , rok – około 2010.

Kwiaty purpurowe, rozetowej budowy , średnicy około 6 cm, złożone z ponad 50 płatków. Powtarza kwitnienie – kolor kwiatów jest tak intensywny, że jest doskonale widoczny nawet o zmierzchu.

Zapach – bez zapachu.

Fotografie  wykonane w Ogrodzie Powsin, rok 2019.

Krzew – wysokości do 60 cm, rozkładający się po gruncie. Posiada cechy rośliny okrywowej. doskonale komponuje się ze średniej wielkości bylinami na rabacie mieszanej. Przez firmę reklamowana jest jako mrozoodporna. Nadaje się do uprawy doniczkowej.

Liście ciemno zielone, błyszczące, wydają się być odporne na czarna plamistość.

Pochodzenie -

Tą, i wiele innych róż z firmy Pheno Geno Roses możemy kupić w firmie Rosaplant.

Rosier de la Liberte

Fotografia za stroną  ogrodu botanicznego w Powsinie.

Mieszaniec róży pnącej i rugosy

Synonimy – Rose de la Liberte. Mela Rose,   Fräiheetsrous .

Hodowca – Jean – Lin Lebrun, rok przed 2015.

Kwiaty -  pojedyncze, białe Kwitnie niewielkimi kiściami , bądź z rzadka rozrzuconymi po krzewie kwiatami. Powtarza kwitnienie.

Zapach – umiarkowany , piżmowy.

Krzew – wysokości do 150 cm o dobrze rozgałęziających się pędach. Mrozoodporna.

Liście matowe, jasno zielone.

Na stronie www.ogród-powsin.pl – czytamy:

„W połowie kwietnia nasza kolekcja róż powiększyła się o odmianę, która została podarowana przez Ambasadę Luksemburga. Odmianę Melarosa pani Als ochrzciła Rose de la Libérté – Róża Wolności. Udało jej się nawet do tych chrzcin namówić   Wielkiego Księcia i Wielką Księżną Luksemburga, którzy byli rodzicami chrzestnymi krzaczka, a na uroczystości obecny był również premier Luksemburga Xavier Bettel.

A oto krótka historia tej odmiany opowiedziana przez panią Als: „Róża Melarosa, stworzona przez francuskiego hodowcę róż Jean-Lin Lebruna, jest symbolem pokoju i solidarności i stanowi żywy łącznik między przeszłością i przyszłością. Róża ta jest dedykowana pamięci poległych podczas II wojny światowej niezależnie od przyczyny ich śmierci. 70 lat temu 5700 Luksemburczyków poniosło śmierć za ojczyznę. Te kobiety i mężczyźni poświęcili swoje życie, aby następne pokolenia mogły żyć w wolności i demokracji”.

W Luksemburgu róża Melarosa została zasadzona obok Pomnika Narodowego Solidarności w Kanounenhiwel i oznaczona tablicą pamiątkową upamiętniającą 70. rocznicę zakończenia wojny.

W naszym Ogrodzie zaś 20 sztuk sadzonek Melarosy trafiło w ręce nikogo innego, jak dr Marty Monder – kurator Narodowej Kolekcji Odmian Róż Uprawnych, która liczy sobie już około tysiąc odmian.

Lambert Closse

Mieszaniec róż kanadyjskich . Literalnie rzecz ujmując, nie jest to już  stricte  róża kanadyjska, tak jak to rozumieliśmy na początku, raczej mieszaniec róż kanadyjskich .

Hodowca – Ian Ogilvie, Felicitas Svejda, rok 1983. Introdukowana dopiero w jedenaście lat później w roku 1994 przez Agriculture Canada L’Assomption Quebec.

Kwiaty – różowe , budowy jak najbardziej klasycznej, średnicy do 10 cm, złożone z około 40- 50 płatków, jaśniejących w miarę przekwitania. Pewną wadą jaka znajduję w tej odmianie są niestety zbyt słabe pędy, które nie dają sobie rady z noszeniem rozwiniętych kwiatów i przewieszają się. Z pewnym wahaniem mogą powiedzieć, że kwitnie mniej więcej ciągle aż do późnej jesieni.

Zapach – umiarkowany.

Krzew – wysokości do 120 cm

Liście – jasno zielone, błyszczące.

Fotografie – kolekcja własna 2019

Pochodzenie – Arthur Bell/floribunda/ x John Davis. Felicitas Svejda, niebawem odejdzie na emeryturę , ale zdąży jeszcze wskazać kierunek w jakim jej zdaniem powinien zmierzać rozwój  róż które pozostawi jako swój dorobek. Okazuje się , że odporność na niskie temperatury, geny które za nią odpowiadają na tyle mocno usadowiły się w jej mieszańcach, że nawet powtórne krzyżowanie z mieszańcami herbatnimi czy floribundami/ jak w tym przypadku/ nie wpływa zauważalnie na obniżenie tej odporności. Na tej drodze pojawi się potem w dorobku hodowców kanadyjskich/i nie tylko/ wiele interesujących odmian róż.

Fotografie – kolekcja własna 2019

Na przykład John Davis jest wspaniałą różą, w naszych warunkach  zachowującą się jak rasowy klimber, ale jej kwiaty mimo całego swego uroku nie przedstawiają tej jakości  jakiej oczekują dziś masowi klienci. Powtórne krzyżowanie mieszańców kanadyjskich usuwa tę wadę, bowiem kwiatom Lambert Close trudno już coś zarzucić. Innym takim przykładem niech będzie odmiana Bon Chance Malcolma Lowe z roku 2000.Tu hodowca sięgnął po najmodniejsze wzory, po Heritage Austina. I okazuje się, że jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki nijaki kwiat róży Williama Baffin, pod wpływem urodziwej Heritage , zmienia się w kwiat tak poszukiwanej obecnie „old fashioned form”. Czy mrozoodporność Bon Chance  nie obniży się poniżej akceptowalnego przez rosomanes poziomu – to się okaże. Mam ją w swojej kolekcji i po trzech latach obserwacji mogę tylko powiedzieć, że jej wigor pozostawia nieco do życzenia.

Monsieur Lambert Close/ 1618 – 1662/. Gdy pojawił się na terenie dzisiejszej Kanady był zwykłym francuskim kupcem. Szybko jednak wyspecjalizował się w walkach z Irokezami. Nawet swoją żonę poznał w ten sposób, że wyratował ją od Irokezów.  Zresztą również zginął w walkach z nimi.

Anna Balsgard

Mieszaniec róż kanadyjskich. Rodzaj floribundy.

Synonim -  Anna

Hodowca – Ulrika Carlsson -Nilsson, SLU (Swedish Agricultural University), rok 2001.

Kwiaty łososiowo różowe, średnicy 8 – 9 cm, złożone z 20-25 płatków, pojawiając się pojedynczo lub w niewielkich kiściach. Zaczyna kwitnienie w połowie czerwca, ale główne trwa , z małymi przerwami,  od lipca do października. Zakłada ozdobne owoce, ale usuwanie przekwitniętych kwiatów sprzyja obfitszemu, powtórnemu kwitnieniu.

Zapach – umiarkowany.

Fotografie – kolekcja własna rok 2020.

Krzew -Jest to forma pośrednia pomiędzy formą krzewiastą a pnącą. Posadzona jako krzew wolnostojący osiąga wysokość do 200cm, ale może być też prowadzona przy podporze jako forma kolumnowa lub pnąca, nadaje się też do uprawy jako roślina żywopłotowa. Mrozoodporna. Bardzo dobrze rozmnaża się przez sadzonki zielne i dobrze rośnie na własnych korzeniach.

Liście -

Pochodzenie – Friesia x L83. Nazwana po babci hodowcy

Na Wydziale Nauk o Roślinach w Balsgård w Szwecji,  prowadzone są badania   SLU (Swedish Agricultural University), nad  wyhodowaniem odpornych róż z przeznaczeniem    do ogrodów przydomowych i publicznych nasadzeń. Celem było stworzenie róż, które są szczególnie dobrze dostosowane do szwedzkich warunków.  Ambicją było, aby wyhodować odporne i zdrowe odmiany, które będą również długo kwitnące i będą miały dobry zapach. Na dzień dzisiejszy  przetestowano w strefach  1- 4 usda  cztery odmiany: Anna , Freja, Irma i Balder  i są teraz dostępne w handlu. Są dość trudne do zdobycia, ponieważ szwedzkie szkółki potrzebują czasu, aby wyprodukować wystarczającą liczbę, aby zaspokoić popyt.   Więcej odmian jest testowanych i wciąż są bezimienne.

Omawiany tu program został zainicjowany przez Wiktora Trajkowskiego w roku 1985 a Ulrike Carlson -Nilsson dołączyła do programu w roku 1988. Założony program był bardzo podobny do tego jaki postawili przed sobą hodowcy kanadyjscy co specjalnie nie dziwi jeżeli weźmiemy pod uwagę  zbliżone warunki klimatyczne. Dlatego też sięgnięto po sprawdzoną przez F.Svejdę i bardzo udaną siewkę L83 będącą, w skrócie mówiąc , wielokrotną krzyżówka Max Graf i r. kordesii.

Monthy Pyton

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Opis róży i jej fotografie – przez uprzejmość Jerzy Zieliński.

Prawdopodobnie mieszaniec róży wirginijskiej(Rosa virginiana).

Znaleziona przez Jerzego Zielińskiego z Instytutu Dendrologii PAN w Kórniku, w latach 70 ub. wieku, w zaroślach przydrożnych koło Sandomierza. Od tego czasu rośnie w kolekcji róż Arboretum Kórnickiego.

Kwiaty ok. 5 cm średnicy, rozetowe, złożone z 30-40 różowych płatków przebarwionych na żółto u nasady, o działkach, hypancjach i szypułkach gęsto ogruczolonych, lekko pachnące, przypominają kwiaty róż damasceńskich.

Krzew 2-2,5 m wysokości. Pędy tegoroczne silne, zwykle wyprostowane lub łukowato w górze wygięte, początkowo zielone, potem żółtawozielone, w górze bezbronne, poniżej z silnymi kolcami z domieszką koców drobnych i igiełkowatych szczecinek. Liście jasnozielone, listki sztywne, pojedynczo piłkowane, jesienią przebarwiają się na żółto. Mrozoodporna. Róża rozrasta się silnie przez odrosty; może to być jej zaletą lub wadą, zależnie od miejsca gdzie rośnie. Wskazane usuwanie starszych pędów. Jak pisze Pan Prosesor, Monty Python jest bardzo “niesforna” (jak twórcy tych filmów) i rzeczywiście wymaga trzymania w ryzach. Zresztą dlatego nadałem jej taką a nie inną nazwę.

Gelsomina

Opis róży i fotografie – przez uprzejmość – Jerzy Zieliński.

Mieszaniec rosa rugosa

Hodowca – znaleziona w Arboretum  Kórnickim  przez Jerzego Zielińskiego  i Kingę Nowak Dyjetę – przed rokiem 2008 .

Kwiaty różowe, średnicy 5,5 cm, złożone z około 25 płatków.

Zapach – lekko pachnące

Krzew – wysokości do 1,7 m. intensywnie rozprzestrzeniający się za pomocą rozłogów.

Liście -  matowo  zielone,   5 – 9 listkowe.Listki wąskie, wąsko eliptyczne .

Pochodzenie – prawdopodobnie  samosiewka od Therese Bugnet.

Jej pochodzenie jest trudne do wyjaśnienia. Zauważono  ją w kolekcji Arboretum  Kórnickiego   około dziesięć lat temu, kiedy zaczęła kwitnąć po raz pierwszy. Wówczas wydawało się, że jest to spontaniczna mutacja Rosa blanda Ait . Jednak różni się od tego gatunku pędami w dolnej części gęsto pokrytymi  igiełkowymi i szydłowatymi kolcami . Dziś wydaje się bardziej prawdopodobne, że jest to siewka rosnącej w pobliżu odmiany „Thérèse Bugnet” .

‚Gelsomina’ jest zdrową i wytrzymałą rośliną.  Najlepiej rośnie na własnych korzeniach w pełnym słońcu i na dobrze przepuszczalnej glebie. Zalecane jest usuwanie starszych pędów po kwitnieniu. Porównawczy materiał zielnikowy jest przechowywany w zielniku Instytutu.

Opis podaję za artykułem autorstwa Jerzy Zieliński , Kinga Nowak Dyjeta  Polska Akademia Nauk  – Instytut Dendrologii Kórnik – zamieszczonym w LXVI Roczniku Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego .

Aurora Borealis

Taka nazwę będzie nosić nowa róża z firmy Vineland, z Kanady, która przewidziana jest do wprowadzenia do obrotu handlowego w roku 2019. Różowe kwiaty Aurora Borealis mają przypominać o jaskrawym różu widocznym w Zorzy Polarnej. To już trzecia w pełni mrozoodporna odmiana tej firmy po Canadian Shield i Chinook Sunrise.

Mrozoodporność – 3 – 4 strefa usda.

Prairie Sweetheart

Kanadyjskie.

Hodowca Edward Robinson ze Stacji Doświadczalnej w Morden. Rok  – przed rokiem 1971.

Kwiaty – łososiowo różowe, rozetowe, pełne, średnicy 6-8 cm, złożone z ponad 30 płatków. Powtarza kwitnienie.

Zapach -

Krzew -  wysokości do 90 cm.Mrozoodporność zupełna.

Liście jasno zielone, matowe o mocno ząbkowanych brzegach listków.

Pochodzenie -  Prairie Youth x nieznana siewka. Prawdopodobnie otwarte zapylenie.