Moje róże – moja pasja

Królowa Warszawy

Fotografia – przez uprzejmość Pan Łukasz Rojewski.

Mieszaniec r.kordesii, floribunda.

Hodowca – Łukasz Rojewski , rok 2014.

Kwiaty – biało kremowe w słoneczne dni prawie białe, płaskie,średnicy 9-11 cm kwitnie kiściami.

Zapach – umiarkowany

Krzew – kompaktowy , wysokości do 80 cm.

Pochodzenie – /Morgengruss x Comte de Chambord/ x /Morgengruss x Constance Spry/.

  Fotografia – Nina Wróbel , na Królewskiej wystawie kwiatów Warszawa 2021.

Wdzięczna roślina o majestatycznym wyglądzie. Kwiaty duże, eleganckie w kolorze perłowym przynoszącym delikatną świeżość. Uwagę przyciągają wydłużone pąki w odcieniu magnolii. W miarę otwierania się płatków ‚Królowa Warszawy’ zmienia barwę na kolor porcelanowo perłowy. Kwitnie w wiechach otwierając kwiaty stopniowo, dzięki czemu, róża prezentuje wszystkie fazy kwitnienia jednocześnie. W pełnym stadium rozkwitu, łagodnie pofalowane płatki odchylają się na zewnątrz. Ich symetria tworzy kompozycje przypominającą koronę, koncentrując uwagę na radosnych, żółto-pomarańczowych pręcikach. Niezawodna, współczesna róża rabatowa o dużych kwiatach i obfitym kwitnieniu. Średnica kwiatu 9-11 cm. Zapach korzenny, po przekwitnięciu kwiaty same się oczyszczają. Krzew jest wybitnie zimotrwały i bardzo odporny na choroby grzybowe. Deszcze nie uszkadzają kwiatów. Najlepiej prezentuje swoje walory gdy jest dobrze nawożona. Wysokość krzewu 80-110 cm, szerokość 60-70 cm. Zaleca się sadzić w grupie minimum trzy róże w rozstawie 60 x 60 cm. Po głównym kwitnieniu tniemy krzewy do połowy wysokości lub niżej.

Hodowca, Pan Łukasz Rojewski mówi: Zaliczam ja do ‚Heavy Beauty Roses’.
W tej serii mam dwie absolutne gwiazdy. ‚Królowa Warszawy’ i ‚Winterfell’. Zachowują wszystkie cechy róż z serii, wymagają jednak gleb żyźniejszych, lubią zjeść i być okresowo nawadniane. Jeśli ktoś jest  zaskoczony obecnością w serii ‚Królowej Warszawy’, to proszę spojrzeć na drzewo genealogiczne:
Rodzice: [ (Morgengruss x Constance Spry) x (Morgengruss x Comte de Chambord) ].
‚Morgengruss’ jest mieszańcem R. kordesii, chętnie też tworzy wariacje.
Magnoliowe cienie na płatkach są najprawdopodobniej zasługą ‘Comte de Chambord’ usda 4b. Natomiast perfekcyjna symetria i otwarcie korony płatków odziedziczyła po zasłużonej ‘Constance Spry’. Uniwersytet w Minnesocie przeprowadził testy rugos i kilku wybranych odmian Kordesa i Austina. Jedynie ‚Constans Spry’ w testach zimotrwałości wg. badań nie ustępowała rugosom.   Bliżej jej do rodzica ‚Belle Isis’ usda 4b. ‚Królowa Warszawy’ zostanie ochrzczona w ogrodach Zamku Królewskiego 12 czerwca b.r. Będzie to również silny akcent jubileuszu 50 lecia odbudowy Zamku Królewskiego.

Do kupienia na: https://rosarium.com.pl/kategoria-produktu/180-lukasza-rojewskiego

Garden Party

Mieszaniec herbatni,

Kwiaty – kremowobiałe z różowymi refleksami na końcach zewnętrznych płatków i żółtymi ku centrum kwiatu. Była to jedna z najbardziej popularnych róż w Ameryce w latach 60 ubiegłego wieku.

Jest to doskonała, wystawowa róża, z pięknie zbudowanymi kwiatami, ale niestety preferuje uprawę  na w pełni nasłonecznionych stanowiskach.

Krzew dorasta do 1m wysokości, choć w warunkach amerykańskich jest rośliną  o niezwykle bujnym wzroście, dochodzącym do 2m wysokości. nowe przyrosty przebarwione są na czerwono. Nagroda AARS za rok 1960.

liście – ciemno zielone

Pochodzenie: Charlotte Armstrong x Peace. Fotografie: Nr1 Dorota Blicharz Europa Rosarium Sangerhausen 2009 oraz Marian Sołtys w rosarium Pruhonice 2011.

Mieszaniec herbatni.

Hodowca – Herbert Swim , rok 1952. w przypadku tej odmiany, mamy do czynienia ze stosunkowo długim okresem ‚wylęgania ‚ się tej odmiany, bowiem dopiero po roku 1956 znalazła się w obrocie komercyjnym.

Herbert Swim , tak pisze o okolicznościach powstania tej odmiany:

Prawdopodobnie najważniejszymi różami wprowadzonymi w latach 1940-1945 były Peace i Charlotte Armstrong. te dwie odmiany pięknie się uzupełniały, przynajmniej tak ja to widziałem, więc gdy tylko Peace  znalazło się w obrocie handlowym, wykonałem kilka krzyżówek
/ Byłoby nieetyczne i nielegalne, gdybyśmy zrobili to wcześniej, ponieważ wszystkie róże testowe zostały wysłane na podstawie licencji testowej przez osobę wprowadzającą. Zabraniało to rozmnażania płciowego i bezpłciowego przed wprowadzeniem ich do sprzedaży /.
Tam, gdzie Charlotte Armstrong była słaba, Peace miał silne strony i vice versa. Charlotte miała dłuższe łodygi, dłuższe pąki i obfitsze kwitnienie. Peace miała lepszą substancję płatków, mocniejsze łodygi, szersze płatki, większe i ciemnozielone błyszczące liście. O dziwo, niewielu komercyjnych hodowców róż stosowało Charlotte Armstrong wcześniej, poza Lammertsem, Lindquistem i mną. Lammerts zdobył nagrodę AARS w 1953 roku swoim Chryslerem Imperial, który pochodził ze skrzyżowania Charlotte x Mirandy. Dwa lata później wygrał kolejny z Królową Elżbietą z krzyżówki Charlotte x Floradora. W tym samym roku Lindquist wygrał AARS w klasie mieszańców herbatnich swoją pachnącą różą Tiffany z krzyżówki Charlotte Armstrong x Girona.
Gdy tylko o tym pomyślałem, krzyż Charlotte x Peace wydawał się tak oczywisty, że w pełni spodziewałem się, że z tego krzyża otrzymam wiele róż wartych wprowadzenia – nie mówiąc już o AARS i innych możliwościach. O dziwo / bo nadal nie wiem dlaczego / spośród wielu sadzonek wyprodukowanych z tej krzyżówki tylko dwie uznać można było  za godne przetestowania przez AARS

Tylko jedna miała ode mnie wczesne wsparcie. Ostatecznie to ona   została wystawiona na konkurs AARS i zdobyła nagrodę za wprowadzenie w 1960 roku. Została nazwana Garden Party i okazała się zwycięzcą.   Garden Party dostała   szerokie płatki dzięki Peace i delikatną kolorystykę, ale  stała się bardziej podatna na  mączniaka prawdziwego. Nie miała ciężkich, błyszczących liści  Peace ani długich, smukłych pąków Charlotte. Dobrze wyrośnięta może imponować swoimi ogromnymi, prawie białymi kwiatami, delikatnym różowym rumieńcem na zewnętrznych krawędziach płatków i piękną symetrią. Poprzez Charlotte wydłużyła nieco swoje pąki kwiatowe. Garden Party i jego nieokreślona siostra zostali wybrani i przetestowani już w 1952 roku, ale pozostali w Screening Garden w Szkółkach Armstrong do 1956 roku, kiedy to Garden Party zostało zapuszczone do udziału w próbach AARS. Natomiast jego siostra o bladożółtym kolorze również była przez jakiś czas trzymana, ale nic z tym nie zrobiono. „Roses from Dreams to Reality. str.50.

R.Gigantea

Species.

Synonimy – R.gigantea macrocarpa, r.macrocarpa, r.odorata gigantea,r, xantocarpa.

Roy Shepperd w swojej wydanej w roku 1956  History of Roses, na stronach 73-78, poświęca sporo miejsca omówieniu tej odmiany. Pozwoliłem sobie przytoczyć w całości ten fragment z nieznacznymi tylko skrótami.

Kilka różnych form tej bardzo energicznej odmiany pnącej zostało znalezionych w różnych częściach południowych Chin i Birmy. Najbardziej charakterystyczny i prawdopodobnie podstawowy typ został odkryty przez Sir Henry’ego Colleta w 1888 roku na wzgórzach Shan w północnej Birmie, a E.H. Willson odkrył później, że również rośnie dziko w południowo-środkowych Chinach.
Nazwa gigantea została po raz pierwszy zastosowana przez Colleta, ale Rehder & Wilson wykazali, że jest to po prostu odmiana r.odorata. Pędy tej charakterystycznej róży mają mocne, haczykowate kolce i są długie do 15 metrów. Kwiaty są pojedyncze, pachnące kremowo-białe, często o średnicy do 15 cm. i pojawiają się  pojedynczo i sporadycznie przez okres kilku miesięcy. Pylniki w kolorze głębokiej  pomarańczy znacznie dodają kwiatom atrakcyjności. Liście  składają się z listków liczbie od 5 do 7, są podłużne, ostro zakończone do  7 – 8 cm długości, brązowawo zielone, gdy są młode, i bladozielone, gdy są dojrzałe. Gładkie, czerwone owocnie o długości 2-3 cm. lub większej, często służą jako uzupełnienie diety tubylców.

Odnotowano i udokumentowano, że istnieje kilka różnych form odmian gigantea,  Istnieją pewne wątpliwości, czy te różnice w typie są wystarczająco utrwalone, aby uzasadnić ich klasyfikację jako odrębnych gatunków. Gatunki subtropikalne, szczególnie te o silnym wzroście, są dość zróżnicowane środowiskowo i tylko dwa, które zostały oznaczone jako r.cooperi i r.macrocarpa, różnią się znacznie od typu rodzicielskiego. R.cooperi / lub odorata cooperi /  jest mniej energiczny i nieco bardziej odporny. Jest też wyjątkowo obficie kwitnąca, r, macrocarpa lub r, odorata macrocarpa znana również jako r, xantocarpa jest dość charakterystyczną formą, która ma żółte kwiaty i owoce. Po raz pierwszy odkryta w 1882 roku w Manipur przez George’a Watta. Ponieważ odmiana gigantea ma cztery bardzo pożądane cechy – wigor, odporność na choroby, zapach i powtarzalność kwitnienia, w naturalny sposób zwróciła uwagę hybrydyzerów działających na obszarach, na których można ją uprawiać. Praktycznie wszystkie dotychczasowe hybrydy powstały poprzez skrzyżowanie jej z innymi odmianami róż herbatnich lub z mieszańcami herbatnimi. Mają tylko jeden sezon kwitnienia i chociaż będą tolerować mróz od czterech do ośmiu stopni przez kilka godzin, można je z powodzeniem uprawiać tylko wtedy, gdy temperatury zbyt często nie spadają poniżej zera.

Alister Clark z Victorii w Australii stworzył grupę karłowatych wiecznie kwitnących róż rabatowych, krzyżując te hybrydy pierwszej generacji z mieszańcami herbatnimi, ale mają one niewielką wartość użytkową w chłodniejszych strefach klimatycznych. A. Clark stworzył również kilka energicznych hybryd gigantea, które są one reprezentowane przez takie róże jak półpełne bladożółty Golden Vision,   Harbinger i półpełne ciemnoróżowe Kity Kininmonth.
W Europie, pierwsze   hybrydy z udziałem  gigantea,  zostały uzyskane przez Henri Cayeux z Ogrodu Botanicznego w Lizbonie w 1898 roku przez skrzyżowanie odmiany gigantea z różnymi różami herbatnimi tj. Belle Portugaise, La Follette Etoile de Portugal.
Paul Nabonand rozpoczął swoją pracę z tym gatunkiem około 1900 roku i stworzył bardziej rozpoznawalne odmiany niż jakikolwiek inny hybrydy. Są wśród nich Fiametta Emmanuela de Mouchy, Lady Jonstone, Comtesse de Chaponay i Senator Amic. Wszystkie mają energiczny wzrost.
Charles Adams, wielebny George Schorner i Captain George C. Thomas z Kalifornii reprezentują Amerykanów, którzy pracowali z tą odmianą, ale ich wyniki były znikome. Niewątpliwie najlepszym ich dziełem jest Susan Louise – siewka od Belle Portugaise.
Krzyżowanie odmiany gigantea z r.moschata zaowocowało powstaniem kilku odmian, które do pewnego stopnia nadal są uprawiane na południu. Najbardziej znane z nich to Montecito, Montariosa, Lemoine i Madeleine. Wszystkie kwitną w wiechach i zostały  wyhodowane przez dr Franceschi z Santa Barbara w Kalifornii.

Alpe d’Huez

Fotografie  w ogrodzie botanicznym Powsin rok 2019.

Mieszaniec herbatni.

Hodowca – Jan Spek, rok 2015.

Kwiaty – Kremowe, kremowo białe, budowy klasycznej, Średnicy  8-9 cm, złożone z około 50 płatków. Róża szklarniowa , wyhodowana z przeznaczeniem na kwiat cięty, jej trwałość to około dwa tygodnie życia w wazonie.

Zapach – bez zapachu.

Krzew – o pokroju wyprostowanym, wysokości do jednego metra. Pędy kwiatostanowe – 60-80 cm długości.

Tytułowy Alpe d’Huez to ośrodek narciarski w Alpach.

Roseromantic

Fotografie  wykonane w Ogrodzie Powsin, rok 2019.

Floribunda.

Synonimy – Gretel, tak nazwano ją w Japonii i Fire Opal w Australii, natomiast Kordesowie wprowadzili ją w roku 2014 jako Roseromantic i pod tą nazwą oferowana jest po dziś dzień.

Hodowca – wyhodowana przez Tima Hermana Kordesa, rok 2002.

Kwiaty -  kremowe z lekkim różowym nalotem. Z wiekiem kwiaty stają się bardziej różowe z łososiowym odcieniem. Kwiaty pojedyncze do półpełnych, złożone z 5-15 płatków. Kwiaty średniej wielkości , do 9 cm średnicy.

Zapach – nie pachnie.

Krzew o pokroju kompaktowym, wysokości do 80 cm.

Liście – średnio zielone, błyszczące, gęsto rozmieszczone na pędach.

Jako ciekawostkę podam, że poza innymi , rozlicznymi wyróżnieniami , otrzymała również certyfikat jakości na Warszawskim Trial Różanym w roku 2020.

Origami

Fotografie – Ogród różany w Monza rok 2018.

Floribunda .

Hodowca – Michele Meilland Richardier , rok 2009.

Kwiaty  kremowo białe, zmieniające pod wpływem słońca swą barwę na czerwony. Do tej samej grupy róż, niejako fotochromatycznych, zaliczymy jeszcze  amerykańską Double Delight o wprost bliźniaczej kolorystyce. Innym przykładem niech będzie słynna róża herbatnia Marie van Houtte. Jej płatki są zwykle żółte, jednak gdy muśnie je słońce zmieniają barwę na różową. W zależności od tego, jak długo zostanie wystawiona na działanie promieni słonecznych, odcień będzie przybierać na intensywności – aż do różu wpadającego w czerwień. Kolejną odmiana , które będzie nas zaskakiwać ta cudowna przemiana kolorystyczna pod wpływem słońca jest Nostalgie.

Kwiaty budowy klasycznej, średnicy do 9 cm, złożone są z ponad 40 płatków.

Zapach – umiarkowany.

Krzew – Tworzy krzew sporych rozmiarów, w klimatach bardziej sprzyjających różom niż nasz, dorasta on do 2 m wysokości.

Liście – oliwkowo zielone, półmatowe.

Konig Stanislaus

Krzewiasta

Synonim – spotyka się również formę Konig Stanislas

Hodowca – Hans Jurgen Evers rok 1998

Kwiaty biało kremowe z różowymi przebarwieniami . Kwiaty budowy miseczkowej półpełne, średnicy do 10 cm, złożone z 15 – 20 płatków. Odmiana ta, nie wyszła poza kolekcje ważniejszych rosariów. Ja, spotkałem ją w Forst i w Monza. Jest również w kolekcji ogrodu botanicznego ww Wrocławiu.

Zapach – lekko pachnące.

Krzew wysokości do jednego metra, pokroju wyprostowanego.

Liście – ciemno zielone, matowe o dobrej odporności na choroby grzybowe.

Nazwa jej upamiętnia  Stanisława Leszczyńskiego.

Schweizer Garten

Fotografie – Ogród różany w Monza rok 2018

Floribunda.

Hodowca – Richard Huber, rok 1998.

Kwiaty biało kremowe z delikatnie różowymi interferencjami. Kwiaty płaskiej budowy, średnicy 8-9 cm, złożone z około 20 – 25 płatków.  Kwitnie niewielkimi kiściami kwiatowymi.

Zapach – nie pachnie.

Krzew – o pokroju wyprostowanym, wysokości do 120 cm.

Liście, średniej wielkości, oliwkowo zielone, półmatowe.

Pochodzenie – Bonica x r. roxburghii.

Sorriso di Pace

Fotografie – Ogród różany w Monza rok 2018

Floribunda.

Hodowca – Carla Cazzaniga, rok 1979.

Kwiaty – W zasadzie kremowe z bardziej lub mniej widocznym nalotem różu. nie wiem czym to zjawisko jest powodowane. Kwiaty , jak na floribundę, bardzo duże o średnicy przekraczającej 10 cm o budowie miseczkowej, złożone z około 25 płatków.

Zapach – umiarkowany.

Krzew – o pokroju wyprostowanym, kompaktowy, dorastający do jednego metra wysokości.

Liście – ciemno zielone, półmatowe o dobrej odporności na choroby grzybowe.

Pochodzenie -  za roślinę mateczna posłużyła tu sławna floribunda McGredyego z roku 1958 – Irish Beauty. jako dawca pyłku wystąpiła mało znany mieszanie herbatni Dornera z roku 1918 Rose Marie. Efekt tej krzyżówki – imponujący. Nic więc dziwnego, że na konkursie w Monza w roku 1988, otrzymała tytuł najpiękniejszej róży włoskiej hodowli.

Keira

David Austin – Wedding Roses. Hodowlę róż zaliczanych do tej kolekcji, Austin, już wraz z synem rozpoczął w roku 1995. Są to róże które  są tożsame , albo bardzo blisko nawiązują do tych z kolekcji English roses . Są stricte różami ogrodowymi,ale z żywotnością tych hodowanych specjalnie na kwiat cięty. Na dziś, grupę tę tworzą: Beatrice Carey Charity Constance Darcey Edith Juliet Kate Keira Miranda Patience Purity Rosalind Tess  i właśnie Keira.

Hodowca – David Austin, rok 2012

Kwiaty ma kremowo różowe do jasno różowego. Kwiaty początkowo w kształcie filiżanki, potem rozetowe. Kwiaty średnicy 10-12 cm, złożone są z nawet 100 płatków. W wazonie żyją 7-8 dni, a najlepszą formę uzyskują po 4-5 dniach.

Zapach – owocowy.

Krzew – wysokości do 100 cm,

Keira ma naturalny urok i wspaniałe kwiaty w stylu vintage. Ta niezwykła róża przełamuje wszelkie dotychczasowe trendy i reguły w branży kwiatów ciętych, ponieważ każda róża na krzewie a potem w wiązance czy bukiecie  jest subtelnie różna w kolorze, będąc piękną mieszanką różu i kremu, często z ciepłymi brzoskwiniowymi refleksami. Niektóre kwiaty mają niestandardowy kolor różu, który podkreśla krawędź zewnętrznych płatków, tworząc bardzo miękki efekt picotee. Uważam, że ta odmiana ma w sobie wiele naturalnego uroku róż, zwłaszcza tych dziewiętnastowiecznych.

Kwiaty z kolekcji David Austin Wedding Rose której to hodowlę rozpoczął w roku 2000 -  są piękne na wszystkich etapach: małe, pulchne pąki otwierające się w chwalebne, zaokrąglone młode kwiaty, które ostatecznie tworzą spektakularne filiżankowe rozetki, z których każda zawiera około 100 płatków. Krawędzie płatków zewnętrznych dają atrakcyjny, lekko falisty efekt.

Ta róża weselna Davida Austina , być może bardziej niż jakakolwiek inna, wygląda jak świeżo wycięta z ogrodu. Dzięki temu jest szczególnie dobra w połączeniu z sezonowymi kwiatami, ziołami i liśćmi, dla podkreślenia romantycznego nastroju.

Nazwa „Keira” jest uroczą odmianą starożytnego gaelickiego imienia „Ciara”.