Q
-
Quatre Saisons
Róża damasceńska. Pochodząca z Anglii i Irlandii, znana od XVI wieku, kwitnąca jesienią forma róży damasceńskiej. Ta bardzo stara odmiana wiąże bardzo bogato pachnące kwiaty przez cały sezon z tym, że szczyt kwitnienia osiąga wiosną-latem a jesienią kwitnienie jest już sporadyczne.
fotografie – Marian Sołtys w Roseto Botanico Cavriglia 2014 .
Patrząc na jej kwitnienie od strony praktycznej, to tak naprawdę trwa ono dwa i pół do trzech miesięcy, ale to i tak dużo w porównaniu np. do Kazanlik którego kwitnienie koncentruje się na przestrzeni miesiąca. Kwiaty o średnicy około 8-9cm w kolorze pięknego różu z ciemniejszym środkiem kwiatu. Róża ta w dużej mierze przyczyniła się do powstania róż burbońskich i hybryd perpetual. Z tym powtarzaniem kwitnienia to nadal nie jest taka prosta sprawa i gdy będziemy ją uprawiać, niekoniecznie nam zakwitnie po raz drugi, ale z XIX wieku istniały specjalne techniki uprawowe, zmuszające ją wydawania powtórnie kwiatów. Na przykład w czasie szczególnie suchego lipca , podlewano je obficie. Po przekwitnięciu stosowano również cięcie pobudzające rośliny do ponownego wzrostu.
Zapach - Posłużę się tu opinią Roberta Calkina, emerytowanego perfumiarza, który doradza Davidovi Austinowi. Twierdzi, że jeżeli chodzi o zapach to jest to jego ulubiona róża. Zwykł mawiać: „Gdyby słońce pachniało, to pachniało by właśnie tak.” Inna jego ulubiona róża, to portlandzka Comte de Chambord.
Inaczej zwana Autumn Damask,Rose Paestum, Rose de Castile, Rosa Damascena Semperflorens i wiele jeszcze innych ważnych nazw dla znawców. Od dłuższego czasu zabierałem się za te damasceńskie, ale jak tu o nich pisać skoro np: na help me find więcej miejsca zajmuje spis nazw synonimicznych/25nazw/niż cały pozostały opis róży. Mam wrażenie jak bym pisał o czymś bliżej nieokreślonym.
Pochodzenie – W kwestii określenia pochodzenia pojawiają się poważne problemy. Możemy przyjąć za G.Thomasem iż to rosa damascena semperflorens x( rosa gallica x rosa moschata). Niestety to tylko jeden z wielu punktów widzenia. Gdy czytamy Pierre Lauversa, to on nie ma wątpliwości. Ostatnie ustalenia w zakresie badań genetycznych nie pozostawiają wątpliwości. Damasceńskie, powtarzające kwitnienie mają dokładnie to samo pochodzenie, wszystkie pochodzą od krzyżówki R.Gallica, R.Moschata i R.Fedtschenkoana. Pierwsza nie powtarza, druga późno kwitnie, a ostatnia jest dziko rosnącym powtarzającym kwitnienie gatunkiem z Azji Centralnej. Wszystkie Damasceńskie są faktycznie najprawdopodobniej mutacją samych siebie. Z kolei Ivan Louette w bardzo obszernie i starannie udokumentowanej pracy dowodzi, że na charakter damasceńskich decydujący wpływ miała róża abyssinica. Wątpliwościom i teroriom zda się nie ma końca…
Jeżeli chodzi o czas narodzin nie popełnimy większego błędu określając go na wiek XVII. Kwiaty srebrzysto-różowe o bardzo silnym zapachu. Jest to najstarsza europejska róża , powtórnie kwitnąca. Najpiękniej wygląda gdy pąki nie są jeszcze całkowicie rozwinięte. W żadnym szanującym się ogrodzie różanym, którego właściciel zamierza uprawiać stare róże, nie może zabraknąć tej odmiany.
Krzew o energicznym wzroście i średniej wysokości do około 1,5m, okryty jest jasno szarozielonym listowiem. Dobrze toleruje cięcie, o wiele lepiej niż większość innych róż damasceńskich. Długi okres kwitnienia sprawia ,że są cenne w kompozycjach rabat mieszanych. Mocny i bogaty zapach czyni je przydatnym do tworzenia i komponowania potpourri
Jest też bardzo rzadka, biała forma tej róży, znaleziona przez Panią Gwen Fagan w Południowej Afryce .
Fotografie: Marian Sołtys w Rosarium Abbaye de Valsaintes 2010 i Pruhonice 2011 oraz Pani Elżbieta Kozak.
-
Queen of Bermuda
Roter Stern?? mieszaniec herbatni hodowli E.D.Bowie /Bermudy/ roku 1956.
„Jest to krzew bardzo bujnie rosnący, o wąskim wzniesionym pokroju, osiągający wysokość 110cm i odznaczający się niezwykłym bogactwem kwiatów. Pędy młode mają odcień czerwony, starsze są ciemnozielone. Liście są również ciemnozielone,matowe. Na jednym pędzie znajduje się jeden do pięciu kwiatów. Pąki mają 3cm średnicy i 4,5cm wysokości. Rozwinięte kwiaty osiągają średnicę 13cm. Płatki kwiatowe są cynobrowoczerwone, a zewnętrzna ich część ma wyraźny, czarny odcień. „Ludwik Vecera Mały Atlas Róż str.162.
Fotografie w mojej kolekcji 2019 .
Uprawiam tę różę od wielu lat, nie jest zbyt urodziwa, ale niezwykle żywotna i nie wymaga szczególnej uwagi mimo iż jest porażana przez czarną plamistość. Dobrze sobie z nią radzi bez naszej pomocy.
Pochodzenie: /Kordes Sondermeldung x Orange Triumph/x Bettina. foto nr 1 rok 2007 nr2 2008
-
Ouatre Saisons d’Italie
Róża damasceńska powtarzająca kwitnienie. Inaczej rosa damascena italica lub Rosier de la Malmaison .Wyhodowanie jej przypisuje się Andre Dupontowi przed rokiem 1815. Kwiaty ciemno różowe, kuliste w kształcie, pachnące.
Krzew
Pochodzenie: Nieznane. Fotografie: Marian Sołtys Europa Rosarium Sangerhausen 2009.
-
Quadra
Mieszaniec róży kordesii. Róże kanadyjskie – seria explorer.
Hodowca – Wyhodowana w roku 1981 przez Felicitas Svejdę i i Iana Ogilvie. Wprowadzona do obrotu handlowego dopiero 15 lat później, już po zakończeniu programu hodowlanego firmowanego przez Svejdę.
Kwiaty ciemno czerwone,budowy rozetowej . Kwiaty złożone z ponad 50 płatków białych u swej nasady o aksamitnej teksturze, średnicy około 8cm przypominają do złudzenia swym kształtem róże Davida Austina. Kwitnie w mini kiściach , do 4 kwiatów, bardzo obficie powtarzając kwitnienie.
Fotografie – kolekcja własna .
Zapach – pachnące .
Krzew- solidnych rozmiarów o pędach przekraczających 2 m długości, może być prowadzona jako forma kolumnowa. Roślina o wybornej odporności na choroby grzybowe i pełnej mrozoodporności.Dobrze rozmnaża się przez sadzonki zielne. Ma bardzo duże walory krajobrazowe.
Liście – Liście błyszczące, ciemno zielone o wyraźnych purpurowych przebarwieniach na odwrocie liścia, skórzastej tekstury. Do rozlicznych zalet tej odmiany , zaliczyłbym jeszcze praktycznie zupełną odporność na przędziorki. To bardzo ważna cecha, o czym przekonał sie każdy kto próbował uprawiać róże przy południowej ścianie. U mnie Quadra rośnie właśnie na południowej ścianie posadzona razem z Marie Louise. W suche lata przędziorki potrafią zniszczyć Marie Louise, natomiast Quadra im wyraźnie nie smakuje.
Pochodzenie: ((‚Queen Elizabeth’ x ‚Arthur Bell’) x (‚Simonet’ x ‚Von Scharnhorst’)) x ((R. kordesii x (‚Red Dawn’ x ‚Suzanne’ )) x (‚Red Dawn’ x ‚Suzanne’ ).
-
Quaker Star
[SinglePic not found] Fotografie – Nina Wroobel w Brooklyn Botanic Garden 2014 .
Mieszaniec herbatni .
Hodowca – Colin Dickson, rok 1991.
Kwiaty – różowe do pomarańczowo różowych, średnicy 9-10 cm, złożone z około 30 jaśniejszych na rewersie płatków.
Zapach – bez zapachu.
Krzew jest to duży, luźnej budowy krzew, którego bezkolcowe pędy przekraczają długość półtora metra.
Liście – ciemno zielone, błyszczące. Posiada certyfikat jakości RNRS .
Pochodzenie – siewka Anisley Dickson .
-
Quatre Saisons Blanc
Róża damasceńska . Bardzo rzadka forma odnaleziona powtórnie po latach przez Panią Gwen Fagan w Południowej Afryce. Autorstwo jej przypisuje się Laffayowi .Tak przynajmniej sugeruje rosarium Sangerhausen podając jako date powstania 1835rok. Według B.Dickersona jest sportem Bifera Jej opis znajdziemy już w słynnej księdze „Les Roses” Redoute i Thorego około 1810 roku.
fotografie – Urszula Trętowska.
Jej białe , intensywnie pachnace, kwiaty o średnicy 5-6cm z różowymi przebarwieniami bardzo przypominają róże alba, natomiast krzew osiąga imponujace rozmiary dorastając do 3,5m wysokości. HMF podaje, że jej mrozoodporność to zaledwie 6 strefa usda.
Fotografia: Marian Sołtys Sangerhausen 2009
-
Quatre Saisons Blanc Mousseux
Fotografia – Nina Wróbel w rosarium im Cervantesa w Barcelonie.
Róża damasceńska ,Należy do tej grupy róż damasceńskich, które raczą zaszczycać nas sporadycznym kwitnieniem jesienią.
Hodowca – wyhodowana we Francji przez Jeana Laffaya przed 1835 rokiem. Synonimy – Inaczej zwana Perpetual White Moss , ale też Rosier de Thionville czy Perpetual White Moss.
Kwiaty ma białe o mocnym zapachu róż damasceńskich, niecałkowicie wypełnione zbudowane z 25 – 40 płatków. Kwiaty otwierając się z eleganckiego długiego pąka , mają nieznaczny różowy rumieniec ale później są czysto białe.
Zapach – pachnie.
Krzew o wysokości do 1,5m.Na łodygach i pąkach pojawił się brązowozielony „mech” tak jak na różach mchowych. Wprawdzie wszystkie damasceńskie mają mrozodporność około-32c, ale ta ma chyba nieco słabszą.
Pochodzenie: Sport od Autumn Damask.
Część róż mchowych została wyhodowana z R. centifolia lub jej mieszańców; ale są też róże mchowe, które pojawiły się w rodzinie róż damasceńskich. Regularnie kwitły, co znacznie podniosło ich wartość ogrodową. Ten rodzaj róży mchowej ma jędrny, raczej brązowawy mech, dość twardy w dotyku i nie tak atrakcyjny jak miękki zielony mech na r. Centfolia muscosa. Pojawiła się w Thionville w 1835 roku. Wyrastając na wysoki, wyprostowany krzew i dając obfite kwitnienie wcześnie w sezonie i sporadycznie przez resztę roku. Chociaż mech jest twardy i ma brązowo-zielony kolor, to pąki są atrakcyjne, a półotwarty kwiat całkiem czarujący; ale w pełni otwarty rozkwit jest raczej rozczarowaniem i jest bardzo łatwo uszkadzany w trudnych warunkach pogodowych. Duże, miękkie, bladozielone liście mają typowo damasceński charakter, podobnie jak nieco niechlujna budowa w pełni rozwiniętego kwiatu.
-
Quebec
Mieszaniec herbatni wyhodowany przez Jean Marie Gaujarda w roku 1942.Rok później odmiana ta została introdukowana w Satanach Zjednoczonych przez firmę Jackson & Perkins pod nazwą Marie Curie. Kwiaty czysto żółte, średncy ponad 10cm złożone z około 25 płatków. Zapach umiarkowany.
Krzew nie większy jak 1m, liście ciemno zielone, skórzaste.
Pochodzenie: siewka Feu Pernet Ducher . Również firma Meilland wypuściła w roku 1997 na rynek różę pod nazwą* Maria Curie*
Fotografie: Marian Sołtys w rosarium Bagatelle 2011.
-
Queen Alexandra
Fotografia pochodzi z książki T.W.Sandersa Roses and their cultivation .
Mieszaniec multiflora.
Hodowca -James Veitch, rok 1901.
Kwiaty – łososiowo różowe, drobne, pojedyncze, niezbyt atrakcyjne. nie powtarza kwitnienia.
Zapach -
Krzew – jest to mocny rambler o pędach dorastających do 5 m długości.
Pochodzenie – r. multiflora x Crimson Rambler.
-
Queen Bee
Róże Buck’a.Krzewiasta.
Hodowca – Odmiana wyhodowana przez dr. Griffitha Buck’a.w roku 1984.
Kwiaty pełne,o średnicy d0 11cm, zbudowane z około 30-40 płatków, ciemno czerwone z aksamitnym połyskiem o zapachu róż damasceńskich, rozwijają się z owalnych pąków. Kwitnie małymi gronami kwiatów po 5-8 sztuk na pędzie, przez cały sezon od czerwca do pierwszych przymrozków.
Zapach – pachnąca
Krzew o wyprostowanym pokroju i wysokości do 90cm. Liście skórzaste, oliwkowo zielone o doskonałej odporności na choroby grzybowe. Kolce w kształcie cierni, brązowe, tak typowe dla róż Buck’a. Mrozoodporność strefa 5 usda.
Pochodzenie: Rosali x Music Maker/ x /Square Dancer x Tatjana/. W książce „Peter Schneider on roses” na stronie 155 znajdziemy informację, że dr.G.Buck, przebywając już na emeryturze, rekomendował Queen Bee jako doskonały materiał do dalszych krzyżowań. Cytuję za HMF.
Z nazwą tej róży wiąże się zabawna anegdota.Otóż Buck, chciał nazwać tą różę imieniem swego przyjaciela Fleeta Brownell Woodrow, ale wydawca magazynu Better Homes and Gardens zaczęła grymasić i wybrzydzać. Ponieważ była ona nazwana /przezywana/ przez piszących do tego pisma „queen bee’ – więc postanowił jedną ze swoich róż nazwać Queen Bee . Padło akurat na tą odmianę.
Photos courtesy of Mary Buck and the Iowa State University Research Foundation, Inc.