Madame D’Arblay
Mieszaniec piżmowy.
Synonim – Lynnie Joyce’s Rambler – tak nazywała ją właścicielka ogrodu k. Brigetown w Australii , dopóki nie zidentyfikowano tej odmiany jako właśnie Madame D’Arblay. Z kolei w Stanach Zjednoczonych – według Hazel le Rougetel, Heritage of Roses str. 90 – była upowszechniana przez szkółki Roberta Buista pod nazwą Welles White Climber.
Hodowca – William Wells, rok 1835.
Kwiaty – Z delikatnie różowych pąków rozwijają się lekko kremowe, półpełne kwiaty o średnicy nie większej jak 4 cm. Kwitnie kiściami w wielkiej obfitości, ale niestety nie powtarza kwitnienia.
Zapach -mocny, piżmowy.
Krzew – jest to potężny, niesłychanie bujnie rosnący rambler o pędach swobodnie przekraczających 3 m długości. Doskonale nadaje się do podsadzania np. starych jabłoni, tak jak to możemy zobaczyć w Montisfont. Była to ulubiona odmiana Gertrudy Jekyll, dziś już rzadko spotykana.
Pochodzenie – Jest to krzyżówka pomiędzy rosa multiflora a Himalayan musk/ r. brunoni/ . Jako ciekawostkę podam, że William Welles, hybrydyzer amator z Tunbridge Wells, w tym samym czasie wykonał drugą krzyżówkę z tym, że w roli rośliny matecznej wystąpiła tym razem r. bunoni a multiflora dostarczyła pyłku. W ten oto sposób narodziła się sławniejsza z sióstr – a mam tu na myśli Garland.