Rene Andre
Chromolitografia z Gallica Biblioteque Numerique – Journal des Roses
Mieszaniec róży wichury.
Hodowca – Bracia Barbiere, rok 1901.
Kwiaty – różowo łososiowe, zmieniające z wiekiem kolor do delikatnie różowego a nawet kremowego, poczynając od zewnętrznych płatków. Kolorystyka, jej zmienność jest pochodną kolorystyki L’Ideal – którą niestety musimy uznać za utraconą.
Kwiaty średnicy 6 do 8 cm, o strukturze budowy przypominającej goździki, złożone z około 20 – 25 płatków. Kwitnie niewielkimi kiściami i podobnie jak i inne mieszańce wichury braci Barbiere nie powtarza kwitnienia, choć jesienią mogą się pojawiać pojedyncze kwiaty.
Zapach – mocno pachnące , zapach owocowy. Dla porządku dodam jednakże, że Charles Quest Ritson w swojej pracy o różach pnących – Climbing Roses of the World – określa jej zapach jako słaby, herbaciany.
Krzew – jest potężnym ramblerem warunkach klimatu śródziemnomorskiego dorastającym do 6 m wysokości. Jak się zachowa w naszych warunkach , trudno powiedzieć, ponieważ nasze szkółki nie oferują tej odmiany i trudno mi powiedzieć czy ktoś z polskich amatorów ma ją w swojej kolekcji.
Liście – początkowo brązowo zielone, potem ciemno zielone, błyszczące, o dobrej odporności na choroby grzybowe. Natomiast trudno coś powiedzieć o jej odporności mrozowej, ale mając na uwadze iż jedną z roślin rodzicielskich jest herbatnia, to jej odporność mrozowa jest raczej mniejsza niż innych mieszańców Barbiere.
Pochodzenie – r. wichuraiana x L’Ideal .
sobota, 22 Lipiec 2017 o godz. 11:11
Mam tą odmianę ale jeszcze jest młodziutkim krzewem, więc nie wiele mogę o niej powiedzieć, za rok myślę, że to będzie jej czas…
sobota, 22 Lipiec 2017 o godz. 12:35
Przymaawiam się więc o komentarz
sobota, 22 Lipiec 2017 o godz. 20:56
Bardzo chętnie
się odezwę!