David Austin 1988. English rose.Czasem nazywana po prostu Winchester lub White Mary Rose ponieważ jest sportem Mary Rose i bardzo ją przypomina. Ma też tendencję do rewersji do koloru różowego. Odnotowano również przypadki, że pojawiały się jednocześnie kwiaty białe i różowe jak u formy wyjściowej.

Taki też przypadek dokumentuje Pan Jacek Kondratowicz. – Fotografia jest jego autorstwa.

„Oto zjawisko rewersu jednego z pędów do odmiany Mary Rose. Krzew rośnie od niedawna,to jego pierwsze kwitnienie u mnie w gruncie. Rozmiar kwiatów (bowiem na pędzie są jeszcze inne pąki),kształt i zapach są identyczne jak na właściwym krzewie,różnią się tylko kolorem. Nie ma także różnicy w wyglądzie i kolorze liści. Przypadki jakkolwiek podobno częste, ja w praktyce obserwuję pierwszy raz.”

Roślina wypuszcza rozwidlające się pędy zakończone różowymi pączkami z których rozwijają się białe kwiaty o lekkim zapachu miodu i starych róż, pięknie ukształtowane, bardzo pełne o średnicy do 9cm. Zakwita bardzo wcześnie, powtarza kwitnienie pod koniec sezonu, ale oszczędnie. Można zaryzykować twierdzenie, że to najładniejsza biała róża z english roses.

Krzew wysokości 1,2m. Liście średniej wielkości, szarozielone, matowe. Cała roślina jest bardzo, ale to bardzo w klimacie Madame Hardy. Mrozoodporność 5 strefa usda. – tak napisałem w roku 2008. Zima 2016/2017, każe mi jednakże zweryfikować tę opinię.  Spadki temperatury do -25c zniosła bowiem wyśmienicie i sezon wegetacyjny rozpoczęła bez śladu uszkodzeń mrozowych, mimo że nie była okryta w jakikolwiek sposób. Z moich doświadczeń wynika więc, że byłaby to najbardziej odporna na mróz róża z kolekcji english roses.

Liście jaskrawo zielone ,matowe, odporne na choroby grzybowe.

Pochodzenie: Sport od *Mary Rose*

Fotografie –  nr1 Marta Góra, natomiast nr 4 Małgorzata Kralka , nr5 Elena Pshestemska oraz dwa ostatnie Julia Tadeusz.

fotografie – kolekcja własna 2019 . Na ostatniej fotografii widzimy odmianę Perenial Blue. która cierpliwie służy jej za piękne tło.