Moje róże – moja pasja

Baby Gold Star Estrellita de Oro

Miniaturowa.

Synonim -  Estrellita de Oro. Gdy Dot zaproponował tę odmianę do sprzedaży na terenie USA, firma Conard& Pyle z miejsca zaproponowała zmianę nazwy na właśnie Baby Gold Star.

Hodowca – Pere Dot, rok 1940

Kwiaty – złotożółte, średnicy do 4 cm i więcej, kwiaty ma raczej większe niż klasyczna miniaturowa,  złożone z około 15 płatków.

Zapach – pachnąca.

Krzew -

Pochodzenie – Eduardo Toda x Rouletti .

Choć to pierwsza miniaturka wyhodowana  przez Dota, odmiana ta nadal znajduje się w obrocie handlowym.

W roku 1936 Pere Dot  zaangażował się w  hodowlę róż miniaturowych, które w tym czasie cieszyły się ogólnym zainteresowaniem. Ale tak na prawdę znano tylko jedną odmianę miniaturowych róż. Była to Rouletti , ale nie miała ona dobrej prasy u hodowców. Pokutowało przekonanie, że nie da się z nią nic sensownego wyhodować. Dot postawił pytanie inaczej. A gdyby tak skrzyżować mieszańca herbatniego i Rouletti , czy udało by się w ten sposób uzyskać miniaturowe róże? To było dobrze postawione zagadnienie, okazało się że możliwa jest wymiana genów pomiędzy niewiadomego pochodzenia Rouletti a mieszańcem herbatnim. Do tego zadania użył wyhodowanego przez siebie mieszańca herbatniego  Eduardo Toda. który jest wynikiem zapylenia mieszańca herbatniego Ophelia pernetianą Julien Potin. Tak się jakoś złożyło, że z powodu zawirowań wojennych , najpierw wojna domowa w Hiszpanii a potem II wojna światowa, róża ta  wyhodowana jeszcze w roku 1935 nie znalazła się w obrocie handlowym. W roku 1940 , P.Dot krzyżuje ją z Rouletti i tak oto mamy Estrelita de Oro. Zaczyna się pisanie drugiej części historii róż miniaturowych.

Dolly Dot

Fotografia – ogród testowy Hradec Kralove 2016.

Mieszaniec polyanthy. Mini flora, miniaturowa, okrywowa.

Hodowca – Wyhodowana w firmie Jackson & Perkins, w roku 1998.

Kwiaty – żółte, wprawdzie półpełne, złożone z nie więcej jak 20 płatków , ale o luźnej kulistej budowie. Średnica kwiatu 5- 6 cm. Kwitnienie rozciąga się na cały sezon.

Zapach -

Krzew -  kulistej , kompaktowej budowy i wysokości nie większej jak 60 cm. Na stronie sklepu internetowego havlis.cz -  skąd zresztą zaczerpnąłem fotografię – znajdziemy informację, że jej mrozoodporność to -40C a więc 3 strefa usda.

Liście – jasno zielone, matowe. W czasie mokrej pogody, może potrzebować ochrony przed czarna plamistością.

Miniaturowe róże mchowe Ralpha Moore

Zamiast  wprowadzenia, proponuję krótką prezentację tej grupy róż o której będziemy rozmawiać.

Orange Moss -  Mark Sullivan x Golden Moss -do handlu  wprowadzona została w roku 1958, sama krzyżówka jest o 10 lat wcześniejsza i pochodzi z roku 1948.

Fairy Moss – nienazwana hybryda mchowa x New Penny 1969

Kara – Fairy Moss x Fairy Moss 1972 -  Omszone pąki otwierają się na pojedyncze (5 płatków), różowe kwiaty . Tworzy niską, bardzo zwartą roślinę, która pokrywa się małymi, bardzo omszonymi pąkami, pojedynczo i w gromadach.

* Panitbrush, * – Fairy Moss x Goldmoss 1975

Lemon Delight – Fairy Moss x Goldmoss 1978 Jak sie można domyślać, płatki tej odmiany mają kolor cytrynowy. Prawdziwą  jednakże niespodzianka jest to, że  omszenie pąka również pachnie cytrynowo!

Dresden Doll, – Fairy Moss x siewka Fairy moss, 1975 -  Ma mocno zwisające pąki, które otwierają się na podwójne delikatne różowe pachnące kwiaty, które Stirling Macoboy w The Ultimate Rose Book opisuje jako „doskonałe repliki staromodnej, pełnowymiarowej Moss Rose”.

Double Treat -  Arizona x [ Fairy Moss × Fairy Moss] × [ Little Darling × Ferdinand Pichard] – rok 1986 -  ma omszone pąki, które otwierają się na różowe, pomarańczowo-żółte paski, prawie ręcznie malowane, kwiaty – każdy z nich jest wyjątkowy.

  Fotografia – courtessy Patty Cunnigham .

* Scarlet Moss * – Dortmund x skomplikowana krzyżówka z Fairy Moss jako dawcą pyłku w roli głównej 1988

* Crested Swetheart *- Little Darling x Crested Moss 1988

Jerry’s Moss, pokrewieństwo nieznane ale z pewnością z rugosą

Lady Moss,- Fairy Moss x Gabriel Noyelle 1970

Queen Crest – Queen Elizabeth x Crested Mosss – duża

Rougemoss – Rumba x nienazwana hybryda mchowa 1972.  Rougemoss należy do tej drugiej ścieżki hodowlanej, wynikającej z William Lobb, tu się zbiegają.

Strawberry Swirl – Little Darling x nr. 33 – rok 1978 – kwiat jej ma do 50 płatków w czerwone i białe paski. Jej paskowany kwiat ma kształt klasyczny, jak u mieszańców herbatnich.

Goldmoss -  Rumba x 44-59-4 – rok 1972

Red Moss Rambler -  rok 1990, pnącze

Odmiany, które  na wstępie wymieniłem, to nie są wszystkie efekty trudnego do wyobrażenia sobie wysiłku Ralpha Moore’a włożonego w  hodowlę  miniaturowych róż mchowych. W żadnym momencie mchowe  nie były łatwym tematem do hodowli, ponieważ ich prototypy były sterylnymi sportami. Jednak sterylność nie zawsze jest tak kompletna, jak się wydaje, a przykładem niech będzie  Pedro Dot, który wyhodował „Golden Moss„, wprowadzony przez Conard-Pyle Co. w 1932 roku; pochodzi ona  od „Frau Karl Druschki” („Souvenir ( Claudius Pernet” x „Blanche Moreau”), czyli  mamy tu wszystko, remontantkę, mieszańca herbatniego i mchową.  A tak nawiasem mówiąc, nazwanie jej mchową było znaczną przesadą.

1.Ralph Moore prace nad nowymi, współczesnymi różami mchowymi rozpoczął od wykonania udanej krzyżówki  mieszańca herbatniego Mallerina, nazywanego w Ameryce – Mark Sullivan”  z Golden Moss, ze współczesnym mieszańcem mchowym P. Dota  a otrzymaną w ten sposób siewkę nazwał Orange Moss .Potem już w praktyce używano skróconej nazwy O.M. Był to rok 1948. Wynik tej krzyżówki to , jeżeli można tak powiedzieć, mchowy mieszaniec herbatni. Dość dziwny bo nie dość, że omszały to jeszcze o cechach klimbera, żadna tam rewelacja, ale zachęcił R.Moore do dalszych prób. Jak wiemy,róże  mchowe mają niską płodność tzn wiążą mało nasion bądź wcale a i pyłku produkują mało. Ta siewka jednak była tym wyjątkiem , który umożliwił dalsze prace nad nimi.

2.Drugim jego ruchem, była krzyżówka Orange Moss z jakąś nieujawnioną z nazwy, lub nienazwaną własną krzyżówką mieszańca herbatniego .  W wyniku tego ruchu hybrydyzerskiego , otrzymał kilka siewek z których wybrał jedną. Pozostała ona pod roboczą nazwą 44-50-4 . Tych prób hodowca wykona bardzo dużo/ mieszaniec herbatni lub floribunda zapylana pyłkiem  OM/ i zabiorą mu one sporo czasu.
Pyłek z OM   był używany przez niego wiele lat w licznych krzyżówkach, gdyż jest produkowany obficie i jest zgodny z wieloma odmianami, więc przez skrzyżowanie żółtego mieszańca herbatniego z pyłkiem z OM otrzymano szereg żółtych i pomarańczowych siewek a prawie wszystkie były wysokimi,  roślinami. Wybrał jednego mieszańca o szczególnie dobrym zdrowym pyłku, który zostaje nazwany 40-50-4 .

3.Wreszcie w trzecim etapie  Wybiera Rumbę. Jest to floribunda Pulsena z roku 1958, potomkini Masquerade. Zapyla ją pyłkiem owej tajemniczej siewki ukrywającej się pod kodem 44-50-4. Otrzymana w ten sposób ta, powiedzmy sobie mchowa floribunda, w jego ocenie, była już użytecznym narzędziem do dalszych prac. Otrzymała nazwę Goldmoss . Był to już rok 1972.

Sztuka hybrydyzerska mówi, że najlepsze efekty osiąga się kojarząc dwa możliwie odległe nurty hodowlane. Tak było też i w przypadku R. Moore który pracował również nad, powiedzmy sobie, fioletową różą mchową William Lobb.

1.Skrzyżował go mianowicie z Pinocchio i otrzymał w ten sposób w roku 1959, obiecującą siewkę  o kodzie 12-59-10, zresztą bardzo piękną.

2. Owa tajemnicza no name 12-59-10 , została zapylona przez pyłek innej miniaturki autorstwa R.Moore – New Penny/ o-47-19 x Red Mini/ i tak oto pojawia się w roku 1969 już miniaturowa Fairy Moss. Dodam tu jeszcze, że owa New Penny, potomkini r.wichuraiana , choć sama w sobie była udaną różą, to wyróżniała się bardzo dobrej jakości pyłkiem i potem wielokroć była używana przez samego hodowcę jak i innych rosarian. I kontynuując tę dygresję: R. Moore został kiedyś spytany  co go tak pociąga w r, wichuraiana, odparł – Bardzo ważnym jest , że gatunek ten jest odporny na choroby. Jedną z głównych rzeczy, która mnie interesowała była duża  łatwość rozmnażania się, jest bardzo kompatybilna z wieloma innymi rodzajami róż i z łatwością przyjmuje różne formy kwiatowe, niezależnie od tego, czy jest to forma rozetowa , czy to pojedyncza. Nie ma zbyt wiele pracy z r. wichuraiana.

2a. Nieprzypadkowo wytłuściłem  kod 0-47-19 – jak się bowiem bliżej przyjrzymy  miejscu jakie zajmuje ona w rodowodach miniaturowych róż R.Moore, to okaże się że ta siewka będąca rezultatem krzyżówki r. wichuraiana x Floradora jest wspaniałą rośliną mateczną dla chyba większości róż R. Moore. Co ciekawe, nie była używana jako roślina mateczna w hodowli miniaturowych mchówek.

Łącząc te dwa szczepy mieszańców  mchowych i używając Fairy Moss i  Goldmoss, otworzył tym samy  drzwi do wszelkiego rodzaju nowoczesnych róż  mchowych Jest to wspaniały przykład sztuki hodowli róż. Jednakże jak pisze Jack Harknes w ‚Roses”    „…ale jak wszystkie nowe osiągnięcia, prototypy niekoniecznie są absolutnie słuszne i udane. Mech na pewno tam jest, ale nie z wiktoriańskim urokiem, którego się spodziewaliśmy. Smutno to powiedzieć, ale rośliny, które widziałem w tych omszałych miniaturach, były podatne na czarną plamistość. Ale to są ząbkujące kłopoty; a nawet gdyby tak było, na pewno uda się przezwyciężyć. Nie takie wyzwania stawiał przed sobą Ralph Moore.”  Tamże str 139.

Przyznając rację Jackowi Harknessowi, który te zdania pisał w roku 1978, R.Moore te wszystkie mankamenty z powodzeniem usunął. Gdy przyglądamy się mchowej miniaturce, pochodzącej z roku 1988 Scarlet Moss, widzimy już tylko wspaniałą niezwykle wesołą i żywą roślinkę , która kwitnie obficie przez całe lato a o żadnej czarnej plamistości nie ma mowy. No, powiedzmy sobie ten mech nie ma tego „wiktoriańskiego uroku”, ale moja babcia też twierdzi , że dzisiejsze warzywa nie smakują jej tak jak te onegdajsze. Jednakowoż wyhodowanie takiej pięknotki zajęło mu 40 lat!

Bowiem swoje prace nad wyhodowaniem powtarzających kwitnienie, miniaturowych róż mchowych  rozpoczął w roku 1948 i 25 lat czasu spędził nad wyhodowaniem pierwszej , która spełniała by jego wymagania. Była to odmiana Fairy Moss a potem już Kara , która wyhodował w roku 1973 i piękna Dresden Doll z roku 1975, istna miniaturka dawnych mchowych. W roku 1988 wyhodował równie piękną jasno czerwoną Scarlet Moss, mchową różę, jak na miniaturę dość słusznego wzrostu, bo dorastającą do 70-80cm wysokości, powtarzającą kwitnienie o półpełnych lekko pachnących kwiatach z bardzo silnie pachnącym balsamicznie omszeniem.

Jeszcze dłużej , bo 29 lat zajęło mu wyhodowanie miniaturowej crested moss z charakterystyczną koronkową falbanką na sepals. Postawił sobie za punkt honoru by wyhodować  różę w typie floribundy z owymi przepięknymi pierzastymi działkami . I ten cel jak widzimy osiągnął. Szczególnie piękną jest Crested Sweetheart czy też Elegant Design.

Odmianą tą zainteresował się Ralph Moore, hybrydyzer, dla którego jak wiemy nie było rzeczy i wyzwań niemożliwych. W Crested Moss zaintrygowały go owe omszenia – czy też jak to żartobliwie nazwał listki pietruszki u podstawy kwiatu.

Rycina pochodzi z książki The Rose Garden w. Paula – rok 1903.

Postanowił przenieść ją , tę cechę, do róż współczesnych i oczywiście uzyskać nie tylko owo dekoracyjne omszenie ale i cechę powtórnego kwitnienia. Ponieważ był długowieczny jako, że w zdrowiu przekroczył setkę, to te marne trzydzieści lat jakie poświęcił na to zagadnienie nie obeszło go zbytnio. Sam opowiada jak zebrał całe pudełko po butach kwiatów i z nich uzyskał tylko tyle pyłku , który wystarczył mu na zapylenie zaledwie pięciu kwiatów! Nie będę tu przedłużał dygresji – powiem tylko, że pierwszą różą która spełniła jego oczekiwania była Crested Jewel będąca krzyżówką Litle Darling i Crested Moss. Crested Jewel wykorzystał Paul Barden i po skrzyżowaniu jej z Marbree uzyskał ciekawą Crested Damask. Oczywiście lepiej spisał się niezawodny Moore który uzyskał powtarzającą kwitnienie Crested Marvel będącą rezultatem krzyżówki Crested Jewel i / Sister Teresa x Wilhelm/.

Artykułu tego jeszcze nie kończę, proszę tu co jakiś  czas zaglądać.

Paintbrush

. Fotografia została wykonana w Roseto Botanico Cavriglia, rok 2015.

Miniaturowa , mchowa.

Hodowca – Ralph Moore, rok 1975 .

Kwiaty – Pąk obiecuje kolor morelowy ale rozwija się w kwiat kolorze jasno żółtym blaknące do kremowego. Kwiaty pojedyncze, średnicy około 4 cm złożone czasem z nawet 10 płatków. Pąki z pięknym jasno zielonym omszeniem.

Zapach -

Krzew – nie jest to klasyczna miniatura ponieważ jej pędy osiągają nawet do 80 cm. Roślina silna, dobrze rozgałęziona.Wydaje się nie mieć jakichś specjalnych walorów zdobniczych.

Liście – ciemno zielone, błyszczące o dobrej odporności na choroby grzybowe.

Pochodzenie – Fairy Moss x Goldmoss . W trzy lata później w roku 1978, Moore wyhodował z tej samej / takiej samej/krzyżówki siostrzaną  miniaturkę Lemon Delight z wyraźniejszym już żółtym zabarwieniem.

John Hooper

Fotografie w rosarium van der Goot w Summerville USA rok 2017.

Róża miniaturowa.

Synonim – J.C.Hooper .

Hodowca -  John C. Hooper, rok 2002 – USA

Kwiaty – różowo czerwone, średnicy do 4 cm złożone z około 15 płatków o zabarwionych na czerwono brzegach płatków, w drugiej części sezonu kwitnienie ma słabsze.

Zapach – bez zapachu.

Krzew – wysokości do 50 cm

Czesław Miłosz

Fotografie – kolekcja własna 2019

Róża miniaturowa , mieszaniec róż kanadyjskich.

Synonim – Spanish Caravan.

Hodowca – Łukasz Rojewski, rok 2012.

fotografie – kolekcja własna 2019

Kwiaty -  Kwiaty dwubarwne , karminowo różowe, na rewersach płatków białe, średnicy 3,5 cm, nigdy w pełni się nie rozchylają. Duża siła kwitnienia. Kwiaty utrzymują się na krzewie kilkanaście dni.  Gałęzie i kwiaty  nieznacznie przychylają się ku ziemi – podobnie jak dzwonki. Świetnie znosi deszcze.

fotografie – kolekcja własna.

Zapach – nie pachnie .

Krzew – o wymiarach 55 x 40 cm, łatwo się odnawia. Przycięta , daje powtórne kwitnienie podobnej jakości jak pierwsze.Mrozoodporna. Nie wymaga ochrony chemicznej. Dobrze znosi suszę, może rosnąć na własnych korzeniach.

Pochodzenie – Hommage a Barbara x Champlain .

W roku 2019 na Międzynarodowym konkursie nowości różanych w Barcelonie, zajęła trzecie miejsce w grupie miniatur.   W 2020 roku nagrodzona brązowym medalem w Baden-Baden, srebrnym w Rzymie oraz certyfikatem jakości w Nyon w Szwajcarii. Kwiaty dwukolorowe, formą przypominające dzwonki, zawsze wpół otwarte lekko pochylają się do ziemi. Potrafią utrzymać się na krzewie przez kilka tygodni, nawet przy deszczowej pogodzie. Perfekcyjny kulisty pokrój oraz wyjątkowa odporność na susze. Doskonale komponuje się w asyście lawendy. Polecana na obwódki rabat. Po jednym z kanadyjskich rodziców odziedziczyła całkowitą odporność na mrozy. Nadaje się do uprawy w doniczce. Wówczas należy zadbać o to, by skucie mrozem bryły korzeniowej nie trwało dłużej niż 5 tygodni.

Tiddli winks

Fotografie w rosarium van der Goot w Summerville USA rok 2017.

Róża miniaturowa.

Hodowca – Tom Carruth, rok 2006 .

Kwiaty -Ze złoto żółtych pąków rozwijają się pomarańczowo czerwone  kwiaty o 20 – 25 płatkach u nasady i na rewersie zabarwionych na żółto, kolory są bardziej intensywne w niższych temperaturach. Kwiaty są bardzo trwałe, dobrze zachowują formę i długo utrzymują się na krzewie. Są bardzo atrakcyjne dla pszczół.

Zapach – nikły lub żaden.

Liście – drobne, jasno zielone

Krzew  – wysokości do 50 cm.  kształtuje się samoistnie w kulę  i ma bardzo zwartą budowę Z opinii amerykańskich rosomanes wynika, że odmiana ta ma dobrą odporność mrozową i dobrze zimuje. Wartościowa odmiana do uprawy w pojemnikach. Jest dość tolerancyjny na wybór stanowiska. Może być uprawiana z powodzenie tak na stanowiskach słonecznych, jak i na ocienionych. Dobrze rozmnaża sie przez sadzonkowanie.

Często wykorzystywana jest jako róża parkowa do obsadzania skwerów, parków oraz zieleni miejskiej. Doskonale prezentuje się posadzona w grupie na rabacie. Nadaje się do sadzenia z krzewami, roślinami jednorocznymi i bylinami. Może tworzyć niewysokie żywopłoty. Wykorzystywana chętnie we florystyce.

Pochodzenie – /Golden Holstein x Easy going / x Neon Cowboy . /dane podaję z HMF/

Polly sunshine

Fotografie w rosarium van der Goot w Summerville USA rok 2017.

HMF, klasyfikuje ją jako polyanthę. Jest to rezultat prac hodowlanych Ralpha Moore i jest wynikiem skrzyżowania miniaturowej Golden Angel z własną, nienazwaną siewką hodowcy. Pochodzi z roku 1999.

Kwiaty pomponikowate,  żółte, w rzeczywistości  nieco  ciemniejsze niż na tych nieudanych zdjęciach, średnicy 6-8 cm. Powtarza kwitnienie. Piszę o tym, jako że uważana jest za pierwszą prawdziwie żółtą polyanthę. Ach, ten mistrz Moore. Podejmował tylko ekstremalne wyzwania. A to wyhodował pierwszą rugosę striped no i oczywiście miniaturki striped, a to miniaturową różę mchową/Scarlet Moss/. Tym razem uznał że nie ma żadnego powodu byśmy nie mieli żółtych polyanth.

Krzew  rozłożysty wysokości nie większej jak 60 cm

Chili Clementine

Róża miniaturowa.

Hodowca – Hans Jurgen Evers, rok 2005 , lub 2004 – zależnie od źródeł.

Fotografie Rosengarten Forst, rok 2016.

Kwiaty jasno czerwone,  z czasem pojawiającymi się , nielicznymi, zabarwionymi na żółto paskami, kwiaty sa trwałe, ale jak możemy to zobaczyć na fotografii, „wypalają się”. Taka trochę nieco striped. Kwiaty ładnie wypełnione, rozetowe, średnicy nieco ponad 4 cm.

Zapach -

Krzew kompaktowy , wysokości do 50 cm.

Szkółka Hyży, tak ją opisuje:”Chili Clementine® to miniaturka, którą w trakcie kwitnienia wręcz zalewają liczne pełne, cętkowane, ognistej barwy kwiaty. Róża ta tworzy niskie, gęste krzewy, które niestety nie przejawiają najwyższej odporności na choroby. Jest to więc odmiana, którą należy chronić i zapobiegawczo wykonywać opryskiwanie preparatami grzybobójczymi. Co do jej zastosowania, świetnie spisze się w formie niewielkich obwódek, czy urokliwej rabaty, ponadto jest wręcz idealna do donic i pojemników.”

Flirt 2011

xxxxxxxxxxxxxxxxx

Fotografie – Rosengarten Forst 2016 .

Róża miniaturowa.

Synonim – W Stanach Zjednoczonych sprzedawana jest pod nazwą The Hilda Ogden Rose.

Hodowca – odmiana ta powstała w firmie W. Kordes & Sons w roku 1999, ale długo czekała na swoją szansę by w końcu na rynku znaleźć się w roku 2011.

Kwiaty – jasno różowe z jeszcze jaśniejszymi rewersami płatków. Kwiaty małe, do 4 cm średnicy, złożone z około 20 płatków.

Fotografia – Święto Róży – Kutno 2019 .

Zapach – Bez zapachu.

Krzew – jest to niewielka do 50 cm wysokości krzewinka, mocno zagęszczająca się. Odmiana ta, posiada certyfikat jakości ADR za rok 2011, jak też pokaźny pakiet nagród na różnych konkursach różanych.

Pochodzenie -

Również Kordesowie , w roku 2000 wypuścili do obrotu sport od odmiany Sommerwind, który nazwali Flirt 2000, ale mimo bliźniaczo podobnych nazw, odmiany te nie są ze sobą spokrewnione .