-
Topaze
Mieszaniec róży wichury.
Hodowca – Dominique Massad, rok 1981. Jest to pierwsza róża wyhodowana przez tego hodowcę.
Kwiaty – morelowo różowe, średnicy do 4 cm, złożone z 30-40 płatków. Powtarza kwitnienie
Zapach – pachnąca – zapach jabłek.
Krzew – kompaktowy, wysokości do 70 cm.
Liście -
Pochodzenie – Albertine x Madamme Laurette Messimy . Roślina mateczna omawianej odmiany, Albertine, mimo swego niezaprzeczalnego uroku , nie powtarza kwitnienia, nikt też o dziwo nie pochylił się nad tym problemem i nie wyhodował mimo upływu stu lat od jej narodzin wersji powtarzającej kwitnienie. Jako pierwsza próbowała rozwiązać ten problem Z. Klimienko krzyżując ją z Peace. Ewidentnie poprawiła jakość kwiatów , ale uparta Albertynka nadal nie powtarza kwitnienia. Druga mi znana próba to omawiana tu odmiana Topaze. Dominique Massad, owszem doprowadził do powtarzania kwitnienia, ale gdzie otrzymanej w ten sposób różyczce do wigoru i rozmiarów Albertine. co innego Pani Laurette, u niej potomków to wprost nie zliczysz i trzeba będzie się tym problemem zająć innym razem.
-
Breeze Hill
fotografia ze strony Museo Rose Antiche
Mieszaniec róży wichury .
Hodowca – Róża ta wyhodowana została przez Waltera van Fleet przed rokiem 1918. Jednakowoż hodowca nie zobaczył już chwały swej nowej kreacji, zmarł bowiem w roku 1922 a róża weszła do obrotu handlowego w roku 1926. Introdukcją zajęło się American Rose Society, gdzie główną rolę odgrywał Horace McFarland. On też nadał imię tej odmianie. Zauroczony pięknem tej róży nadał jej imię Breeze Hill – tak jak nazwał swoje słynne ogrody.
fotografia Museo giardino rose antiche rok 2018
Kwiaty – łososiowo różowe, ale to tylko takie mowne określenie gdyż kolor jej jest bardziej skomplikowany. Znajdziemy tam bowiem i odcienie pomarańczowe czy kremowe. Jej niespokojna kolorystyka, to spadek po niezwykle udanej pernetianie Beaute de Lyon Joseph Pernet Duchera, który wyhodował ją w roku 1910. Kwiaty budowy ćwierćrozetowej, średnicy około 8 cm , złożone są z około 50 płatków. Odmiana ta powtarza wprawdzie kwitnienie , ale nie ma ono większego znaczenia.
Zapach – umiarkowany, owocowy.
Krzew – jest to bujnie rosnący rambler o bardzo kolczastych pędach osiągających nawet i 6 m długości. Z mojego punktu widzenia, jej największą wadą jest mrozoodporność, którą definiuje się różnie – pomiędzy 6 a 5 strefą usda. Jednakże charakteryzuje się ona dobrą wytrzymałością na niesprzyjające warunki atmosferyczne, wiatr i deszcz – co docenił w swych obserwacjach Horace McFarland.
Liście – średniej wielkości błyszczące o skórzastej teksturze, odporne na choroby grzybowe.
Pochodzenie – r. wichuraiana x Beaute de Lyon . Dr Walter van Fleet wyhodował wie bardzo wartościowych odmian z udziałem róży wichury, uzyskując duże, podobne do mieszańców herbatnich kwiaty a pierwsza z nich to Daybreak, później przemianowana przez przyjaciół na Dr van Fleet. Więcej na ten temat możemy się dowiedzieć z wpisu poświęconego działalności W. van Fleet. Chciałbym tu jeszcze podkreślić jeszcze jedną wyjątkowość odmiany Breeze Hill , polegającą na tym, że poza genami róży wichury, dokładne współczesne analizy wykazują obecność genów r. soulieana, której to hodowca zaczął używać do swych nowych hybryd w ostatnim okresie działalności hybrydyzerskiej.
Róża Breeze Hill, z jej charakterystycznym blado różowym odcieniem łososiowym, jest ostatnią z dwu róż jakie wyszły spod ręki Waltera Van Fleet/ druga to Glenn Dale/ , wyhodowane zostały już z nasion jakie zostawił po swej śmierci. Wprowadzona została w Stanach Zjednoczonych przez American Rose Society w 1926 roku a jej nazwa, pełna poezji, pokazuje jej ” elegancję, wyrafinowanie i jednocześnie moc „, są to słowa J. Horace McFarland, byłego prezesa American Rose Society, który w uznaniu jej urody nazwał ją tak jak swoje ogrody Breeze Hill, w Harrisburg. W ogrodach tych uprawiał róże/choć nie tylko/. McFarland docenił odporność na niesprzyjające warunki tej odmiany. Jak wiemy W. van Fleet działał w imieniu Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych. Rząd amerykański zainteresowany był bowiem wyhodowaniem odmian róż, które mogą wytrzymać trudny klimat wielu obszarach geograficznych w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Dziś wiemy , jak wiele wysiłku to wymagało i jak to wiele pokoleń hodowców musiało się złożyć na ten finalny sukces jaki w pięćdziesiąt lat po śmierci van Fleet odniosła w końcu F.Svejda pracując również na zlecenie departamentu rolnictwa , tym razem Kanady.
Powiedzmy jeszcze słów parę o ogrodach Breeze Hill.
W 1909 roku J. Horace McFarland/ 1859 -1948/ zakupił 2,5 akra ziemi w Harrisburg w Pensylwanii i posiadłość tą nazwał Breeze Hill. Był to zapalony ogrodnik, wiodący zwolennik Ruchów miejskich i działacz ochrony środowiska. Jego ogród składający się z wielu nieformalnych w swym charakterze wnętrz, to wiele rabat na których przeprowadzał testy użyteczności poszczególnych nasadzeń. Jego nasadzenia różane obejmowały 5000 krzewów róż w 800 odmianach. Oczywiście poza różami z których był najbardziej znany uprawiał i testował również wiele innych rodzimych roślin.
Znany jako „Doktor Rose,” J. Horace McFarland był prezesem Amerykańskiego Towarzystwa Różanego w latach (1930-1932) i pomógł przekształcić go ze stowarzyszenia branżowego dla plantatorów w szacowną instytucję publiczną, z hasłem „Róża dla każdego domu, krzew do każdego ogrodu.” był redaktorem i wydawcą American Rose Annual i American Rose Magazine w latach (1916-1943). Ogrody Breeze Hill były wykorzystywane jako ośrodek badawczy nowych odmian róż. Testowana tu była również Peace Francisa Meillanda która została później spopularyzowana przez American Rose Society. Szerzej o działalności tej wielkiej postaci przyjdzie zapewne jeszcze napisać . Są też dwie róże poświęcone jego osobie – *Editor Mc Farland * oraz * Horace McFarland * obie wyszły spod ręki francuskiego hodowcy Charlesa Mallerina. Czyżby hodowcy amerykańscy dali wiarę stwierdzeniom McFarlanda, że nie chce by nazywano różę jego imieniem?
-
Lady Duncan
Fotografia pochodzi z wydanego na zlecenie Towarzystwa Miłośników Ogrodnictwa w Tarnowie, w roku 1967 – Poradnika dla miłośników róż . Autorzy – Jan Augustynowicz, Antoni Gładysz.
Mieszaniec róży wichury, mieszaniec rugosy.
Hodowca Jackson Dawson, rok 1900.
Kwiaty są niczym szczególnym, ot pojedyncze fuksjowo różowe, pojedyncze, lekko pachnące.
Krzew – podobnie jak i Max Graf bezładnej budowy o płożących się pędach dochodzących do 3 m długości.
Pochodzenie – mieszaniec róży wichury i rosa rugosa. doskonały przykład jak to łaska pańska na pstrym koniu jeździ. Jak pamiętamy, z tej samej krzyżówki narodził się Max Graf, który niezwykle mocno osadził się w historii róży . Lady Duncan nie było to dane i wegetuje dziś po kątach co zacniejszych rosariów.
-
Lady blanche
Fotografia pochodzi ze strony Woods Hole Historical Museum
Mieszaniec róży wichury? Opatruję to stwierdzenie znakiem zapytania jako, że brak źródeł potwierdzających to przypuszczenie. Ośmielam się tak twierdzić bacząc po pięknych lśniących liściach charakterystycznych dla r. wichury.
Hodowca – Michael Walsh, rok 1910 .
Kwiaty czysto białe, bardzo pełne, może powtarzać kwitnienie w drugiej części sezonu. Journal des roses z roku 1910 , omawiając tę odmianę, określa jej kwiaty jako „zbyt rustykalne” – cokolwiek by miało to znaczyć.
Zapach – mocno pachnąca, jeden z bardziej pachnących ramblerów Walsha..
Krzew – rambler
Liście – bardzo ozdobne, błyszczące.
Pochodzenie -
-
Rene Andre
Chromolitografia z Gallica Biblioteque Numerique – Journal des Roses
Mieszaniec róży wichury.
Hodowca – Bracia Barbiere, rok 1901.
Kwiaty – różowo łososiowe, zmieniające z wiekiem kolor do delikatnie różowego a nawet kremowego, poczynając od zewnętrznych płatków. Kolorystyka, jej zmienność jest pochodną kolorystyki L’Ideal – którą niestety musimy uznać za utraconą.
Kwiaty średnicy 6 do 8 cm, o strukturze budowy przypominającej goździki, złożone z około 20 – 25 płatków. Kwitnie niewielkimi kiściami i podobnie jak i inne mieszańce wichury braci Barbiere nie powtarza kwitnienia, choć jesienią mogą się pojawiać pojedyncze kwiaty.
Zapach – mocno pachnące , zapach owocowy. Dla porządku dodam jednakże, że Charles Quest Ritson w swojej pracy o różach pnących – Climbing Roses of the World – określa jej zapach jako słaby, herbaciany.
Krzew – jest potężnym ramblerem warunkach klimatu śródziemnomorskiego dorastającym do 6 m wysokości. Jak się zachowa w naszych warunkach , trudno powiedzieć, ponieważ nasze szkółki nie oferują tej odmiany i trudno mi powiedzieć czy ktoś z polskich amatorów ma ją w swojej kolekcji.
Liście – początkowo brązowo zielone, potem ciemno zielone, błyszczące, o dobrej odporności na choroby grzybowe. Natomiast trudno coś powiedzieć o jej odporności mrozowej, ale mając na uwadze iż jedną z roślin rodzicielskich jest herbatnia, to jej odporność mrozowa jest raczej mniejsza niż innych mieszańców Barbiere.
Pochodzenie – r. wichuraiana x L’Ideal .
-
Delight
Fotografia pochodzi z książki T.W.Sandersa Roses and their cultivation .
Mieszaniec róży wichury.
Hodowca – Michael Walsh, rok 1906.
Kwiaty – drobne, pojedyncze, karminowo czerwone z białym oczkiem. Kwiaty podobne do odmiany Hiawatta.
Krzew – jest to rambler.
Pochodzenie -
Nie mam jasności czy odmiana ta jest jeszcze w obiegu handlowym
-
Lily Pons
Mieszaniec herbatni. Mieszaniec róży wichury. Sub Zero Series.
Hodowca – Brownell Familly , rok 1939.
Kwiaty – kremowo żółte z lekkim różowym nalotem. Kwiaty klasycznej budowy, średnicy do 10 cm, złożone z około 50 płatków.
Zapach – mocny.
Krzew – Rośliny o pokroju wyprostowanym, bardzo mocno rozrastające się, wymagające znacznie więcej miejsca dla siebie niż klasyczne mieszańce herbatnie. Rośliny te maja podwyższoną odporność mrozową, znacznie przekraczającą odporność klasycznych mieszańców herbatnich. Dlatego też po zimach gdy to temperatury nie spadają poniżej -20c. ich krzewy nie będą wymagały istotnego cięcia poza formującym i mogą osiągać znaczne rozmiary. Niestety brak doświadczeń z uprawą tych mieszańców w warunkach europejskich, nie pozwala na formułowanie jakichś bardziej jednoznacznych opinii.
Liście – ciemno zielone, półmatowe o bardzo dobrej odporności na choroby grzybowe.
Pochodzenie – /r. wichury x Isabella Sprunt – sport od Safrano/ x /[ r. wichury x jakaś TH] x siewka własna hodowcy.
Lily Pons, właściwie Alice Joséphine Pons (ur. 12 kwietnia 1898 w Draguignan, zm. 13 lutego 1976 w Dallas) – francusko-amerykańska śpiewaczka (sopran).
-
Dr Brownell
Mieszaniec herbatni. Mieszaniec róży wichury. Sub Zero Series.
Hodowca – Brownell Familly rok 1964 .
Kwiaty morelowo żółte, płowo morelowe. Kwiaty klasycznej budowy, średnicy 12-13 cm, złożone z 30-40 płatków.
Zapach – mocny.
Krzew – Rośliny o pokroju wyprostowanym, bardzo mocno rozrastające się, wymagające znacznie więcej miejsca dla siebie niż klasyczne mieszańce herbatnie. Rośliny te maja podwyższoną odporność mrozową, znacznie przekraczające odporność klasycznych mieszańców herbatnich. dlatego też po zimach gdy to temperatury nie spadają poniżej -20c. ich krzewy nie będą wymagały istotnego cięcia poza formującym i mogą osiągać znaczne rozmiary. Niestety brak doświadczeń z uprawą tych mieszańców w warunkach europejskich, nie pozwala na formułowanie jakichś bardziej jednoznacznych opinii.
Liście – jasno zielone, półmatowe o bardzo dobrej odporności na choroby grzybowe.
Pochodzenie – /bliżej nieokreślony rodzaj mieszańca róży wichury x Sutter’s Gold/ x Peace .
-
Victory Rose
Mieszaniec herbatni. Mieszaniec róży wichury. Sub Zero Series.
Synonim – V for Victory .
Hodowca – Brownell Familly , rok 1941.
Kwiaty – żółte, złożone z około 25 płatków, odporne na działanie słońca.
Krzew – Rośliny o pokroju wyprostowanym, bardzo mocno rozrastające się, wymagające znacznie więcej miejsca dla siebie niż klasyczne mieszańce herbatnie. Rośliny te mają podwyższoną odporność mrozową, znacznie przekraczające odporność klasycznych mieszańców herbatnich. dlatego też po zimach gdy to temperatury nie spadają poniżej -20c. ich krzewy nie będą wymagały istotnego cięcia poza formującym i mogą osiągać znaczne rozmiary. Niestety brak doświadczeń z uprawą tych mieszańców w warunkach europejskich, nie pozwala na formułowanie jakichś bardziej jednoznacznych opinii.
Zapach – umiarkowany.
Liście – ciemno zielone, błyszczące o bardzo dobrej odporności na choroby grzybowe.
Pochodzenie -[ Glenn Dale x / Mary Wallace x bliżej nie określony mieszaniec herbatni/] x Condesa de Sastago . Użycie w tej krzyżówce Golden Glow było doskonałym tropem i należy żałować, że przez rodzinę Brownellów niewykorzystaną właściwie. Bardziej tu się postarali Kordesowie o czy piszę z okazji omawiania właśnie Golden Glow.
-
Arctic Flame
Mieszaniec herbatni. Mieszaniec róży wichury. Sub Zero Series.
Hodowca – Brownell Familly , rok 1939.
Kwiaty – czerwone o aksamitnej teksturze. Kwiaty klasycznej budowy, średnicy do 10 cm, złożone z ponad 50 płatków.
Zapach – mocny.
Krzew – Rośliny o pokroju wyprostowanym, bardzo mocno rozrastające się, wymagające znacznie więcej miejsca dla siebie niż klasyczne mieszańce herbatnie. Rośliny te maja podwyższoną odporność mrozową, znacznie przekraczające odporność klasycznych mieszańców herbatnich. dlatego też po zimach gdy to temperatury nie spadają poniżej -20c. ich krzewy nie będą wymagały istotnego cięcia poza formującym i mogą osiągać znaczne rozmiary. Niestety brak doświadczeń z uprawą tych mieszańców w warunkach europejskich, nie pozwala na formułowanie jakichś bardziej jednoznacznych opinii.
Liście – ciemno zielone, półmatowe o bardzo dobrej odporności na choroby grzybowe.
Pochodzenie -[/ Pink Princess x Crimson Glory/ x Pink Princess/]x Mirandy . Kilka słów o pochodzeniu tej odmiany. Szczególnie arystokratyczne pochodzenie ma Pink Princess będąca krzyżówką dr. van Fleet i General Jacqueminot. Do tego dochodzi Crimson Glory. Wcale więc , ale to wcale nie dziwi mnie, że w końcowym efekcie otrzymaliśmy ten wytworny czerwony kolor odmiany Arctic Flame.