E
-
Edith Holden
fotografie – przez uprzejmość Pani Kamila Szlązkiewicz, kolekcja własna.Floribunda .
Synonimy – Edwardian Lady.
Hodowca – To niewątpliwie udane dzieło pochodzi z poza mainstreamu hodowlanego i wyszło spod ręki *Christopha Warnera*, hodowcy amatora z Anglii o którym już miałem okazję pisać znacznie szerzej. Kwiaty – niezwykle oryginalne kolorystycznie, kawowo pomarańczowe.Kwiaty są w ciemnej tonacji kolorystycznej, spalone pomarańczowe z brązowym odcieniem, blaknące do zgaszonego różu.
Kwiaty średnicy 8-9cm, złożone z około 15 płatków ułożonych z reguły w 2 – 3 okółkach, a pojawiają się w zasadzie w sposób ciągły, zebrane w zgrabnie uformowane baldachy, złożone z do 15 sztuk kwiatów.
Zapach – umiarkowany.
Krzew – To interesująca roślina, gdyż jej wzrost jest bardzo zróżnicowany i w zależności od warunków środowiskowo klimatycznych jej pędy osiągają długość od 1 do 3 m. Może być prowadzona w formie kolumnowej.
Liście – są średnio zielone/ w młodości brązowe/ błyszczące, bardzo odporne na choroby grzybowe.
Pochodzenie – Belinda x [Elizabeth Glamis x (Galway Bay x Sutters Gold)].
Edith Holden – pisarka, autorka ” The Coutry Diary of an Edwardian Lady.’
-
Edith Hunkeler
Fotografie – w Rosarium im. Nisso Fumagali w Monza rok 2018.Mieszaniec herbatni.
Hodowca – autorem tej odmiany jest mniej znany hodowca szwajcarski Richard Huber, rok 2013. Mniej znany ,ale ma na swoim koncie zarejestrowanych około 100 odmian. swe odmiany wprowadza na rynek głównie za pośrednictwem firmy Kordesów. z jego dorobku chyba największą popularność uzyskał mieszaniec herbatni z roku 1995 - Glendora.
Kwiaty - kwiaty różowe, rozetowe, średnicy do 10 cm, złożone z około 70 płatków.
Zapach – mocno pachnące, w katalogu hodowcy, możemy przeczytać, że zapach jest odurzający.
Krzew - jest formą pośrednią pomiędzy krzewiastą a klimberem.
Liście – duże, ciemno zielone, błyszczące, lekko żebrowane.
-
Edith Piaff
Mieszaniec herbatni, wyhodowany przez Alaina Meillanda w roku 2007. Poza pięknym rubinowo czerwonym kolorem , cechą wyróżniającą tego klasycznego mieszańca herbatniego jest jego mocny cudowny zapach odwołujący się do najlepszych zdobyczy róż dziewiętnastowiecznych. Kwiat średnicy około 10cm, złożony jest z ponad 40 płatków.
Krzew o pokroju wyprostowanymi wysokości do 100cm.
Pochodzenie: Nieujawnione, ale nazwa sugerowałaby, że jest to kontynuacja prac ulepszających nad inną Edith Piaf Alaina Meillanda z 1997 roku, również ciemno czerwonym mieszańcem herbatnim powstałym z krzyżówki MEItulandi i Jelvanica.
Jeszcze Veerbek w roku 1964 nadał swojej róży szklarniowej imię Edith Piaf – na fotografii obok.
Fotografia pochodzi z wydanego na zlecenie Towarzystwa Miłośników Ogrodnictwa w Tarnowie, w roku 1967 – Poradnika dla miłośników róż . Autorzy – Jan Augustynowicz, Antoni Gładysz.Edith Piaff – Edith Giovanna Gasion/1915 – 1963/. I nic więcej nie dodam…
-
Editor Mc Farland
Mieszaniec herbatni .
Hodowca – Charles Mallerin, rok 1931.
Kwiaty – różowe o liliowym odcieniu, brzegi płatków są nieco jaśniejsze. Kwiaty klasycznej budowy, średnicy 10 cm, złożone z 25 – 30 płatków.
Fotografie – Marian Sołtys w Roseto Botanico Cavriglia rok 2014.Zapach – umiarkowany.
Krzew – rozłożystej, luźnej budowy , wysokości nie większej jak jeden metr.
Liście – ciemno zielone,błyszczące.
Pochodzenie – Pharisaer x Lallita .
J.Horace Mc Farland był prezesem American Rose Society. J.H.Nicolas w swojej „A Rose Odyssey” na stronie 227, tak opisuje okoliczności nazwania tej róży. McFarland, zawsze wzbraniał się przed nazwaniem jego imieniem jakiejkolwiek róży. Pewnego wrześniowego poranka, zwiedzaliśmy razem pola formy Conard&Pyle – Nicolas był w niej podówczas szefem – i zatrzymaliśmy się przed rzędem nienazwanych jeszcze róż Mallerina. Był to wspaniały widok. Doktor spytał: ” Co to za odmiana?” Wówczas ja, naciąłem naręcze tych wspaniałych kwiatów i wręczyłem mu mówiąc : To róże Editor Mc Farland. krótko po tym zdarzeniu, obchodził on swe siedemdziesiąte urodziny, na które jego pracownicy przygotowali ogromny tort urodzinowy udekorowany siedemdziesięcioma kwiatami tej róży.
-
Edmond Deshayes
Fotografia: Cezary Blicharz Europa Rosarium Sangerhausen 2009.Mieszaniec herbatni.
Hodowca - Wyhodował Alexander Bernaix w roku 1901.
Kwiaty – białe z lekko zaróżowionym centrum, budowy rozetowej do ćwierć rozetowej, średnicy 9- 10 cm złożone z 3o- 40 delikatnie pozwijanych płatków. Bernaix, nie zasypywał rosomanes nowościami, ale ta odmiana mu się bardzo udała. Nie jest może jakoś wyjątkowa ale bardzo solidna, wszechstronnego zastosowania. Choć ma już ponad sto lat, prezentuje się jak gdyby wyszła spod ręki współczesnych hodowców. Jestem pewien, tak firma Tantau jak i Kordesów wzięła by ją w ciemno.
Zapach – pachnąca.
Fotografie – Marian Sołtys w Roseto Botanico Cavriglia rok 2014.Krzew -bardzo silny i solidny, wysokości do jednego metra,
Liście – jasno zielone, matowe.
Pochodzenie -
-
Edmond Sablayroles
Chromolitografia z Gallica Biblioteque Numerique – Journal des Roses.Herbatnia .
Hodowca -Joseph Bonnaire 1888.
Kwiaty – różowo morelowe.
Odmiana najprawdopodobniej utracona
-
Edmonde Charles Roux
Fotografie – Marian Sołtys w Roseto Botanico Cavriglia rok 2014.Mieszaniec herbatni.
Hodowca – Francois Dorieux II rok 1990.
Kwiaty – klasycznej budowy,białe z morelowymi odcieniami w centrum kwiatu.
Przepiękna róża, ale próżno szukać jakichkolwiek informacji o niej.Fotografując tą odmianę nie zrobiłem notatek, naiwnie sądząc, że mając przed sobą ładną różę i znane nazwisko hodowcy bez trudu skomponuję opis. Naiwny byłem. Nawet strona/niezwykle marna/ poświęcona firmie Dorieux nie udzieli nam pomocy.
Edmonde Charles Roux – urodzona w 1920 roku,znana pisarka francuska, członek Institut de France,
-
Edouard Pynaert
Rycina pochodzi z obszernego wydawnictwa z roku 1885 Dictionaire des roses Maxa Singera .Remontantka .
Hodowca – Joseph Schwartz, rok 1877.
Kwiaty czerwono – karminowe.
Odmiana utracona.
-
Edouard Rose
Róża burbońska, pierwsza róża burbońska a na pewno jeden z pierwszych burbonów.Inaczej opisywana jako:
Bengale Dubreuil
Bengale Neuman
Gloire de France (bourbon, Hardy, 1822)
Rose de Bourbon à fleur pleine
Rose de l’Ile de France
Rose Dubreuil
Rose Edward
Rose Neumann
Rosier de l’Ile de FranceNazwy synonimiczne podaję z HMF.Powstanie jej przypisuje się duetowi E. Perichon – hodowla , Neumann- introdukcja.Rok 1821. Kwiaty jasno różowe o średnicy 8-10cm złożone z 2-25 płatków o pucharowej budowie.Kwitnie przez cały sezon i mocno pachnie. Jej zapach jest wykorzystywany w Indiach zwłaszcza do produkcji wody różanej, przez co uprawa jej jest rozpowszechniona w całych Indiach a zwłaszcza w stanie Uttar Pradesh. Natomiast w Radżastan do produkcji olejków różanych. W Indiach używa się jej również jako podkładki przy rozmnażaniu róż.
Krzew niezbyt urodziwy ale o silnym wzroście. Pędy dorastają do 2m długości. Mrozoodporność to 5 strefa usda.
Pochodzenie: Quatre Saisons Tous Les Moins x Parsons Pink China. Nazwa róży upamiętnia Edwarda Perichon, osadnika, wyspiarza, który ją znalazł. Według Grahama Thomasa wyglądało to tak: „Pierwsza sadzonka została znaleziona na Isle de Bourbon(Reunion) w roku 1817 rosnącą w pobliżu rodziców. Stała się ona później znana jako Rose Edward. Nasiona jej zostały wysłane do Paryża a najlepsza siewka otrzymała nazwę Rosier de Bourbon. Było to około 1823 roku. Do Anglii przybyła w dwa lata później.” Rose Book str. 131.
Rozwińmy nieco tę historię. Na owej to wyspie istniał zwyczaj rozgradzania poszczególnych majątków ziemskich żywopłotami złożonymi z dwu rzędów róż. Jeden z nich to zwykle była róża chińska a drugi Red Damask Four Seasons a może róża galijska. I tak to pierwsza róża tej klasy była owocem przypadkowej bliskości owych roślin. W 1817 roku jeden z właścicieli ziemskich, monsieur Edouard Perichon znalazł odmieńca, co do którego nabrano uzasadnionego chyba przypuszczenia iż mógł być owocem tej bliskości. W takich przypadkach by suspens był pełen musi zaistnieć co najmniej kilka koincydencji. Na miejscu koniecznie powinien znaleźć się jakiś łebski botanik. No i się znalazł się /monsieur Breon/ który owo zdarzenie opisał, różę nazwał – Rose Eduard a następnie prawidłowo oceniając wagę zdarzenia, nasiona owej Rose Edouard, przesłał przyjacielowi swemu, paryżaninowi Antoine Jacques , który podówczas był ogrodnikiem księcia d’Orleans w ogrodach Neuilly pod Paryżem.
-
Eduard Morren
Ilustracja z Floral Magazine .Remontantka .
Hodowca Xawier Granger, rok 1868
Kwiaty – ciemno różowe – wiśniowo czerwone.
Odmiana utracona.
Pochodzenie – siewka Jules Margottin.
