Dr Walter Edward Lammerts ( urodzony 25 września 1904 r. – zmarł 4 czerwca 1996 r.

Wychowywał się w Waszyngtonie i Kalifornii w rodzinie rolniczej. Nauczył się ogrodnictwa z pierwszej ręki , ukończył Riverside Polytechnic High School w 1922 r. Zdobył zarówno stopień licencjata, jak i doktorat w ogrodnictwie na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. W latach 1930 – 1940 pracuje w szkółkach Armstronga. Pełni tam ważną rolę. Zakłada, a potem prowadzi dział badawczo rozwojowy odpowiadając m, innymi za nowe odmiany róż. Odchodząc do Uniwersytetu Kalifornijskiego poleca na swoje miejsce Herberta Swima. Był profesorem na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles w latach 1940–1945 i w tym czasie pomógł Knott’s Berry Farm w opracowaniu programu jagodowego.

Przez lata stał się światowej klasy ekspertem w dziedzinie hodowli róż.  Wyhodował 46 nowych odmian róż w latach 1940–1981. Wydaje się to niewiele, zwłaszcza jeżeli porównamy jego osiągnięcia z tym co stworzyli Kordes czy McGredy , ale dwadzieścia pięć procent jego róż zostało wybranych przez All-American Rose Selection jako najlepsze odmiany w poszczególnych latach. To niespotykane osiągnięcie! Zwłaszcza biorąc pod uwagę  stosunkowo małą pulę genów, z którą postanowił pracować. W wyniku jego wysiłków American Rose Society stworzyło zupełnie nową klasę róż znaną jako Grandiflora . W 1935 roku podpisał kontrakt z szkółkami Armstrong i założył zakładowy zakład badawczy roślin. Był liderem  Rose Research & Development Unit w Armstrong Nurseries (później zastąpili go kolejno Herb Swim, Dr. David Armstrong, Jack Christenson i Tom Carruth). Lammerts znalazł się u Armstronga, gdy to Prezydent   Hoover podpisał w maju 1930 r. Rozszerzenie ustawy patentowej na rośliny, która potem będzie znana jako Patent Roślinny. Wkrótce niektóre duże firmy szkółkarskie złożyły wniosek o selekcję niektórych róż, które miały wyłączne prawo do dystrybucji w USA. To zainspirowało Armstronga do utworzenia działu badawczego  1935 r.,a do jego utworzenia zatrudniono dr Waltera E. Lammertsa. Wykształcony na Uniwersytecie Kalifornijskim był już znany jako odnoszący sukcesy hodowca lwiej paszczy, który jednak nie miał doświadczenia z odmianami róż i niewielką wiedzę o nich. Pomagały mu w tym różne osoby z firmy Armstrong a zwłaszcza , zakresie hodowli róż, najbliżej współpracował  Herbert Swim który potem wspominał, że pomoc Lammertsowi, była dla niego przyjemnością i okazją nauczenia sie czegoś nowego. Tym bardziej, że Lammerts zorganizował seminarium dokształcające dla pracowników firmy. Jak już wspomniałem z firmy odchodzi w roku 1940.

Descanso Gardens- /W języku hiszpańskim Descanso oznacza spokojne miejsce/ -  szczyci się wybitną spuścizną róż. Kiedy nieruchomość była domem E. Manchester Boddy/ wydawca Los Angeles Daily News/, ogrodem różanym zarządzał dr Walter E. Lammerts. Ogród różany został założony przez dr Waltera Lammertsa w połowie lat 40. XX wieku. On i Manchester Boddy, właściciel tak zwanego wówczas „Rancho del Descanso”, wyobrażali sobie ogród różany, który by odzwierciedlał historię róży. I to róże są centralnym punktem ogrodu Descanso w okresie letnim.

Nie byłoby niewłaściwym stwierdzenie, że Walter Lammerts jest jednym z ojców współczesnego ruchu naukowego o stworzeniu/kreacjonistów/ . Był pierwszym prezydentem Creation Research Society (pierwszej organizacji kreacjonistycznej w USA), która została założona przez 10 naukowców w 1964 roku. Dr Lammerts był także redaktorem Creation Research Society Quarterly (CRSQ) od 1964 do 1968 roku.  Przeżył epokę, w której sformułowano syntezę neo-darwinowską, ale stanowczo sprzeciwiał się teorii ewolucji i walczył o ustanowienie nauki o stworzeniu jako solidnego programu badawczego.

Ponadto udzielał intelektualnego i moralnego wsparcia innym hybrydyzerom. O to co pisze Ralph Moore:

„Prace i pisma dr Waltera Lammertsa znacznie przyczyniły się do mojego sukcesu w hodowli miniatur, mimo że jest on znany w różowych kręgach dzięki rozwojowi odmian wielkokwiatowych, takich jak „Charlotte Armstrong”, „Chrysler Imperial”, „American Heritage” i Queen Elizabeth”. Jego odkrycie i sformułowanie podstawowych praw dotyczących dziedziczenia czerwonego / żółtego dwukolorowego koloru, długości pąków i innych cech pomogło udostępnić te cechy w moich miniaturach.” – Ralph Moore  we Wszystko o Miniaturowych różach.