Jeżeli chodzi o swoje pomysły hybrydyzacyjne, Quinto Mansuino ma dwóch głównych spadkobierców: Andreę, syna siostrzeńca Domenico, oraz innego obywatela Sanremo – Bartolomeo Embriaco . Pierwsze odmiany autorstwa Embriaco prawie zawsze zawierają jedną z róż Mansuino jako dawcę pyłku: „Miss Italia” w pięciu przypadkach, „Sole di San Remo” w trzech przypadkach i nienazwana siewka krzyżówki”Baccara” x „Generosa” jako rodzic, co najmniej dziesięć razy.
W ostatnich latach w swoich pracach hybrydyzacyjnych używa własnych odmian, jak gdyby chciał  jasno powiedzieć, że nie oznacza to, iż wszystkie jego róże są hybrydami r. banksiae: woli raczej je określać, jako mieszańce mansuinian, tym bardziej, że nie zawsze dokładnie wiemy jak to z tymi krzyżówkami Mansuino było.

Embriaco, urodzony w 1935 roku, nie znał dobrze Q. Mansuino, mimo że obaj odwiedzali dom Aicardiego, położony na zboczu wybrzeża w pobliżu Poggio, osady obok Sanremo. Mansuino, wspomina że Embriaco regularnie odwiedzał Aicardiego w soboty, przebywając tam przez większą część dnia. Bowiem ojciec Bartolomeo pracował jako murarz dla rodziny Mansuino a później Aicardi został ojcem chrzestnym Bartolomeo. Była to wielka nobilitacja, pamiętajmy bowiem , że Aicardi poza tym, że był słynnym na cały świat rosarianinem, był nadto burmistrzem San Remo.

I dzisiaj Embriaco nadal mieszka przy drodze do Sanremo. Jego ogród składa się z oszałamiającej serii tarasów, których  ściany budował jego ojciec, a schodzą one w kierunku głębokiego wąwozu, który biegnie w kierunku morza. Sam dom jest otoczony wazami róż, które , gdy wej dziemy na posesję, pojawiają się natychmiast w polu widzenia, oznaczone są przez właściciela imionami i numerami.
Sam Bartolomeo Embriaco jest drobnym, chudym mężczyzną o słodkim i spokojnym głosie. Nadal zajmuje się hybrydyzacją, ale obawia się, że jego zdrowie zmusi go do zaprzestania uprawiania swego hobby. Pesymistycznie też patrzy na perspektywy rozwoju hodowli róż we Włoszech żałując, że nie ma następców.

Z pewnością D. Aicardi wziął chłopca pod swoje skrzydła i rozpoczął uczyć go techniki hybrydyzacji róż i goździków.   Aicardi miał innych młodych uczniów, ale Bartolomeo jest przekonany, że był jego ulubieńcem. Dał mu szansę, by jako młody chłopiec mógł zapoznać się z fragmentami swojej książki The Modern Roses, będącej jeszcze w formie szkicu i zachęcał go do zdobywania doświadczenia drogą własnych eksperymentów.

Osiągnąwszy  znaczące sukcesy z goździkami, Bartolomeo około 1960 r. Embriaco zwrócił uwagę na róże, wspierany finansowo przez rodzinę, która nadal uprawiała goździki. Najpierw próbował kilku odmian Aicardiego jak:  Eterna Giovineza, Gloria di Roma czy Signora Piero Puricelli, które próbował krzyżować z Ophelia i z hybrid  gigantea Belle Portugaise. Na róże Mansuino, zwrócił uwagę  dopiero około 1965 roku i zdecydował, że zajmie się poszerzeniem palety kolorystycznej tej linii, utrzymując jej płodność, a przede wszystkim odporność na choroby. Chociaż pracował w dziedzinie produkcji kwiatów ciętych, zdał sobie sprawę, że niektóre z jego dzieł mogą stać się odmianami miniaturowymi , do uprawy w wazonach, podczas gdy inne będą nadawać się do patio i ogrodu.

Pierwszym sukcesem Embriaco była Isella (1973) wywodząca się z [("Baccara" x "Generosa") x "Miss Italia"],  odmiana odpowiednia zarówno do ogrodu, jak i na kwiat cięty. Ten kwiat jest typowym przykładem jego produkcji mieszańców mansiunian, miniaturowej róży z długą łodygą.

Podobnie jak wyhodowana mniej więcej w tym samym czasie Gioiello” (1973), o średnio intensywnym żółtym kolorze i delikatnym zapachu, powstała w wyniku skrzyżowania „Zoriny”  pochodzącej od słynnego amerykańskiego hodowcy, Eugene Boernernera- z mansuinianą „Sole di San Remo„.Do Gioiello , hodowca powróci w ostatnich latach swej kariery.Dziesięć lat później użyje jeszcze raz  tej samej pary rodzicielskiej a mianowicie Zoriny i Sole di Sanremo i uzyska jasno pomarańczową  Cosetta .

„Baby Claudia” (1980) ma podobne pochodzenie, pochodzące ze skrzyżowania swojej ulubionej, nienazwanej siewki „Baccara” x „Generosa” z „Gioiello”

W przypadku Patrice” (1985), Embriaco  jeszcze raz użyje siewki „Baccarà” x „Generosa” jako mateczną, wykorzystując tym razem „Zecchino d’Oro” od Mansuino jako dawcę pyłku. O dziwo, ale tak jest w przypadku hybrydyzacji – rezultatem tego nie był ciemnoczerwony kwiat jak „Baccarà”, ani odcień „Generosa” ani złoto żółta „Zecchino”, ale biała!

Lucia,  powstała około roku 1985, to pomarańczowa odmiana z osiemdziesięcio centymetrową łodygą, została uzyskana w tym samym roku a tego samego rodzica, ale dawca pyłku był mieszaniec herbatni Reimera Kordesa -  Solaria.

Również w przypadku odmiany Isella , rośliną mateczną będzie /Baccara x Generosa/ ale zapylona Miss Italia. Podobnie jak w przypadku  odmiany Ombretta gdzie swoją sztandarową siewkę/ Baccara Generosa/ zapyli Zecchino D’Oro .

Omawiam nieco bliżej te przykłady, by pokazać metodę działania Embriaco. Zgodnie z sugestią D. Aicardiego, który mawiał:  jak znajdziesz coś interesującego, jakich dobrych rodziców to nie odpuszczaj -   i rzeczywiście Embriaco przez całą swoją karierę hybrydyzerską obracał się w kręgu kilku sprawdzonych wariantów hodowlanych. W roku 1992, który był dla niego szczególnie owocny również nie zmienił swej taktyki z tym, że na czoło jego ulubionych roślin matecznych wysuwa się Gioiello, którą eksploatuje po wielekroć. I tak już będzie po dzień dzisiejszy.

Uważny czytelnik odnajdzie jeszcze stronę internetową Embriaco, jednakże dane jakie tam spotkamy nie pozwolą nam na jakieś dalej idące wnioski. nie podaje się tam nazw roślin rodzicielskich a nawet  dat powstania poszczególnych odmian. Wiele z nich nie ma nawet nazwy i kryją się pod numerami. Z tego co wiemy, możemy natomiast powiedzieć, że praktycznie wszystkie odmiany róż wyhodowane przez Bartolomeo Embriaco, są to mieszańce w drugim, trzecim a nawet dalszym pokoleniu,  r. Banksiae. Embriaco po prostu w pewnym momencie podjął i twórczo rozwinął dzieło Mansuino, poszerzając paletę kolorystyczną mansuinian i udoskonalając ich cechy użytkowe.

Andrew Hornung, który poznał osobiście Embriaco, tak napisze o nim:”Te ostatnie sukcesy nie uczyniły Embriaco sławnym ani nawet znanym. Może to częściowo wynikać zcech jego charakteru, jego skromności i złego stanu zdrowia, ale to nie wszystko. Wrażenie jest takie, że pomimo pracy Regionalnego Centrum Kwiaciarstwa rosarianie  obszaru Sanremo działają w oderwaniu od siebie. Jakiś czas temu byłem w samochodzie z innym hybrydyzerem z tego regionu, udałem się z nim  do   domu Embriaco , kiedy ten w pewnym momencie wykrzyknął: „Ach, czy to nie jest dom Bartolomeo Embriaco? Powiedzieli mi, że mieszka tu facet, który hybrydyzuje róże, ale nigdy go nie spotkałem”. La rose Italiane  strona 115 i dalsze.

Ilościowo, jego dorobek, jak na ponad 50 lat pracy hybrydyzerskiej, nie jest szczególnie okazały.Poniżej prezentuję go w oparciu o dane z HMF i ze strony internetowej samego hodowcy.

Isella                             1973 -  mansuiniana- /Baccara x Generosa/ x Miss Italia .

Cosetta                         1984 -  h.banksiae    – Zorina x Sole San Remo

Gioiello                         1973?- h.banksiae   - Zorina x  Sole Sanremo   siostrzana  Valentina

Patrice                           1985 -  miesz.herb – Baccara x Generosa/ x Zecchino d’oro

Mariolina                      1989 – mansuiniana – siewka Gioiello

498             przed         1991

Andrew and Sally     1991 – mansuiniana – - 498 x Arlene Francis

Ombretta                    1991 – mansuiniana – /Baccara x Generosa/ x Zechcino doro/] x Miss Italia czyli Patrice x Miss Italia

Fiorella                        1992 – mansuiniana – Gioiello x Miss Italia siostrzana Candida

Perla d’Oriolo              1992 – masuiniana – Gioiello x Ombretta

Red Baby                       1992 – mansuiniana – Gioiello x Nirpette

Violetta                         1992 – mansuiniana – siewka Generosa

Candida                        1993 – mansuiniana – Gioiello x Miss Italia – siostrzana  Fiorella

Cinzia                            1996 – mansuiniana – [/Baccara x Generosa/ x Zecchino doro] x Miss Italia czyli Patrice x Miss Italia

Valentina                      2001 – masuiniana – Zorina x Sole di San Remo  – siostrzana Gioiello

Eloisa     przed 2008

Scilla      przez 2008

1293         przed 2013

Brichina     1277          2014 mansuiniana -  Gioiello x Nirpette / x siewka r.wichury

Tekst ten oparty jest o tłumaczenie  rozdziału z książki Andrew Hornunga zatytułowanej La rose Italiene, rok 2015.