Urodził się w roku 1868 w małej wiosce koło Wrocławia, zmarł 9 kwietnia 1930. Gdy postanowił zostać ogrodnikiem ruszył na poszukiwanie nauk i  inspiracji po Europie. Podczas pobytu we Francji pracował między innymi u Meillandów. Do Trewiru przybył w roku 1888.

Bardzo trudno jest natknąć się na jakieś źródłowe informacje o Wilhelmie Hinnerze w internecie. Jest jednakże piękny artykuł Haralda Endersa o początkach rozwoju przemysłu różanego w Niemczech - Early Rose Breeding in Germany  umieszczony na stronie internetowej autora haraldenders.jimdo.com. To z tego artykułu pochodzą przedstawione tu informacje. Od niedawna na newsletterze WFRS z 17 marca 2018 roku znajdziemy obszerny artykuł o Hinnerze też autorstwa H. Endersa.

Na początku XX wieku, podobnie jak we Francji prawie sto lat wcześniej wokół Lyonu, w Niemczech zaczęło powstawać centrum hodowli róż. To było  wokół niemieckiego miasta Trier, gdzie Peter Lambert, Johannes Felberg-Leclerc , Wilhelm Hinner i inni mieli swoje szkółki róż.

Z osobistej biografii Wilhelma Hinnera znane są pewne fakty: był zatrudniony w szkółkach Lamberta w 1897 roku gdzie  jak pisze Enders we wspomnianym artykule,  był „przynajmniej częściowo odpowiedzialny za realizację programu hodowlanego”. Hinner stał się też krótkoterminowym partnerem Nicoli Weltera na przełomie wieków. Już około 1901 r. Hinner opuścił Weltera, aby założyć własną szkółkę róż. Ale ta szkółka najwidoczniej nie prosperowała za dobrze, ponieważ w 1906 roku został wymieniony jako pracownik u Philippa Geduldiga w mieście Aachen (które znajduje się w pobliżu Trewiru). W 1908 r. Hinner ponownie zakłada nową własną szkółkę, tym razem w Lohausen (obecnie dzielnica Düsseldorfu). W roku 1926 została ona zlikwidowana.

Ponadto Hinner regularnie pisał artykuły do ​​niemieckiego czasopisma Gartenwelt, gdzie recenzował nowe róże od 1897 r. W 1924 r. opublikowano tam jego ostatni artykuł. Po 1926 roku zaginął jakikolwiek ślad  po Wilhelmie Hinnerze. Nie można znaleźć dalszych danych na jego temat.

Peter Lambert, który był pracodawcą Hinnera prawdopodobnie w latach 1897-1900, potem miał bardzo napięte stosunki z Hinnerem. W liście do profesora Ewalda Gnaua, ówczesnego przewodniczącego VdR, z dnia 18.12.1926 r., Skarży się on na Hinnera zarzucając mu nielojalność i niestosowanie  ścisłe do poleceń. Nadto, że pisząc artykuły do Gartenwelt miał manierę  nazywania się hodowcą róż, co rzeczywiście w odniesieniu do róż wywodzących się od Lamberta, mogło wywoływać co najmniej dwuznaczne skojarzenia. Nic więc dziwnego, że skończyło się to procesem sądowym. J.H. Nicolas w swojej  A Rose Odyssey, wspomina coś niejasno o procesie jaki wytoczył mu kolega rosarianin z Trewiru a mianowicie Peter Lambert , że Wilhelm Hinner będąc  pracownikiem Lamberta, rzekomo skradł mu siewkę róży i próbował zarejestrować jako swoją.   Lambert ten proces przegrał i Hinner z tej radości ową sporną siewkę nazwał Pharisaer co z niemieckiego nie znaczy bynajmniej Paryżanin a faryzeusz, hipokryta. Trzeba przyznać, że miał specyficzne poczucie humoru.

Jak pisze Enders,” Przez lata Lambert wykorzystywał swoją pozycję sekretarza Niemieckiego Towarzystwa Różanego i redaktora Rosen-Zeitung, by nękać Hinnera tak bardzo, jak tylko mógł. W 1907 r. Hinner został wyrzucony z VdR i jego nowe odmiany róż nie były już wspominane.”

Być może, jest to do pewnego stopnia spekulacja, ale według H.Endersa, historia rodziny Hinner w związku z różami, kontynuowana jest również po roku 1926, kiedy Wilhelm Hinner był ostatnio wspominany w literaturze różanej. W 1929 roku Gould w USA wprowadził ciemno różowego mieszańca herbatniego o nazwie”Ellen” , hodowcą był Peter Hinner z Route 1, Woodstock, Illinois. 18 lat później, w 1947 r. Wprowadzono odmianę „Briarcliff Supreme”. Według Modern Roses, hodowcą był również P. Hinner, wprowadzający ją  do szkółki o nazwie Bauské Bros &Hinner. W 1949 r. Do tej szkółki wprowadzono jeszcze dwie odmiany, obydwie to mieszańce herbatnie . W obu przypadkach P. Hinner był hodowcą, były to „Rosemarie Hinner” i „Sonja Henie”. Tożsamość nazwiska „Hinner” może być przypadkowa, ale bardzo europejsko brzmiące nazwy róż „Rosemarie”, a jeszcze bardziej „* Sonja Henie„, która była europejską łyżwiarką i aktorką, wskazują na to, że Peter Hinner jest krewnym, a może nawet synem Wilhelma Hinnera, który być może opuścił Niemcy w wyniku kryzysu  ekonomicznego z końca lat 90. w Niemczech, by udać się na poszukiwanie szczęścia w USA .

W. Hinnerowi , przypisuje się wyhodowanie 23 odmian róż – wg HMF -  z czego wiele jest w obrocie handlowym po dziś dzień. Wiele odmian Hinnera już nie istnieje, ale dwie z nich odniosły ewidentny sukces i nadal są w handlu, są to: Georg Arends nazwany na cześć właściciela  szkółki drzew  i krzewów, a także słynna „Gruss Aachen, która jest często – i niesłusznie – przypisywana  Geduldigowi. Geduldig faktycznie dystrybuował tę odmianę. David Austin umieszcza „Gruss an Aachen” bardzo blisko swoich własnych hodowli: „… być może była ona najwcześniejszą współczesną różą  w stylu english roses.

Inwentarz Sangerhausen nadal wymienia następujące odmiany Hinnera:

* Andenken an J. Diering *, Cl. HT, różowy, cieniowany biały, bardzo duży, podwójny, pachnący

Duisburg, 1908, HT, karmin, duży, półpełny, pachnący

Farbenkönigin, 1902, karmin, duży, półpełny, bardzo pachnący

* Franz Deegen *, 1901, HT, żółty, duży, półpełny, bardzo pachnący

* George Arends *1910, Remontantka, różowa

* Gruss an Aachen *

Hedwig Reicher, 1912 r., HT, żółto biały, duży, podwójny, pachnący

* Heinrich Münch *, 1911, HP, jasnoróżowy, duży, podwójny, bez zapachu

Pharisäer, 1901, HT, biały rumiany, wewnątrz łososiowy, duży, pełny, pachnący

Niestety, z drugiej strony, dwie odmiany Hinnera zostały utracone w dekadzie między 1994 a 2003 rokiem. Rosenjahrbuch z 1994 r. Wymienia „Andenken  Moritz von Fröhlich” (1904)  i „Juwel” (1911) HT jako część rosarium  Sangerhausen. W wydaniu Rosenverzeichnis 7 z 2003 roku, te dwie róże nie są już wymienione.

Póki co, to tyle mogę na dzień dzisiejszy zaproponować o W. Hinnerze. Notatkę H. Endersa we wspomnianym artykule i niezwykle interesującą wzmiankę  J.H.Nicolasa w Rose Odyssey . Pełniejszy zestaw jego róż znajdziemy oczywiście na HMF. Linki prowadzą do opisów odmianowych w mojej encyklopedii.