General Jacqueminor, jest niewątpliwie jedną  z największych roślin rodzicielskich wszech czasów.Przez ponad pół wieku, , jego wspaniały kolor, intensywny zapach,  i obfitość kwitnienia była punktem odniesienia dla oceny nowych odmian czerwonych róż.  W szkicu tym zajmę się się w pierwszej kolejności remontantkami, bo tu historia jak gdyby się zamknęła, oraz mieszańcami z rosa rugosa i odmianami pnącymi, gdzie to mamy stosunkowo mało odmian. Problem krzyżówek z mieszańcami herbatnimi zostawiam na potem. Może w ogóle nie powstanie , gdyż temat jest obszerny i bardzo słabo udokumentowany. Oczywiście jest to tylko dotknięcie tematu. Bowiem nasz bohater jest „zamieszany” w powstanie ponad 500 odmian i 60 sportów. Dane , zwłaszcza pochodzące z   okresów wcześniejszych nie są pewne, gdyż nie prowadzono wówczas żadnych systematycznych zapisków a jeżeli chodzi o czasy dzisiejsze, to z kolei  się tych danych nie ujawnia.

Remontantki.

Na fotografiach wykonanych w rosarium Pani Małgorzaty Kralki , oczywiście sam General Jacqueminot.

Najpierw pojawiła się w roku 1825 z nieznanych rodziców – Gloire des Rosomanes. Wyhodował ją Plantier, ale dopiero w jedenaście lat później, Jean Pierre Vibert udostępnił ją miłośnikom róż.

W roku 1845, Nerard, poprzez firmę Guillot wypuścił na rynek jej siewkę/niestety nie znamy ojca/, która otrzymała nie mniej wyszukana nazwę - Geant des Batailles. Kropkę nad i postawił Rousselet, który skrzyżował Gloire des Rosomanes z Geant des Batailles i tak to świat różany ujrzał niezrównanego dawcę czerwonych kolorów , remontantkę General Jacqueminot.  Interesującą przypowieść nt. powstania tej odmiany, przytacza Peter  Harkness w Encyklopedii Fotograficznej Róż na stronie 115: „Jej hodowca, Roussel z Montpelier, był ogrodnikiem amatorem, jako hobby hodował siewki róż, ale do swej śmierci nie uzyskał nic ciekawego. Dopiero po śmierci Roussela,  jego pracownik znalazł General Jacqueminot’a w ostatniej partii siewek”.

Potem, obie te Panie, a więc Geant des Batailles jak i General Jacqueminot, często występowały razem i efektem tych spotkań  są takie wspaniałości jak  przykładowo Prince Camile de Rohan i  La Rosiere – obie  Eugene Verdier –    z roku 1861, Monsieur Boncenne/1864/ , czy  Baron de Bonstetten/1871/również obie Jean Pierre Liabaud.

 Odmianie General Jacqueminot , przypisuje się rodzicielstwo co najmniej czterdziestu remontantek, z wyłączeniem tych z drugiej generacji. Wszystkie warte są naszej uwagi, bo i popatrzmy:

Triomphe des Beaux Arts (1857),

Duc of Edinbourgh Williama Paula z roku 1858,

Oriflamme Louis de (1858),

Sénateur Vaisse (1859), Z tego samego roku pochodzi też ciemno czerwona o welwetowych płatkach  odmiana Louis XIV, którą uzyskano w szkółkach Guillot jako siewkę General Jacqueminot.

Maurice Bernardin – 1861 – Louis Granger. Potem w roku 1865 Verdier uzyskuje z niej wspaniałą siewkę , którą nazwie Fisher and Holmes.

Prince Camille de Rohan (1861),

Souvenir de Auguste Rivoire Eugene Verdier z roku 1861,

Beauty of Waltham (1862),

Charles Lefebvre (1862) Lacharma,

Marie Baumann (1863),

Xavier Olibo, rok 1864 – Francois Lacharme.

Souvenir de William Wood – Victora Verdier z roku 1864.Nie jest pewne.Hmf pisze, że nieznane, jednakże dalej zamieszcza za Rosenlexikon z roku 1936, że może to być siewka General Jacqueminot. Podobnego zdania jest B. Dickerson „Old Rose Advisor” str.198.

Souvenir du dr Jamain z roku 1865  F. Lacharma,

Camille Bernardin (1865),

Alfred Colomb (1865),Lacharma, znana też jako Marshall Wilder.

Horace Vernet (1866),

Louis van Houtte – 1869, Francois Lacharme.

Baron de Bonstetten (1871),

Advocat Duvivier – rok 1875 – Louis Leveque.

Eclair – 1883 – Francois Lacharme

Madame de la Bastie – Liabaud

Bardou Job  , rok 1887  autorstwa Gilberta Nabonanda,

Triomphe de Pernet Père (1890)

Venus Hermana Kiese z roku 1895

Ernest Morel 1898 , Pierre Cochet

Triomphe d’Orleans (1901).

Amelie Gravereaux – z roku 1903 – ale nie jest to pewne.

Piękne są również  jego sporty  – Turenne Victora Verdier z roku 1861, Duc Edynburg (1868), General Stefanik – Jana Bohma z roku 1931, czy niestety już utracona odmiana Schwartza – Alfred K. Williams z roku 1877. Niektórzy do sportów zaliczają też wywodzącą się ze szkółek Soupert & Notting odmianę Eugene Furst .

Hybrydy z R. rugosa,

Mieszańce z rugosą są rzadsze i późniejsze. Wszak rugosa pojawia się na arenie różanej nieco później. Jednakowoż i tu znajdziemy  szczególnie piękne zwłaszcza  czerwienie  jak np. u Anthony Waterer czy  Parfum L’Hay, ale spotkamy też i inne odcienie. Będą to:

Mme. Anthony Waterer z firmy Johna Waterer, rok  (1898),

Madame Ballu , rok 1091 wyhodowana przez skrzyżowanie General Jacqueminot z Souvenir de la Malmaison i jakiejś rugosy przez Julesa Gravereaux. Wprawdzie z autopsji wiemy, że niekoniecznie urodziwi rodzice dają na świat urodziwych potomków, ale  Madame Ballu z całą pewnością nie zasługuje na tak lekceważące traktowanie przez rosomanes.

Parfum L’Hay, rok ‚(1903) – Jules Gravereaux. Piękna to odmiana, ale nie potrafię na dzień dzisiaj powiedzieć  czy w naszych warunkach będzie wystarczająco dobrze powtarzać.

Eugene Fürst  -  z firmy Soupert & Notting z roku 1875. Jest  to wnuk naszego Generała poprzez różę Baron de Bonstetten.

Amelie Gravereaux  Julesa Gravereaux z roku 1903 – z kolei ta odmiana  poprzez Eugene Furst byłaby  prawnuczką General  Jacqueminot.

Arnold -  (1914) Jackson Dawson

Yuhla  z roku 1927. Jest ona hodowli Nielsa Hansena będąc krzyżówką z jakąś miejscową różą.

Z prawdziwą przyjemnością wymienię też  odmianę Dr Waltera van Fleet -  Ruskin  z roku 1928, która to pochodzi z Victor Hugo, Schwartza a więc jest wnukiem generała przez   Charles Lefebvre.

Róże pnące.
Wiele róż pnących pochodzi z krzyżówek z  Generałem. Chyba najstarszą pnącą różą jaką uzyskano z krzyżówki z Generałem jest Reine Marie Henriette  zwana też Gloire de Dijon Rouge  (1878),wyhodował ją Antoine Levet ojciec podobnie zresztą jak i Madame Berard będącą rośliną mateczną Reine Marie Henriette .  W  roku 1901 wydała  ona paskowany sport, który wypatrzył J. Thiriat i nazwał go Madame Driout. W roku 1898 portugalski hodowca Henri Cayeux wziął na warsztat r.gigantea, którą zapylił pyłkiem Reine Marie Henriette i tak oto wzbogacił paletę krewniaków Generała o piękną  karminowo różową pnącą odmianą o dźwięcznej nazwie Etoil de Portugal. Jest też druga pnąca róża tegoż hodowcy nazwana przez niego Belle Portugaise. Według jednych autorów jak np. Modern Rose 10 , jest to odmiana siostrzana Etoil de Portugal – inni uważają, że to hybryda r. gigantea i Souvenir de Madame Leonie Viennot.

W roku 1888 swoje prace nad pnącymi różami rozpoczął  Jackson Dawson. W tym właśnie czasie wyhodował odmianę Dawson zapylając r.multiflora pyłkiem General Jacqueminot. Ten piękny , silnie rosnący rambler posłuży mu w roku 1895 jako roślina mateczna przy ponownej krzyżówce z multiflorą. Otrzymał w ten sposób Apple Bloosom i Minnie Dawson. Jackson Dawson, również był jednym z pierwszych hodowców, którzy korzystali z róży wichury. Tym razem wspomnę o ślicznej , cielisto różowej odmianie William C. Eagan, którą uzyskał w roku 1899, krzyżując różę wichury z General Jacqueminot.

W roku 1880 William Paul wyhodował Glory of Cheshunt  jako siewkę Charles Lefebvre.

Noella Nabonnand, zwana często, głównie w Stanach Zjednoczonych Marie Nabonand (1901) hodowli Paula Nabonand, spokrewniona jest z General Jacqueminot obustronnie. Tak poprzez roślinę mateczną którą jest Reine Marie Henriette , jak i ojcowską – Bardou Job.

Black Boy z 1919 roku, ale nie ta Kordesa , tylko wcześniejsza, Alistera Clarcka pochodzi  od  Etoile de France, ale zapylona została pyłkiem Bardou Job.

Chateau de Clos Vogueot Pernet Duchera z roku 1908 i jej późniejszy o 12 lat sport Chateau de Clos Vogueot Cl. wyselekcjonowany przez Henryego Morse’a   – to temat na osobne opowiadanie. Jej wspaniała czerwień z którą się chętnie dzieli z potomkami jest przysłowiowa. Róża o zasługach nie do przecenienia. Choć nie znamy jej pochodzenia, to jej czerwień wprost sugeruje pokrewieństwo z General Jacqueminot . Opisy odmianowe do roku 2008  wprawdzie jej pochodzenie podawały jako nieznane, jednakże w roku 2009 ukazało się opracowanie autorstwa Marie-Thérèse Haudebourg zatytułowane „Roses du Jardin”, gdzie autorka podaje , że jest to hybryda (‚Mme Eugène Verdier’ x ‚Eugène Fürst’) x (‚Souvenir de Wooton’ x ‚François Coppée’). Nas w tej informacji najbardziej zainteresuje fakt uczestniczenia Eugene Furst w akcie powołania do życia Chateau de Clos Vogueot .Mamy więc potwierdzenie tego, co intuicyjnie podejrzewaliśmy od dawna. A za tą wspaniałą odmianą geny  Generała rozlewają się szeroko u czerwonych współczesnych róż, że wymienię tylko róże Davida Austina. Sięga po nią w roku 1977 chcąc ulepszyć The Knight. Tak oto powstaje The Squire i cała rodzina nad podziw udanych czerwonych róż Austina. W okresie międzywojennym dostrzegł ją również Jan Bohm – że przywiodę na pamięć pięknotkę Temno.

Z potomków Chateau de Clos Vogueot pozwolę sobie tu jeszcze wymienić choćby przecudnego, czerwonego klimbera Souvenir de Claudius Denoyel .

Gromada czerwonych pnączy z genami Generała, jest znacznie szersza, ale o nich będę szerzej pisał w szkicu o mieszańcach herbatnich od General Jacqueminot, jeżeli w ogóle powstanie a to ze względu na obszerność tematu.

Marian Sołtys

Włodawa 15 październik 2015.