Red Rose Church

red-rose-church

dom-stiegel Na rycinach widzximy – opisywany kościół na rycinie pierwszej. Na drugiej dwór rodziny Stiegel.

Jedną z najbardziej unikalnych ceremonii / uroczystości/ w Stanach Zjednoczonych jest Festival of the red rose w Manheim.

W 1730 roku baron Heinrich Wilhelm Stiegel, pochodzących z Niemiec, osiedlił się w Lancaster County Pensylwania, gdzie zbudował hutę szkła działającą do dzisiaj , a następnie założył miasteczko które nazwał Manheim. Dobrze powodziło mu się w biznesie i gdy był u szczytu powodzenia,  ufundował  budowę zboru luterańskiego w 1769 roku, łącznie z dzierżawą  działki gruntu  z następującym zastrzeżeniem: „Jako właściciel, wymagał będę płacenia co roku, w czerwcu  czynszu w postaci jednej czerwonej róży, do czasu aż zostanę całkowicie spłacony. ” Postanowienie zostało wykonane dwukrotnie i poszło w zapomnienie. Ale  w roku 1892, miejscowy lekarz, JH Sieling,wpadł na pomysł by fakt ten wykorzystać jako motto unikalnego, lokalnego całodziennego festiwalu kościelnego. Tak to ustanowiono święto i potomek Stigela w osobie Johna C. Stiegela z Harrisonburga w Wirginii  przybył do Mannheim w roku 1892   by w luterańskim zborze odebrać jedną czerwoną różę jako należną mu daninę. I tak oto Kongregacja Luterańskiego Kościoła płaci dług w postaci jednej czerwonej róży.

W roku 2015,  był to Pan Edwin (Neil) Luter, IV, z Richmond w stanie Wirginia. Pan Luther jest dziesiątym pokoleniu potomkiem pana Stiegel i jego pierwszej żony, Elizabeth Huber. Uroczystość rozpoczęła się 14 czerwca o godzinie 9.00,  mszą świętą w kościele – jakże by inaczej -  The Red Rose Church .Dalej był koncert muzyki gospel i muzyki kościelnej w wykonaniu miejscowego Rose Festival Choir.

W książce Josepha Pembertona  Roses their History and Cultivation z roku 1908, znajdziemy opisaną przypowieść o tym jak to pochodzący z Yorków król Edward IV ożenił się z Elizabeth, wdową po Lancasterze sir J. Grey, na znak wierności miała rokrocznie składać królowi jedną białą różę z domeny królewskiej którą otrzymała w posagu.

Jak więc widzimy musiał być to stary , dobry angielski/ anglosaski/ obyczaj sięgający  wieków średnich.

 

 

 

Napisz komentarz

You must be logged in to post a comment.