Róża chińska/ mieszaniec róży chińskiej/.

Synonimy – Belle de Florence, Belle de Monza, Bengal de Florence, Violacea-carnosa .

 Fotografie – Marian Sołtys w Roseto Botanico Cavriglia 2014.

Hodowca – Giovanni Antonio Luigi Villoresi (Villaresi),  przed rokiem 1820.O tej postaci przyjdzie nam zapewne jeszcze więcej powiedzieć. Dziś odnotujmy jedynie, że był od ogrodnikiem królewskim u arcyksięcia Ferdynanda w Monza w pałacu Villa Reale.

Kwiaty -ciemno różowe do purpurowych, średnicy 5-6 cm a złożone są z 20-25 płatków.

Zapach – pachnąca, niektóre opisy podają, że kwiaty jej mają zapach bananów.

Krzew – wysokości do 150 cm, bardzo mocno rozgałęziający się, tworząc intensywnie architektoniczną roślinę. W naszych warunkach raczej nie nadaje się do uprawy gdyż jej mrozoodporność określana jest jako 7 strefa usda.

Liście – duże, błyszczące.

Pochodzenie -

Jest to jedna z 57 odmian róż jakie w dziewiętnastym wieku wyhodował  Villoresi, pracując jako ogrodnik księcia Ferdynanda. Wiemy o tym ponieważ  wymieniana jest w  „Catalogus plantorum horti regii modetiensis” z roku 1826. Po wieloletnie dewastacji samej willi i jej otoczenia, nie było śladu kolekcji Arcyksięcia Ferdynanda gdy to willę tą zakupił i doprowadził do stanu świetności Nissi Fumagali, właściciel firmy Candy. Opowiada Ester Fumagali – żona Nisso. Wyśledziłam ta odmianę w Rosarium L’Hay, namnożyliśmy 500 jej egzemplarzy i w roku 1994, odmiana ta wróciła do domu i rosomanes mogą ją podziwiać kwitnącą obficie od maja do października.