R sinensis sanguinea
fotografie – Marian Sołtys w Roseto Botanico Cavriglia 2014 .
Róża chińska/species?/.
Synonim – Bengal Crimson, tak uważa np. Krussman, lub po prostu Sanguinea.
Hodowla – wywodzi się z Chin. Introdukcja w Europie , to około 1804 roku.
Kwiaty- średnicy około 5 cm, pojedyncze, 5-8 płatkowe, ciemnoczerwone. Kwitnie obficie od połowy czerwca do jesieni. Zakłada owoce 1-2 cm średnicy, czerwono zabarwione.
Zapach słaby i delikatny.
Krzew – jest rośliną o wzniesionych, sztywnych pędach wysokości 1-1,5 m. Młode pędy są purpurowo czerwone, kolce czerwone. Wymaga stanowisk słonecznych, miejsc osłoniętych od wiatru i łatwo nagrzewających się. Najlepiej rośnie na glebie żyznej, wilgotnej, dobrze przepuszczalnej, o odczynie lekko kwaśnym.Wiosną należy przyciąć przemarznięte pędy oraz nieznacznie je skrócić. Silniejsze cięcie ogranicza kwitnienie. Charakteryzuje ją duża łatwość rozmnażania poprzez sadzonki pędowe.
Liście – liczne, złożone 3-5-listkowe. Listki jajowate do owalnych, zaostrzone, długości 3-6 cm. W młodości miedziane, później zielone, piłkowane, błyszczące.
Pochodzenie — uważa się, że jest to siewka rosa chinensis var. semperflorens. Roy Shepperd w swojej History of roses pisze:”Sport var. semperflorens – jaskrawoczerwone pojedyncze kwiaty sugerują, że może to być rewersja do prototypu tej róży.” Tamże strona 61
‚