Chromolitografia z Rosen Zeitung .

Mieszaniec róży multiflora.

Synonim – Z angielska to Thousand Beauty .

Wyhodowana  w roku 1906.To jasne, ale przez kogo? tu się zaczynają ciekawe łamańce. Dwu najbardziej przeze mnie cenionych autorów tj B. Dickerson i Quest Ritson podają, że Herman Kiese a introdukował Schmidt, i wierzę im  ufam ,że wiedzą co piszą. Jednakowoż nie brak autorów, którzy twierdzą iż hodowcą tej odmiany był właśnie Schmidt. Nie brak też zwolenników kompromisu zgniłego , którzy kwitują sprawę niezwykle dyplomatycznie, maksymalnie szeroko, by nikomu się nie narazić. A więc wg. tej szkoły, jest to róża hodowcy niemieckiego.

Kwiaty półpełne, do 25 płatków, delikatnie różowe z białym centrum kwiatu, umiarkowanie pachnące. Zakwita gronami po 5-20 sztuk kwiatów. W miarę rozwijania się mają silną tendencję do wyblakania.

Klimber o dość wiotkich bezkolcowych pędach dorastających do 3-3,5m długości. Liście jasno zielone o charakterystycznej budowie. Są mianowicie dość duże ale delikatnej ażurowej budowy złożone z 5-7 bardzo wydłużonych listków, bardzo odpornych na choroby grzybowe. Mrozoodporność wg. HMF 6 strefa usda.

Pochodzenie: Daniel Lacombe x Weisser Herumstreicher . Tak podają starsze źródła.  Nowsze, powołując się na Schmidta podają, że jest to siewka od Crimson Rambler.

W roku 1914 , Ludorf , wyselekcjonował od niej różowy sport o nazwie Echo inaczej zwany  Baby Tausendschon, jak widać po nazwie,  już bez tendencji do klimbera, podobnie jak Red Tausenschon z roku 1931. Również w roku 1914 , pojawił się w firmie Kluis& Koning  sport od Echo, który otrzymał nazwę Greta Kluis .

Jako ciekawostkę podam, że znane są dwa różne białe sporty,jeden nazwany White Tausendschon – ten od Paula – i drugi Weisse Tausendschon.

Jeden Paula z roku 1913 na fotografiach powyżej, wykonanych w rosarium Olomouc w roku 2012,  a drugi Roerhsa z roku 1918 i ten właśnie możemy oglądać na wykonanych w Pruhonicach fotografiach, zamieszczonych poniżej. Jeszcze w roku 1942 Max Vogel znalazł inny, ciemno czerwony sport i nazwał go po prostu Dunkelrote Tausendschon.By zakończyć ta wyliczankę wspomnę jeszcze o Yellow Tausendschon, którą w roku 1926 wyhodował Louis Walter – która zresztą wcale nie jest żółta a raczej kremowa. Warto wspomnieć o jeszcze jednym sporcie, wyselekcjonowanym przez Jana Bohma o nazwie Mana Bohmova. Bohm znał te wcześniejsze odkrycia , ale nie oceniał ich zbyt wysoko. Twierdził, że kwiaty ich są podatne na niesprzyjające warunki atmosferyczne. Toteż gdy jeszcze jako początkujący szkółkarz znalazł na swojej plantacji mutację Tausendschon o przebarwionych na zielono pąkach – zaintrygowała go. Okazało się, że tym razem mutacja  wydała odmianę o wiele cenniejszą. Jej kwiaty zachowują ów lekki zielonkawy odcień , ale nadto są odporne na deszcz. Był bardzo dumny ze swego odkrycia, tym bardziej, że  była to jego pierwsza wyhodowana przez siebie róża. Dumny z niej nadał jej imię swojej najstarszej córki – Mana Bohmova. Uroczystość nadania imienia tej odmianie miała miejsce w 1926 roku w Pradze. Jest to równocześnie pierwsza odmiana pnąca hodowli czeskiej.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

xxxxxxxxxxxAle wracajmy do naszej głównej odmiany. Tytułowa rycina pochodzi z Journal des Roses rok. w którym to znajdziemy taki oto opis tej odmiany.

„Ta pnąca multiflora, jest w rzeczywistości jednym z najpiękniejszych pnączy jakie obecnie mamy w uprawie. Krzew jest niezwykle zdrowy, odporny na warunki zimowe i długo kwitnący. Wiosną roślina jest cała pokryta kwieciem w zróżnicowanej kolorystyce od łososiowego przez różowy do karminowego.

 fotografie – Marian Sołtys w Roseto Botanico, rok 2014.Egzemplarz ten charakteryzuje nieco odmienne zabarwienie. Jak wiele starych róż które spotkałem w tym rosarium. może to być przyczynek do bardzo interesujących rozważań.

W pełni kwitnienia na krzewie znajdziemy kwiaty o tych wszystkich odcieniach jednocześnie.Wzmaga to jeszcze bardziej ów uroczy efekt. Kwiaty są dość duże ładnie wypełnione i bardzo eleganckie.Rycina daje nam dość dokładne wyobrażenie ich wartości dekoracyjnej.” Journal des Roses str. rok.

Fotografie możemy podziwiać dzięki uprzejmości Pani Małgorzaty Kralki – górna, oraz Elżbiety Kozak – dolna.

  fotografie z ogrodu swojej mamy Emilii Jóźwin – przez uprzejmość Pani Jadwiga Muszyńska. Jak pisze Pani Muszyńska, egzemplarz ten pochodzi z poniemieckiego ogrodu  w Olesnie. Ogrodu tego już nie ma, ale róża przetrwała. Pokazuje to nam jak żywotna i  trwała jest ta odmiana.

Posłuchajmy więc opowieści Pani Muszyńskiej.

fotografie – kolekcja własna 2019

Olesno , to miasto powiatowe w województwie opolskim, a zwróciło moją uwagę tym, że w tarczy herbowej ma czerwoną różę. Włodarze miejscy są bardzo dumni z tego faktu i umiejętnie wykorzystują go w swojej kampanii reklamowej propagującej miasto. Głównym hasłem tej kampanii jest hasło?, zawołanie? ” Bez Olesna , ani róż”. Nie wiem czy ma to widoczne przełożenie na obecność róż w mieście , ale główną nagrodą władz samorządowych w promowaniu inicjatyw obywatelskich stała się nagroda czerwonej róży.

Onegdaj mieszkańcy miasta mieli do róży stosunek bardziej bezpośredni. Jak się dowiaduję od Pani Jadwigi Muszyńskiej, której mama mieszka w Olesnie, przed wojną był w Olesnie wspaniały, prywatny ogród różany, ale Pani Stocka, jego właścicielka już nie żyje, został po nim tylko krzew róży Tausendschon, który rośnie w ogrodzie przydomowym Pani Emilii Jóźwin, która rozmnożyła ten egzemplarz z gałązki podarowanej jej przez Panią Stocką. Ogród Pani Emilii  latem zamienia się latem w buchające kolorami wspaniałe mini rosarium w którym oprócz powszechnie znanych róż, rośnie też wiele bezimiennych podarowanych jej przez Pana Soricha i G. Sobczyk, a więc bez wątpienia wywodzących się z najdalszych tradycji miasta co obrazuje jego dawna nazwa – Rosenberg.

Od jesieni 2016 róża ta, rośnie i moim ogrodzie i jest to sadzonka z tego historycznego krzewu o który wspomniałem wcześniej z czego jest bardzo dumny.