Remontantka.

Synonimm – Ulrich Brunner fils.

Hodowla – hodowli Antoine Leveta z roku 1881.

Kwiat różowy , w głębokim różu o ciemnej tonacji, płatki na rewersie jaśniejsze. Kwiaty dobrze wypełnione, zbudowane z do 50 płatków  w formie kuliste o średnicy do 10cm. Dobre do stosowania na  kwiat cięty.

Fotografie, które zrobiłem w ogrodzie botanicznym w Lyonie przedstawiają jak gdyby nieco inną różę. Jej płatki są jaśniejsze o ciemniejszym żyłkowaniu.

Fotografie – przez uprzejmość Pani Małgorzata Kralka w Europa Rosarium Sangerhausen 2013.

Bardzo popularna była była w Stanach Zjednoczonych , ale nie tylko. Bowiem jak możemy przeczytać w rosyjskim magazynie Progresiwnyje sadowodstwo z roku 1911, nr 14 w artykule Prof. Kiczunowa, odmiana ta była bardzo popularna wśród mieszkańców Petersburga. Popyt na róże czerwone, a wówczas ona uchodziła za czerwoną, był tak wielki, że ogrodnicy miejscowi nie wahali topić ogromnych sum na ogrzewanie szklarni by tylko wydłużyć okres wegetacyjny i nadążyć za ciągle niezaspokojonym popytem. Bardzo wyraziste świadectwo daje również nasz Bronisław Gałczyński. W swojej , wydanej w roku 1927 książce – Róże w ogrodzie na stronie 168 pisze:” W czasie I Wojny Światowej widziałem pod Petersburgiem, ogromne plantacje złożone z kilkudziesięciu tysięcy sztuk tej odmiany, gdzie oprócz Ulrich Brunner i Frau Karl Druschki, nie uprawiano innych odmian.”

Również w Anglii była popularna wśród florystów. Bardzo lubił ją np, znany londyński florysta R.F.Felton. Popularność ta, miała swoje dość nieoczekiwane przyczyny. Otóż upowszechnienie się w owym czasie nowego rodzaju sztucznego oświetlenia jakim było oświetlenie gazowe, zmieniało w sposób istotny kolorystykę kwiatów .Pisze o tym Shirley Hibbert w The Floral World Amteur’s z roku 1894. Okazuje się, że ciemne odcienie czerwieni w świetle gazowym stają się nieatrakcyjne. Stąd ów głęboki róż omawianej przez nas odmiany  zastąpił jak gdyby wszystkie ciemniejsze tonacje kwiatów.Dlatego podstawę  kompozycji kwiatowych stanowił wówczas Ulrich Brunner, Mrs. John Laing i General Jacqueminot.

Francois Joyaux w swojej książce La rose une passion francaise tak pisze:”Wkrótce Brie stała się zagłębiem ciętych kwiatów. Wszyscy ogrodnicy zajęli się różami.   Całe pola obsadzone zostały przez remontantkę Ulrich Brunner, niezbyt wrażliwą na zimno co było ważne w Brie. A potem wreszcie w 1892 roku w Grise-Suisnes otwarto stację. Każdego dnia, specjalny pociąg ciętych róż przybywał do Paryża-Bastylia (na miejscu obecnej Opery Bastille). W latach około 1895-1900. 100 000 tuzinów róż wysyłano codziennie do stolicy.   Niesprzedane   przekazywano ulicznym sprzedawcom, którzy  oferowali je w miejscach publicznych jak teatry lub w modnych restauracjach.” Tamże strona 179.

 Chromolitografia z Gallica Biblioteque Numerique – Journal des Roses

fotografia pochodzi z książki Roses and rose growing to tytuł książki wydanej 1908, autorstwa Rose G. Kingsley.

I jeszcze Polonicum. W wydanym  w roku 2018  LXVI roczniku Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego, w artykule Jakuba Dolatowskiego i Marlis  Buchholz poświęconym szkółkom róż braci Ejzyków , znajdziemy na stronie 46 taki oto fragment: Opowiada Aron Ejzyk , słynny ogrodnik  w roku 1945 – „Nasz postawiony w roku 1936 dom, nie istniał. Ani jedna skiba nie była zaorana. Mieliśmy bibliotekę fachową złożoną z samych białych kruków, nie odnalazłem ani jednej książki. Z pięciuset tysięcy róż,  ocalał tylko jeden krzew mateczny  posadzony jeszcze w roku 1912, odmiany Ulrich Brunner. Niemcy, wszystkie róże wykopali co do jednej i rozesłali do swoich domów. Taki był widok , gdy wróciłem na swoje.”

Zapach – pachnące.

Krzew o formie, którą dziś określilibyśmy jako klimber, przy wzroście w dobrych warunkach środowiskowym osiągającym 2,5m. Pędy bezkolcowe, zielone. Liście zdrowe , jasno zielone,błyszczące.  Mrozoodporność 6 strefa usda.

Pochodzenie: Siewka Paul Neyron , choć wg innych źródeł -  Anna de Diesbach.Ulrich Bruner to ówczesny szkółkarz szwajcarski z Lozanny, który w roku 1891 zbankrutował i niebawem zmarł w niejasnych okolicznościach. Fotografia :   Marian Sołtys w Rosarium ogrodu botanicznego w Lyonie 2010, rosarium Baden k. Wiednia 2011, oraz Abbaye de Valsaintes 2010.