Centifolia. Inne nazwy to: *Vierge de Clery*,White Provence, czy po prostu rosa centifolia alba. Wyhodowana czy też raczej odkryta w roku 1775 przez barona A.Veillarda, prawdopodobnie we wschodniej Anglii.  Redoute i Thory podają datę 1777 i Mr.Grimwooda jako odkrywcę. Ma przepiękne białe kwiaty. Odmiana późno kwitnąca, raz w sezonie. Kwiaty bardzo cierpią w złą pogodę, ale w sprzyjających warunkach jest to chyba najpiękniejsza biała róża, przynajmniej taka jest opinia Petera Bealesa. Charakteryzuje ją mocny zapach kwiatów.

fotografie obok wykonane w Roserai l’Hay 2011.

Krzew osiąga do 1,5m wysokości . Mrozoodporność strefa 4b usda. To jedna z tych róż, o których po kilku zakrętach dziejów nie da się na pewno powiedzieć czy są. Temat jeszcze  za trudny dla mnie i nie będę go rozwijał, może jeszcze do tego wrócę.

Pochodzenie: Sport od rosa centifolia. Prawdopodobnie najwcześniejszy jaki się zachował.

Zerknijmy do dzieła autorstwa Redoute&Thory „Les Roses”. Świetny tandem. Redoute genialnie namalował róże, Thory był botanikiem, więc dał fachowe opisy roślin. My jednakże zatrzymajmy się nad smakowitą anegdotą/a może tak było w istocie/.Pan Grimwood, szkółkarz i wielki miłośnik róż, posiadał ich zresztą wspaniałą kolekcję, przez przypadek odkrył tą odmianę około roku 1777. Jego pasją były letnie piesze wycieczki i właśnie podczas jednej z nich zauważył ciekawą różę w ogrodzie Pana  Richmond, piekarza mieszkającego w pobliżu Needhad w hrabstwie Suffolk.. Była posadzona przez stolarza z sąsiedztwa, który z kolei otrzymał ją od pewnego holenderskiego kupca, u którego dokonywał napraw.Mr. Grimwood poprosił o sadzonkę i otrzymał od Pana Richmonda całą roślinę. Aby podziękować mu za taką hojność, posłał mu był elegancki, srebrny puchar z wygrawerowaną na nim różą. Pan Richmond używał go swojej śmierci i to jedynie przy wyjątkowych okazjach.

Wróćmy jednakowoż do róży. Unique Blanche, bo taką ta mutacja R. centifolia otrzymała nazwę, jest jednym z najbardziej stabilnych sportów w tej klasie róż i jest uprawiana do dziś. Co sprawiło, ze została nazwana jako „unikalna”? Ma dość duże zokrąglone, kuliste  kwiaty, białe, matowe i aksamitne. Otwierają się one z jasnoczerwonych pąków. Każdy płatek jest w kształcie serca, a płatki zewnętrzne utrzymują kolor pąka. Ten kontrast pomiędzy kolorem pąka i barwy otwartych kwiatów zainspirował botanika Persoona do nadania jej nazwy R. mutabilis. Nazwa ta nie utrzymała się jednakże zbyt długo gdyż współcześni botanicy ponownie sklasyfikowali ją jako R. centifolia. Redoute i Thory,opisali jej kwiaty jako te które dostają rumieńców, „dotknięcia różu” na centralnych swoich płatkach, w miarę swego dojrzewania. W wyniku tego, kwiaty Unique rose rzadko sa w takim kolorze jaki ma być , czyli absolutnie białe. Postrzegali tą skłonność do pojawiania się odcieni różu , jako wyraźną próbę powrotu do różówego zabarwienia R. centifolia. Wspominają również o tym, że rozmnażanie jej z nasion okazało się niemożliwe. Rozmnażać ją można tylko przez sadzonkowanie i szczepienie. Gdy zaszczepimy ją na podkładce z Four Seasons Rose, lub R. damascena „Bifera” jest prawdopodobne, że będzie się lepiej rozwijać i wytworzy więcej pędów kwiatowych, lepsza jest nawet jakość kwiatów, niż tych szczepionych na rosa canina. Redoute i Thory opisują ją jako kwitnącą poźniej niż inne odmiany R. centifolia.

Przy pisaniu tego tekstu, korzystałem ze strony apictureofroses,  z tamtąd też pochodzi rysunek Redoute’a . Fotografie: Marian Sołtys Europa Rosarium Sangehausen 2009. Jak widzimy kwiaty na tych fotografiach są o wyraźnym zabarwieniu różowym.