xxxxxxxxxxxxxxHybrid rugosa.

Wyhodował: Dr Franz Heman Muller w roku 1899. Kwiaty ma świetnej jakości i niezwykłej urody, silnie i cudownie pachnące, różowe , ze srebrzystym połyskiem. Olbrzymi plon kwiatów pojawia się latem i powtórnie jeszcze raz we wrześniu i z tego drugiego kwitnienia kwiaty są z reguły lepsze, ale bardzo skąpe. Są duże i pięknego kształtu.U mnie w sezonie 2013, kwitła nieco inaczej. Po pierwszym kwitnieniu pojawiły się nowe przyrosty z kwiatami wyraźnie gorszej jakości.  W roku 1927 , Bronisław Gałczyński wydał książkę „Róże w ogrodzie”  i tamże na stronie 180 znajdziemy następującą informację: ” w ogrodach braci Hoser, przy ulicy Wolskiej, można widzieć krzew róży Conrad Ferdinand Mayer, posadzony w roku 1900, czyli zaraz po ukazaniu się tej odmiany. Ten 27 letni, zupełnie zimotrwały krzew – wielki jak duży krzew jaśminu, albo bzu, daje bardzo silne pędy i w czerwcu okrywa się setkami pełnych, pachnących róż.” autor ten fragment kończy nieco komiczną uwagą – Czy nie jest ekonomiczna roślina, która kosztuje dwa złote a w procencie daje setki kwiatów , który każdy jest wart 5 przynajmniej groszy? nie umiem odpowiedzieć na to pytanie autorowi ale za to dziękuję , że tym samym wiem, że krzew róży w latach dwudziestych kosztował 2 złote a kwiat pięć groszy.

fotografie obok – Marian Sołtys w rosarium Olomouc 2012.

Spotkałem jednakże inne opisy gdzie kategorycznie stwierdza się iż kwitnie tylko raz.  Początki kariery tej wspaniałej odmiany nie były wcale tak różowe. Dr. Muller, który jeżeli chodzi o hodowlę róż był amatorem, poszukiwał dla swoich kreacji szkółek , które chciałyby wprowadzić  je do handlu. Tak też było z opisywaną odmianą.

Chromolitografia pochodzi z Journal des Roses 1902/3.

Fotografia pochodzi z książki T.W.Sandersa Roses and their cultivation .

Co ciekawe, nie znalazł nikogo chętnego w Niemczech i dopiero Szwajcar Otto Froebel, który dopiero nadał jej nazwę,  a potem Jules Gravereaux , zainteresowali się tą różą. Jak więc widzimy, niewiele brakowało i bylibyśmy ubożsi o tą wspaniałą odmianę. W roku 1902, Peter Lambert opisując tę odmianę w Journal des Roses , nie szczędzi jej pochwał. Pisze: ” Ta odmiana jest jedna z najlepszych jakie w swoim życiu widziałem”. A przecież jeżeli chodzi o róże to widział niejedno…

Tak na marginesie tej historii powiem jeszcze, że wiele z odmian dr. Mullera , po jego śmierci trafiło do Sangerhausen. Nie miały nawet nadanych nazw. I tak oto do tej pory funkcjonują w tym rosarium jedynie pod numerami.

Wracajmy jednakże do głównej bohaterki naszego wpisu. Dawniej, jeszcze w okresie międzywojennym ub. wieku, z płatków tej róży przyrządzano tzw. wodę różaną do przemywania twarzy, a przy posiłkach wodą tą przemywano ręce.

Krzew o silnym wzroście 2-3 m wysokości o bardzo ciernistych czerwonych łodygach, okryty dość skąpo skórzastymi , wyglądającymi dość szorstko liśćmi. Z literatury wynika , że jest podatna na rdzę , bardzo groźną chorobę róż , która może nam sprowadzić masę kłopotów w naszej różance. Moje doświadczenia, tego nie potwierdzają. Ze względu na to iż pokrój krzewu nie jest zbyt efektowny, zaleca się sadzić przed nią inne, niższe harmonizujące z nią krzewy. Ma bardzo dużą łatwość rozmnażania się przez sadzonkowanie.

kolekcja własna 2013.

Mrozoodporność tej odmiany nie jest do końca jednoznacznie określona. Wprawdzie HMF mówi, że jest to 6 strefa usda, jednakże przez wzgląd na to iż jest to mieszaniec rugosy, można by się spodziewać nieco większej odporności mrozowej. Zacytuję tu ciekawe zdanie z rosyjskiego pisma ogrodniczego Progresiwnyje Sadowodstwo z roku 1914. W jednym z artykułów zatytułowanych „Najlepsze róże”  autor pisze tak; „Do tej pory wielką popularność w Rosji miała róża Conrad Ferdinand Mayer , niemniej jednak nie jest ona całkowicie zimotrwała i najczęściej nim zregenerowała po zimie, to albo nie kwitła już w ogóle, albo tak późno, że jej kwitnienie nie miało większego znaczenia.”

I jeszcze cytat  z artykułu zamieszczonego w American Rose Annual z roku 1974 autorstwa  Karla P. Jonesa.

„ Mam długi płot wzdłuż linii kolejowej, gdzie setki dzieci w wieku szkolnym przechodzi.  Posadziłem tam Hybrid Rugosas, takie jak „Conrad F. Meyer”, ”  Parfum de lHay ‚i temu podobne. Przybysze do miasta czasami starają się urwać jakąś różę, ale jedna próba zwykle chroni od innych prób.”Conrad F. Meyer i  jej sport Nova Zembla ‚przetrwały u mnie minus 28 ° C. z niewielkimi uszkodzeniami. Choć nie jest całkowicie odporna na choroby, nie jest porażana czarną plamistością. Obie te odmiany rosną ponad 2 m wysokości, i obie są pachnące bardzo  bogato. W przeciwieństwie do większości  mieszańców rugos, kwiaty tych odmian są prawie wystawowej jakości .”

Fotografia obok – Barcelona 2012.

Pochodzenie jest podawane różnie , ale wydaje mi się , że można przyjąć  /za Journal des Roses 1902/3/następujące: (Gloire de Dijon x Duc de Rohan) x hybrid rugosa Germanica. Choć wielki znawca starych niemieckich odmian Harald Enders podaje, że rośliną mateczną była Germanica.

Róża ta , dochowała się wielu bezpośrednich potomków a w tym przede wszystkim należy powiedzieć, że jest rodzicem wielu  English Roses a w tym takich sław jak Graham Thomas czy Mary Rose.

Conrad Ferdinand Meyer, /1825-1898/ . Szwajcarski pisarz notowany dla jego powieści i nowel historycznych oraz poezji. Prekursor XX wiecznej powieści psychologicznej.

W roku 2012 kupiłem ją w litewskiej szkółce Sybirkos Rożynas.

Fotografie dzięki uprzejmości Pani Małgorzaty Kralki, oraz Elżbiety Kozak.